رهبران جهان اوضاع حقوق بشر در چین را نادیده می‌گیرند
یک نویسنده چینی که نشر آثارش در چین ممنوع اعلام شده از رهبران سراسر جهان خواست تا از رویارویی با پکن به خاطر سوابق حقوق بشری‌اش پرهیز نکنند.
یان لیانک، نویسنده چینی که نوشته‌های صریحش از زندگی چین سال‌هاست که سانسور و ممنوع النشر شده، گفت: رهبران جهان که به چین سفر می‌کنند بیشتر بر روابط اقتصادی متمرکز هستند.
این رمان نویس ۶۰ ساله افزود: پکن باید با مسائل حقوق بشری‌اش مواجه شود اما سیاستمدارانی که به چین سفر می‌کنند در حال حاضر اهمیتی به این مسائل نمی‌دهند.
وی در آستانه نخستین حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب ادینبرگ در انگلیس گفت: مشکل این است که سیاستمداران جهان آنقدر که عادت دارند درباره مسائل حقوق بشری چین صحبت نمی‌کنند. آنها بیشتر به تجارت، پول و توافقنامه اهمیت می‌دهند.
مقامات چین از زمان روی کارآمدن شی جینپینگ، رئیس‌جمهور چین در سال ۲۰۱۲ میلادی به شدت فضا را برای آزادی‌های مدنی و انتقاد از حزب حاکم کمونیست محدود کرده‌اند.
ترزا می، نخست وزیر انگلیس در جریان سفری که در ماه فوریه به پکن داشت به شدت تحت فشار بود تا به مساله حقوق بشر در چین بپردازد اما وی در انتشار بیانیه‌هایی علنی ناکام ماند.
دفتر نخست وزیری انگلیس تاکید داشت که نگرانی‌ها درخصوص مسائل مربوط به حقوق بشر به صورت خصوصی مطرح شده‌اند اما روزنامه "ناسیونالیست گلوبال تایمز" چین تاکید کرد که ترزا می از مطرح کردن مسائل حساس پرهیز کرده است.
در همین حال در همین روزنامه امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه به خاطر امتناع از مطرح کردن عقاید افراطی و پیش‌داوری‌های قدیمی اروپا علیه پکن در جریان سفر ماه گذشته‌اش به چین مورد تحسین قرار گرفت.
یان لیانک گفت: من عمدتا سیاست‌های جهانی از جمله ضربه‌های مکرر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا به چین را نادیده می‌گیرم و بیشتر ایجاد انگیزه در زندگی مردم عادی را ترجیح می‌دهم.
وی افزود: تمامی کتاب‌های من به شدت با واقعیت‌های چین ارتباط دارد. من عاشق چین و مردمش هستم. اگر شما همواره حقیقت را ترجیح دهید و به دنبال سمت و جایگاه نباشید همیشه داستان‌های بی پایانی در چین برای نوشتن وجود دارد. مادامی که شما جرات مواجهه با واقعیت را داشته باشید می‌توانید داستان‌های بی نظیری خلق کنید.
این نویسنده در ادامه گفت: بسیار متعجب شده‌ام که آثار من در دیگر کشورها اغلب به عنوان هجونامه و طنز تلقی شده‌اند. در چین بسیاری از منتقدان و خوانندگان معتقدند که کتاب‌های من با درد و رنج مردم چین سرکار دارد اما در خارج از کشور کتاب‌های من به طنز و هجونامه تبدیل شده است و به نظرم این تفاوت فرهنگ‌ها را نشان می‌دهد.
تمامی کتاب‌های منتشر شده در چین از روند تایید رسمی و دولتی عبور کرده‌اند.
منبع: ایسنا
729
