اتفاقات عجیب و غریبی که تنها در کره شمالی رخ می‌دهد

در کشوری که توسط خاندانی دارای اختلال خود بزرگ‌پنداری و توهمات پارانویایی اداره می‌شود، بدست آوردن اطلاعات در مورد شرایط جامعه و اتفاقاتی که در آن رخ می‌دهد بسیار دشوار است.

اطلاعاتی که جهان در مورد این کشور از طریق فراریان، جاسوسان و دیگر منابع بدست آورده، تصویری از این کشور را ترسیم می‌کند که گاهی خنده‌دار و گاهی بسیار ترسناک است. زندگی در کره شمالی برای شهروندانش چندان خوشایند و جذاب نیست و بخش زیادی از این موضوع به روش‌های خلاقانه رژیم حاکم برای سرکوب آن‌ها باز می‌گردد. هیچ دیکتاتوری دیگری در جهان کنونی نتوانسته با چنین خلاقیت و بدعت‌گذاری در روش‌های آزار، مردمش را سرکوب نماید.

در صورت ارتکاب جرم توسط فرد، تمام خانواده او به طور دسته‌جمعی تنبیه و شکنجه خواهند شد

کیم جونگ اون رهبر جوانی است که سعی دارد یک تنه بیش از ۲۵ میلیون نفر را در مشت‌های آهنین خود نگه دارد، جمعیتی که بخش اعظم آن با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند. خاندان کیم در نزدیک به ۷۰ سال حکومت خود بر کره شمالی به خوبی آموخته‌اند که این کار را با انتشار رعب و وحشت می‌توان به خوبی انجام داد. تنبیه و مجازات در این کشور بسیار هولناک است و به ادعای گزارش‌های دیدبان حقوق بشر، به صورت سیستماتیک شهروندان کره شمالی از آزادی‌های بنیادین محروم بوده و همواره در خطر دستگیری قرار دارند.

به طور عمدی در کمپ‌های کار اجباری و زندان‌های این کشور شرایطی غیرانسانی و هولناک حکمفرماست تا مردم ترسیده و حتی فکر انجام کاری اشتباه به سرشان نزند. همچنین به شکل روتین اعدام‌هایی در ملاء عام و به جرم‌هایی مبهم صورت می‌گیرد تا همه شهروندان دائماً در ترس فرو بروند. اگر چه برخی از کشور‌ها مجازات‌های ترسناکی برای خاطیان و مخالفان در نظر می‌گیرند، اما رهبران کره شمالی در این عرصه نیز دست کم یک قدم جلوتر هستند. در کره شمالی قانونی به نام مجازات سه نسل وجود دارد که به آن مجازات جمعی نیز گفته می‌شود. بر اساس این قانون، اگر شخصی به جرمی سیاسی متهم شود، به بدترین کمپ‌های کار اجباری فرستاده خواهد شد که به آن کوان-لی-سو گفته می‌شود.

شرایط در این کمپ‌ها بسیار هولناک بوده و زندانیان به شکل روتین شکنجه شده و علاوه بر آزار جنسی، غذا نیز از آن‌ها دریغ می‌شود. البته این موضوع تنها به شخص متهم محدود نمی‌شود، زیرا سه نسل خانواده او نیز به همین شکل تنبیه خواهند شد حتی اگر کوچکترین اتهام سیاسی متوجه آن‌ها نباشد. بدین ترتیب اگر شما وفادارترین شهروند کره شمالی باشید، اما پدربزرگتان نگاه بدی به تصویر کیم جونگ اون داشته باشد، ممکن است باقی عمرتان را در کمپ‌های کار اجباری کره شمالی بگذرانید.

سیستم طبقه‌بندی اجتماعی بر اساس وفاداری شهروندان

از لحظه‌ای که در کره شمالی به دنیا می‌آیید، زندگی شما کمابیش برای شما تعیین شده است. البته ممکن است شما دست به شورش زده و باقی عمرتان را در کمپ بگذرانید یا سعی در فرار از کشور را داشته باشید، اما به طور عمومی والدینتان می‌توانند سرنوشت و آینده شما را تعیین و پیش‌بینی کنند. این موضوع به دلیل وجود سیستم طبقه‌بندی اجتماعی در کره شمالی است که به آن سونگبون گفته می‌شود که بر اساس تاریخچه وفاداری خانواده به دولت و خاندان کیم تعیین می‌شود.

این سیستم از سال ۱۹۵۷ و به عنوان بخشی از تلاش کیم ایل سونگ، بنیانگذار و اولین رهبر کره شمالی، برای در دست گرفتن تمام قدرت در این کشور به کار گرفته شد، اما وفاداری خانوادگی را از سال‌ها قبل و از سال ۱۹۱۰ محاسبه می‌کند. در این سیستم سه دسته اصلی قرار دارند که هر کدام دسته‌های فرعی خاص خود را دارد. این سه دسته عبارتند از: هسته، مردد و دشمن.

اگر شما و خانواده شمالی در طی سال‌ها جزو افراد وفادار به دولت باشند همه چیز خوب خواهد بود، در کشوری که با کمبود مواد غذایی روبروست غذای کافی در اختیار خواهید داشت، اجازه زندگی در شهر پیونگ یانگ را دارید و می‌توانید به عنوان کارمند دولت مشغول به کار شوید. اگر در دو دسته دیگر قرار داشته باشید، به احتمال فراوان باید به روستا‌های کوچک دوردست رفته و کشاورز شوید و باقی عمرتان برای بدست آوردن مقدار کمی غذا، کار‌های سنگین انجام دهید. وقتی که ۱۷ ساله شده و زمان رفتن به دانشگاه فرا می‌رسد همه چیز برایتان تغییر می‌کند، زیرا تنها افرادی که نمره سونگبون خوبی داشته باشند می‌توانند به دانشگاه‌های کشور بروند. البته در سال‌های اخیر در صورت دادن رشوه، می‌توان تاثیر این نمره را کمتر کرد.

روستایی تبلیغاتی که هیچ‌کس در آن زندگی نمی‌کند

کره شمالی و جنوبی از طریق یک نوار مرزی باریک که یک منطقه حائل است از هم جدا می‌شوند، زیرا این دو هنوز به طور رسمی در حال جنگ هستند هر چند دهه‌هاست که از آتش بس بین دو کشور می‌گذرد. کره جنوبی در کنار این منطقه ظاهراً غیرنظامی، روستایی ساخته که به شهروندان کره شمالی که می‌توانند این روستا را ببینند نشان دهد که زندگی در قسمت جنوبی تا چه اندازه جذاب است. بر اساس گزارش‎‌ها، ۲۲۶ ساکن این روستا دارای امکانات رفاهی زیادی بوده، مالیات کمتری پرداخته، زمین‌های کشاورزی رایگان دریافت کرده، از خدمت اجباری در ارتش معاف بوده، سیستم آموزشی خارق‌العاده‌ای داشته و درآمد بسیار قابل توجهی نیز دارند.

کره شمالی نیز در آن سوی منطقه غیرنظامی بین دو کره یک شهرک تبلیغاتی با عنوان «روستای صلح» ساخته تا شاید کسانی را به فرار به این کشور ترغیب نماید. برخلاف نسخه کره جنوبی، این روستا کاملاً قلابی است. علیرغم ادعای مقامات کره شمالی مبنی بر زندگی ۲۰۰ نفر در این شهرک، هیچ کسی در آنجا زندگی نمی‌کند. اگر چه در این شهرک، خانه، مدرسه، بیمارستان و مهد کودک وجود دارد، اما در واقع تمامی این ساختمان‌ها غلاف‌هایی بتنی توخالی هستند. مقامات کره شمالی حتی هزینه‌ای صرف نصب شیشه در جای پنجره این ساختمان‌ها کرده‌اند.

لامپ‌های این شهرک هنگام شب روشن و صبح خاموش می‌شوند، اما بسیاری این نمایش را نتیجه یک سیستم زمانبندی شده می‌دانند. تنها فعالیت انسانی در این شهرک، افرادی هستند که هر چند وقت یک بار برای تمیز کردن خیابان‌ها و رسیدگی به زمین‌های اطراف آن برای داشتن ظاهری مناسب به آنجا آورده می‌شوند. همچنین این روستا دارای یک میله پرچم بسیار غول پیکر است که روزگاری بلندترین در جهان بود، اما امروزه چهارم است و تنها برای بلندتر بودن از میله پرچمی که در روستای آنسوی مرز بود ساخته شد.

بدترین اینترنت جهان

در کره شمالی دسترسی شهروندان به اطلاعات به شدت کنترل می‌شود. برای داشتن کامپیوتر شخصی به مجوز از دولت نیاز خواهید داشت و هر کامپیوتر شخصی مانند یک سلاح خطرناک باید در اداره پلیس به ثبت برسد. اگر چه اکثر جمعیت کشور توانایی مالی خرید کامپیوتر را ندارند، اما بخش‌های کوچکی از جامعه در شهر‌های بزرگ و در دانشگاه‌ها و مراکز دولتی به کامپیوتر دسترسی دارند. اما اینترنت نیز در کره شمالی شبیه هیچ اینترنت دیگری نیست.

کوانگ میونگ (به معنای ستاره درخشان) یک نسخه غیرقانونی ژاپنی از نرم‌افزار مایکروسافت است که شبیه اینترنت در سال ۱۹۹۴ است. کاربران در کره شمالی امکان دسترسی به کمتر از ۳۰ وبسایت را دارند. این وبسایت‌ها که یک مهندس نرم افزار آمریکایی به طور اتفاقی به فهرست آن‌ها دست یافت بیشتر از وبسایت‌های پروپاگاندا، کسب و کار‌های دولتی، اطلاعات گردشگری، دستورالعمل‌های آشپزی یا فیلم‌های ساخت کره شمالی است. البته این محدودیت‌ها و اینترنت کند باسیم خانگی برای مقامات بلندپایه کشور وجود نداشته و آن‌ها به اینترنت جهانی دسترسی کامل دارند.

پلیس مد و لباس، لباس‌های غیرقابل قبول را از بین می‌برد

یکی از روش‌های مطیع نگه داشتن شهروندان، الزام استفاده از یونیفرم و لباس‌های محدود و متحدالشکل است. وقتی که همه یک شکل و یک ظاهر هستند، شورش کردن و سرپیچی دشوار می‌شود. از این رو در کره شمالی همه چیز در مورد ظاهر افراد به سختی کنترل می‌شود. لباسی که شهروندان کره شمالی می‌پوشند باید نسبتاً گشاد و ساده باشد و هر گونه ترند و مد خارجی ممنوع است. ظاهر زنان باید متناسب با سبک زندگی سوسیالیستی بوده و کسانی که خود را جدا از اجتماع می‌دانند باید شرمنده شوند. اگر چه خبر‌های زیادی در مورد محدودیت نوع آرایش مو در مردان کره شمالی وجود دارد، اما زنان نمی‌توانند موهایشان را بلند کنند.

زنان ساکن پیونگ یانگ کفش‌های ساده، دامن‌هایی تا بالای زانو و لباس‌های رنگی می‌پوشند البته بازار سیاهی برای لباس‌های و لوازم آرایشی که از کره جنوبی وارد می‌شوند نیز وجود دارد. بدین منظور در کره شمالی پلیس مد و لباس وجود دارد. این زنان یونیفرم پوش که همراهشان سوت دارند، قوانین لباس پوشیدن و ظاهر را برای زنان اجرا می‌کنند در حالی که گروه‌های جوان سوسیالیست، افراد جوان را بررسی کرده و همواره در میان مردم حضور دارند. مردان باید بر ظاهر زنان و خانواده خود کنترل داشته باشند و پوشیدن لباس‌های جین آبی، رنگ کردن موی سر و آرایش واضح ممنوع است. مجازات افرادی که از این قوانین سرپیچی کنند همان جا در خیابان نیز ممکن است رخ دهد و از سرزنش شدن و کتک خوردن تا کوتاه کردن مو و پاره کردن لباس‌های غیرقانونی متفاوت باشد.

قوانین بسکتبال خاص کره شمالی

بسیاری دوستی دنیس رودمن، بسکتبالیست مشهور سابق ایالات متحده، و کیم جونگ اون را باور نمی‌کردند، اما مشخص شد که رهبر کنونی کره شمالی علاقه شدید و وسواس گونه‌ای به بسکتبال دارد. گفته می‌شود که پدر وی در اکثر قصر‌ها و تفریحگاه‌های خود یک زمین بسکتبال دارد و ظاهراً کتابخانه‌ای دارد که ویدیوی تمام بازی‌های مایکل جردن در تیم شیکاگو بولز در آن یافت می‌شود. مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده، که از علاقه رهبر سابق کره شمالی به بسکتبال آگاه بود در سال ۲۰۰۰ و در دیدار خود با وی یک توپ بسکتبال با امضای مایکل جردن به وی هدیه داد.

با این وجود مایکل جردن از فرصت سفر به کره شمالی و ملاقات با رهبر کره شمالی خودداری کرد. با این وجود وقتی چیزی را دوست دارید می‌توانید هر طور که خواستید آن را تغییر دهید و این همان کاری است که کره‌ای‌ها در مورد بسکتبال انجام دادند. در کره شمالی قوانین متفاوتی برای بسکتبال وجود دارد؛ برای مثال هر اسلم دانک ۳ امتیاز دارد و اگر توپ در پرتاب‌های سه امتیازی با کناره سبد برخورد نکند، یک امتیاز دیگر نیز به آن اضافه خواهد شد. همچنین هرگونه قرار دادن توپ در داخل سبد در سه ثانیه پایانی بازی ۸ امتیاز خواهد داشت. اگر بازیکنی یک پرتاب آزاد را از دست بدهد یک امتیاز از تیم او کسر خواهد شد.

درمان ایدز و ایبولا در کره شمالی

اگر به سختی بیمار هستید و به یک مراقبت بهداشتی و درمانی فراتر از تصور نیاز دارید به کره شمالی بروید. علیرغم عقب بودن از دنیا در بسیاری از موضوعات و زمینه‌ها، این کشور یک داروی جادویی تولید کرده که برخی از بدترین بیماری‌های شناخته شده انسانی را درمان خواهد کرد. البته این ادعای آن‌هاست و شما باید حرف آن‌ها را بپذیرید، زیرا مقامات کره شمالی دروغ نمی‌گویند!

در سال ۲۰۱۵، آژانس خبری مرکزی رسمی دولت کره شمالی اعلام کرد که دانشمندان این کشور در سال ۱۹۹۶ موفق به تولید واکسن کومدانگ-۲ شده‌اند. این دارو برای درمان بیماری سندرم تنفسی (مِرس) ساخته شده بود که در آن روز‌ها در کره جنوبی شایع بوده و جان ۲۴ نفر را نیز گرفت. اگر کسی می‌توانست از کره جنوبی به بخش شمالی فرار کند می‌توانست از درمان خود مطمئن باشد.

اما این تنها کاری نبود که این داروی جادویی می‌توانست انجام دهد، زیرا مقامات کره شمالی ادعا می‌کردند که داروی تولیدی آن‌ها انواع دیابت، اعتیاد به مواد مخدر، آنفلوانزای پرندگان، ایدز، بیماری‌های قلبی، ناتوانی جنسی، سرماخوردگی، آسیب‌های ناشی از استفاده از کامپیوتر، بی‌خوابی، صرع، ورم مثانه، انواع هپاتیت، سل، انواع سرطان و بسیاری بیماری‌های دیگر را درمان می‌کند و خواص ضد پیری و ضد تشعشعات هسته‌ای نیز دارد. علاوه بر این‌ها، واکسن مذکور توان درمان سارس و ایبولا را نیز داشت، باور می‌کنید؟!

البته دانشمندان کره شمالی برای این ادعای خود اسناد بالینی ارائه کرده و اعلام کردند که این دارو روی میلیون‌ها بیمار استفاده شده است. اما راز این جادوی پزشکی چیست؟ ظاهراً این دارو از جین سینگی که در ترکیبی از کود با عناصر نادر، طلا و پلاتین رشد داده شده تولید شده است. جالب اینکه قیمت این دارو برای خریداران خارجی و از طریق یک وبسایت دولتی تنها ۲۵ دلار عنوان شده بود!

تقویم خاص در کره شمالی

در حالی که تمام کیم‌ها جایگاه فراانسانی و رفیعی دارند، اما کیم ایل سونگ جایگاهی شبیه خداوند داشته و قرن‌ها پس از مرگش هنوز هم به طور رسمی مقام «رییس جمهور ابدی» کشور را دارد. دولت کره شمالی تقویم خاص خود را نیز دارد که بر اساس تاریخ تولید کیم ایل سونگ در ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ تدوین شده است که به آن تقویم جوچی (جوچی به معنای خودکفایی است) گفته می‌شود. بدین ترتیب الان در کره شمالی سال جوچی ۱۰۸ است.

با این وجود، تقویم جوچی تنها در سال ۱۹۹۷ و در سومین سالگرد مرگ کیم بزرگ شکل گرفت. این تقویم به طور کلی و عمدتاً بر اساس تاریخ تولد کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل تدوین شده و یاد گرفتن آن آسان است. بدین ترتیب اگر برای مثال پلی در کره شمالی ساخته شود، هدف تکمیل و افتتاح آن در شصتمین سالگرد تولد ژنرال خواهد بود. از این رو هیچ راه فراری از تقویم و سال جوچی وجود ندارد.

متامفتامین هدیه محبوب سال نو

بسیاری از کشور‌های جهان با مواد مخدر مشکل دارند، اما در کره شمالی مشکلی با مواد مخدر صنعتی ندارند. در دهه ۱۹۷۰، دولت کره شمالی یک برنامه رسمی تولید مواد مخدر را راه‌اندازی کرد که هدف آن صادر کردن مواد مخدر و کسب درآمد برای کشور بود که در شرایط اقتصادی نامناسبی قرار داشت. اما وقتی که سیل، خشکسالی و دیگر فجایع زیست‌محیطی و بشری باعث از بین مزارع تولید خشخاش در دهه ۱۹۹۰ شد، دولت این کشور به تولید متامفتامین روی آورده و مصرف داخلی این ماده مخدر به سرعت افزایش یافت. اکنون، اما در این کشور دیگر متامفتامین تولید نمی‌شود، اما همچنان تقاضای داخلی برای آن بالاست و کسانی که در گذشته در کارگاه‌های تولید متامفتامین کار می‌کرده‌اند اکنون آشپزخانه‌های کوچک خود برای تولید این ماده مخدر را دارند.

خانواده‌های فقیر به این کار به چشم یک منبع درآمدی نگاه می‌کنند، اما دولت کره شمالی که اکنون دیگر درآمدی از این راه ندارد مصرف متامفتامین را تقبیح کرده و آن را غیرقانونی و غیروطن‌پرستانه می‌نامد. اما در کشوری که هیچ امکاناتی برای درمان معتادان ندارد بخش قابل توجهی از مردم کشور به متامفتامین اعتیاد دارند. برخی مطالعات نشان می‌دهد که ۴۰ درصد از کسانی که متامفتامین را در کره شمالی امتحان کرده‌اند به آن معتاد بوده و برخی از فراریان کره شمالی نیز ادعا کرده‌اند که در برخی از شهر‌ها تا ۸۰ درصد بزرگسالان به این ماده مخدر شیمیایی اعتیاد دارند. متامفتامین در کره شمالی یک کالای لاکچری و هدیه‌ای محبوب است که در سال نو میلادی بین افراد و به خصوص جوان‌ها رد و بدل می‌شود. علاوه بر سرخوش بودن، متامفتامین باعث می‌شود که مردم کره شمالی که با کمبود غذا مواجهند احساس گرسنگی کمتری نیز داشته باشند.

منبع: grunge

24