زنان بااستعدادی که افتخارشان به نام مردان ثبت شد

فانی مندلسون، برای برادرش آهنگسازی می‌کرد

فانی در سال ۱۸۰۵ به دنیا آمد. او فرزند ارشد خانواده مندلسون بود. فانی نواختن موسیقی را با برادرش آغاز کرند و در آن بسیار موفق بود. او قطعات کوچکی می‌نوشت، آواز می‌خواند و پیانو و ویولن می‌نواخت. بهترین موسیقیدانان آلمان از استعداد فانی شگفت زده بودند و حتی گوته چند شعر برایش نوشت.

وقتی فانی ۱۵ ساله شد، پدرش ساز زدن را برای او ممنوع کرد. فانی باید یک همسر و مادر نمونه می‌شد. اما او دور از چشم والدینش، آهنگسازی را ادامه داد و آن‌ها را فقط به برادرش نشان می‌داد و با نام او آن‌ها را منتشر می‌کرد. اما خوشبختانه ازدواج راه را برای فانی باز کرد.

همسرش «ویلهلم» از استعداد همسرش استقبال کرد و اصرار داشت کار موسیقی را ادامه دهد و حتی یک سالن موسیقی برای او افتتاح کرد؛ و در حالی که آهنگ‌هایش فانی فقط برای افراد کمی اجرا می‌کرد، آن‌ها را در بهترین سالن‌های کنسرت جهان می‌نواختند. فلیکس مندلسون طوری از آثار خواهرش استفاده می‌کرد که انگار آثار او هستند. اما فانی، والدینش و البته فلیکس، مشکلی با این موضوع نداشتند. آن‌ها معتقد بودند آهنگسازی کار زنان نیست.

خوانندگان باور نمی‌کردند که «مری شلی» رمان گوتیک فرانکشتاین را نوشته باشد

مری شلی به عنوان نویسنده ماجرایی درباره ویکتور فرانکشتاین که یک هیولای شِبه انسان ایجاد کرده بود، به تاریخ پیوست. اولین نسخه این رمان در سال ۱۸۱۸ ظاهر شد. علیرغم اینکه نام نویسنده روی آن نبود، خوانندگان فکر می‌کردند که این رمان اثر «پرسی بیش شلی» همسر مری است. مری در آن زمان ۱۸ ساله بود و پرسی یک شاعر مشهور بود. این سوء تفاهم به این دلیل به وجود آمد که رمان به پدر مری، ویلیام گاودوین هدیه شده بود.

چاپ دوم این رمان به نام «مری شلی» منتشر شد. خوانندگان و منتقدان باور نمی‌کردند که یک زن جوانی بتواند چنین رمان گوتیک ترسناکی بنویسد. اما همه پیش‌نویس‌ها ثابت کردند که او این رمان را نوشته است. آن‌ها را مری نوشته بود و همسرش فقط کتاب او را ویرایش کرده بود.

نتی استیونز راز ژنتیک را کشف کرد، اما اعتبار آن به همکارش داده شد

نتی یکی از اولین متخصصان ژنتیک در جهان بود. در آغاز قرن بیستم، او روی حشرات مختلف تحقیقات ژنتیکی انجام می‌داد. نتی در حال مطالعه «سوسک زرد آرد» متوجه شد که کروموزوم‌ها هستند که جنسیت را تعیین می‌کنند: نر‌ها کروموزوم XY و ماده‌ها کروموزوم XX دارند. استیونز به این نتیجه رسید که اسپرم است که جنسیت را تعیین می‌کند، نه محیط، تغذیه مادر یا زمان بارداری.

در آن زمان ادموند ویلسون، محقق، تحقیقات مشابهی انجام می‌داد، اما مدت‌ها بعد از استیونز به این نتایج رسید. او حتی کارهایش را تحت تاثیر کشف نتی استیونز ویرایش کرد. در کمال تعجب، تمام اعتبار این کشف به دانشمند مرد داده شد. همکاران استیونز کشف او را جدی نگرفتند و او را فقط کارمند آزمایشگاه می‌دانستند.

ایده «مونوپولی» از مگ ربوده شد

مگی الیزابت در سال ۱۸۶۶ در آمریکا به دنیا آمد. او یک بازی تخته‌ای به نام زمین‌دار «Landlord» ابداع کرد که پیشروی مونوپولی بود. هدف بازی نشان دادن این واقعیت بود که انحصار زمین تاثیر منفی روی جامعه دارد. بازی زمین دار به سرعت در میان دوستان الیزابت محبوب شد، بنابراین او این بازی را در سال ۱۹۰۳ ثبت کرد.

در سال ۱۹۲۱، حق ثبت اختراع به پایان رسید و مگی آن را تمدید نکرد. این بازی به سرعت محبوب شد و دانشجویان دانشگاه‌های مختلف نسخه‌هایی از آن را ساختند.

۱۳ سال بعد، در دوران رکورد بزرگ، چارلز درو بازی مونوپولی را به ناشر بازی «برادران پارکر» ارائه داد که خیلی زود پرفروش‌ترین بازی آمریکا شد. مگی الیزابت بسیار عصبانی شد، اما همه حقوق بازی متعلق به چارلز درو بود. برادران پارکر برای جبران خسارت چند بازی دیگر که الیزابت ساخته بود را منتشر کرد.

آلیس گای یکی از اولین فیلمسازان دنیا بود

آلیس گای پیشگام سینمای فرانسه بود که بیش از ۱۰۰ فیلم ساخت. او از منشی‌گری به مدیرهنری رسید و سپس بنیانگذار استویو سولاکس در نیویورک شد. آلیس فیلم‌های بسیار پیشرفته‌ای نسبت به آغاز قرن بیستم ساخت. در فیلم‌های او، زنان برجسته بودند.

اما او تحت الشعاع همسرش قرار گرفت. «هربرت بلاش» به عنوان رئیس استودیو سولاکس منصوب شد؛ و علیرغم اینکه آلیس استودیو را تاسیس کرد، همه روزنامه‌ها و پوستر‌ها نام هربرت را روی آن گذاشتند. همچنین اعتبار فیلم‌هایی که همسر بااستعدادش می‌ساخت، را او دریافت می‌کرد. گای پس از طلاق موفق شد تمام اعتبار خود را پس بگیرد.

چرا کامی کلودل به آگوست رودن وابسته بود؟

با هم بودن آگوست رودن و کامی کلودل از بیرون عالی به نظر می‌رسد. کامی یک هنرجوی بااستعداد بود و رودن یک هنرمند مشهور. کامی مهارت شگفت انگیزی در خلق آثار به نحوی داشت که زنده به نظر برسند، اما منتقدان مطمئن بودند: یک زن نمی‌تواند چنین مجسمه شاهکاری بسازد.

کامی کار در کارگاه رودن را آغاز کرد. او برای رودن همه چیز بود: دوست، مدل، عشق، اما همسرش نبود. چون رودن نمی‌توانست از همسرش، رزا جدا شود. کلودل سایه این مرد مشهور شد. او از نظر مالی به رودن وابسته بود، چون نمی‌توانست برای تهیه مواد اولیه آثارش پول تهیه کند و سرمایه گذاران علاقه‌ای نداشتند به یک زن برای هنرش پول بدهند.

منتقدان شباهت زیادی بین آثار آگوست و کامی پیدا کردند. او گفت که رودن ایده‌هایش را دزدیده و از استعداد او استفاده کرده است. بعد از آن کامی از رودن جدا شود و به تنهایی در کارگاه خودش زندگی کرد.

لی کرزنر برای جکسون پولاک نقاشی می‌کشید

نام جکسون پولاک برای همه کسانی که هنر مدرن را دوست دارند، آشناست. اما افراد کمی درباره همسرش، لی کرزنر، شنیده اند که درواقع پولاک را مشهور کرد. آن‌ها در مهمانی اتحادیه هنرمندان آشنا شدند و خیلی زود، با یکدیگر زندگی کردند. لی سبک غیرمعمول جکسون را دوست داشت و تصمیم گرفت آن را امتحان کند و آثار او را در معرض عموم قرار دهد.

بعد از ازدواجشان، کرزنر کار هنری را متوقف کرد و یک زن خانه‌دار نمونه شد. او با صاحبان گالری‌ها مذاکره می‌کرد، نمایشگاه‌های پولاک را ترتیب می‌داد و از همسرش حمایت مالی می‌کرد. نقاشی‌های پولاک فروش خوبی نداشت، او الکلی بود و افسرده شده بود. لی به همسرش تا جایی که می‌توانست کمک کرد و حتی برای کارش مواد اولیه می‌خرید.

به زودی، پولاک تکنیک مشهور «قطره» را خلق کرد. او فورا مشهور شد. مجله‌ها درباره او نوشتند، مستند‌هایی درباره‌اش تولید شد و نقاشی هایش هر روز گران‌تر از قبل می‌شد. بعد از آن جکسون اغلب با زنان جوان دیده می‌شد. او در حادثه رانندگی و در حالت مستی درگذشت.

لی بعد از مرگ همسرش دوباره نقاشی را آغاز کرد و به سرعت به هنرمند موفقی تبدیل شد. حتی منتقدان او را یکی از چهره‌های اصلی هنر انتزاعی نامیدند.

برای مدت طولانی، عموم مردم لی را فقط به عنوان همسر پولاک می‌شناختند. در حالی که جکسون از ایده‌های لی در آثارش استفاده می‌کرد و اغلب لی کار‌های شوهرش را تمام می‌کرد و باعث می‌شد بهتر به نظر برسند.

اختراع آلیس بال را دزدیدند

در آغاز قرن بیستم، زنان سیاه پوست در آمریکا تقریبا هیچ شانسی برای داشتن یک حرفه علمی نداشتند. اما آلیس بال خوش شانس بود. او فارغ التحصیل شیمی و داروسازی بود و در حال کار روی پایان نامه اش، به مطالعه خصوصیات گیاه کاوا پراخت که برای درمان جذام استفاده می‌شد. این گیاه به بیماری کمک می‌کرد، اما عوارض جانبی زیادی داشت.

آلیس توانست مواد مضر را از بین ببرد و درمان را بی خطر کند. او با کلرین در آزمایشگاه مسموم شد و در سن ۲۴ سالگی درگذشت. رئیس دانشگاه هاوایی، جایی که آلیس کار می‌کرد، تحقیقات او را به نام خودش منتشر کرد. این درمان آنقدر موثر بود که چندین دهه استفاده می‌شد تا اینکه نسل جدید دارو‌ها ابداع شدند.

امیلی شیندلر و قهرمانی او فراموش شد

فهرست شیندلر «استیون اسپیلبرگ» اسکار بهترین فیلم سال ۱۹۹۴ را کسب کرد. این فیلم براساس ماجرای واقعی اسکار شیندلر بود که جان ۱۲۰۰ یهودی را در هولوکاست نجات داد. او توانست اعضای نازی را متقاعد کند که زندانیان اردوگاه‌های کار اجباری را برای کار در کارخانه اش نیاز دارد. اما کمتر کسی می‌داند که امیلی، همسر اسکار، فقط همسر او نبود. او هم نقش فعالی در آزادسازی زندانیان از آشویتز داشت.

او به همراه همسرش، به نگهبانان اردوگاه کار اجباری رشوه می‌دادند تا مردم را برای کار به کارخانه‌شان ببرند. امیلی جواهراتش را فروخت تا برای زندانیان غذا و لباس تهیه کند. او از بیماران مراقبت می‌کرد و حتی تجهیزات پزشکی و دارو از بازار سیاه خرید.