ورزش‌های عجیب‌ و غریبی که نمی‌دانستید وجود دارند!

در دنیای ورزش‌هایی که شامل حیوانات می‌شوند، اسب سواری از نظر سرعت و محبوبیت جایگاه اول را از آن خود کرده است. اما از نظر منحصربه فرد بودن و مهارت در سواری، شاید اسب سواری نتواند با شترمرغ سواری رقابت کند.

هر مسابقه معمولاً با ۵ تا ۷ شترمرغ آغاز می‌شود، طول مسیر برابر با مسابقات اسب سواری است و هرکدام زودتر به خط پایان برسد برنده است. شترمرغ‌ها مجهز به زین و افسار مخصوص هستند و شرکت کنندگان کلاه ایمنی به سر دارند که قبل از مسابقه بررسی می‌شود. لوازم جانبی هم شبیه به مسابقات اسب سواری است. شترمرغ سواری همیشه مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند و به لطف عجیب و دشوار بودنش، هیجان و سرگرمی زیادی برای آن‌ها فراهم می‌کند.

مسابقه شترمرغ سواری پیچیده‌تر از مسابقات اسب سواری و سایر مسابقاتی که سوار حیوان می‌شوند. سرعت شترمرغ به ۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ بنابراین همه بازیکنان باید تمرینات سختی را پشت سر بگذارند تا بتوانند تعادل خود را پشت شترمرغ‌های سرسخت حفظ کنند. همچنین بازیکنان باید مهارت‌های ویژه‌ای را کسب کنند تا برای حفظ زین، بال‌های شترمرغ را ناتوان کنند. از همه مهم تر، شرکت کنندگان باید سخت تمرین کنند تا بتوانند شترمرغ را طوری هدایت کنند که در مسیر مسابقه حرکت کند. این یک عامل تعیین کننده برای برد و باخت در هر مسابقه محسوب می‌شود.

تا به امروز، مسابقات شترمرغ سواری در بسیاری از مکان‌های آمریکا گسترش یافته و در کنار مسابقات شترسواری و گورخرسواری برگزار می‌شود. مسابقات شترمرغ سواری در شهر چندلر در جشنواره شترمرغ آریزونا در ماه مارس سال گذشته بیش از ۱۰۰هزار تماشاچی از سراسر جهان را به خود جذب کرد.

کوئیدیچ

کسانی که مجموعه داستان‌های هری پاتر نوشته جی.کی رولینگ را خوانده اند، حتما با بازی کوئیدیچ در میان دانش آموزان هاگوارتز آشنا هستند. اما این بار این بازی در دنیای واقعی ظاهر شده است.

طبیعتا، بازیکنان نمی‌توانند مثل شخصیت‌های داستان با جارو‌های پرنده خود در هوا پرواز کنند. اما بازیکنان جارو دارند و باید روی آن بنشینند، جارو در طول بازی نباید بیفتد و باید با آن بدوَند، نه اینکه پرواز کنند. به طور کلی نسخه زمینی کوئیدیچ با تمام قوانین ذکر شده در هاگوارتز مطابقت دارد، به جز یک مورد: اسنیچ طلایی یا توپ طلایی بالدار توسط مردی با پیراهن زرد نگه داشته می‌شود.

طرفداران این بازی می‌گویند کوئیدیچ زمینی ترکیبی از فوتبال و راگبی است که هفت بازیکن از هر تیم سعی می‌کنند توپ را از یک حلقه کوچک در انتهای زمین حریف رد کنند. این بازی توسط ژاندر منشل، دانشجوی انگلیسی کالج میدلبوری در ورمونت پیشنهاد شده و از سال ۲۰۰۵ بازی می‌شود. در حال حاضر، حدود ۴۰۰ دانشگاه و بیش از ۳۰۰ مدرسه در آمریکا این بازی را انجام می‌دهند. مسابقات جام جهانی کوئیدیچ هم یک رویداد ورزشی نسبتا بزرگ در آمریکاست که در آن ورزشکارانی از ۱۶ ایالت و ۴۶ کالج در نیویورک جمع می‌شوند تا به رقابت بپردازند.