غذاهای عجیبی که خانواده‌های سلطنتی بریتانیا می‌خوردند!

هنری هشتم و یک طاووس

پیش‌غذا

صبحانه بهترین کار برای آغاز یک روز عالی است. البته برخی از فرمانروایان در این مورد زیاده‌روی می‌کرده‌اند. نظرتان درباره ماهی چیست؟ هنری هشتم را به مشت آهنینش می‌شناختند ولی بعدها به معده سرب اندوزش شناخته شد. ماهی پهن، ماهی ریز قنات و اردک‌ماهی صبحانه‌های موردعلاقه او بودند که تفاوت بسیاری با ماهی‌دودی‌های معمولی مصرفی بریتانیا داشتند.

ماهی پهن، غذای شاهان بریتانیایی

این غذاهای گران‌قیمت برای صبحانه انتخاب می‌شدند. وب‌سایت SCMP می‌نویسد: «آشپزخانه بزرگ هِنری شش اجاق داشت که پیوسته در آن گوشت خوک و آهو پخته می‌شد. طبق برآوردها آن‌ها روزانه شش تا هشت تُن چوب بلوط را در اجاق‌هایشان می‌سوزاندند». ضمناً هزاران گالن آبجوی اِیل و شراب این غذاها را از گلوی درباریان قصر هاپتون کورت پایین می‌برد.

اگرچند قرنی به جلو سفر کنیم، ملکه ویکتوریا را می‌بینیم که صبحانه به خوردن یک یا چندتکه گوشت گوسفند مشغول است. مدت‌ها پس از دوران ولف هال اکنون این ملکه افسانه‌ای اموال آن‌ها را می‌بلعید. حتی ممکن بود یک املت تخم شترمرغ کنارغذایش بگذارد! چه صبح و چه هر زمان دیگری، هم‌غذا شدن با ویکتوریا واقعاً یک مسابقه به شمار رفت: او همه خوراکی‌ها را به‌سرعت برق و باد می‌بلعید و هم غذاهایش به گردپایش (یا گرد گلویش) هم نمی‌رسیدند!

تخم شترمرغ

البته این‌همه مصرف‌گرایی نیروبخش نیز بود. پروفسور روبِکا ایِرل از بخش هیستوری اِکسترای مجله تاریخ BBC نوشته است: «اگر می‌شد اشتها را به صدا تبدیل کنیم... ویکتوریا قطعاً دادوهوار بسیاری می‌کرده است... قدرت اجتماعی قوی و منحصربه‌فرد ملکه این اجازه را به او می‌داد که برخی از محدودیت‌های غذایی اعمال‌شده بر دیگر زنان جوان را نادیده انگارد و برای رژیم غذایی و بدنش خودش تصمیم بگیرد».

خیلی‌ها سوپ را پیش‌غذای خوبی می‌دانند. ولی سوپ موردعلاقه ویکتوریا کمی متفاوت بود. SCMP سوپ او را این‌گونه توصیف می‌کند: «یک آبگوشت غلیظ با عصاره گوشت گوساله و پوسته تخم پاک‌شده».

غذای اصلی

یکی از خوراکی‌های میزهای ضیافت گران‌قیمت هنری هشتم کاکِنتِرایس (مرغ و خوک) بود. این غذای عجیب که منشأ آن به قرون‌وسطی بازمی‌گردد، می‌تواند این روزها موضوع خوبی برای فیلم‌های ترسناک باشد. در اصل می‌توان آن را یک فرانکشتاین مغزدار دانست، البته فرانکشتاینی که دهان‌ها را حتی امروزه نیز آب می‌اندازد.

چطور آن را درست می‌کنند؟ خوراک‌شناسان خبره می‌دانند که این غذا با «ترکیب کردن یک خوک و یک مرغ در یک جانور و آفرینش حیوان «جدیدی» که هم گرسنگان را سیر و هم سرگرم می‌کند» درست می‌شود. این دو گونه حیوانی از وسط نصف شده و سپس به هم دوخته می‌شوند؛ به شکلی که بالاتنه‌ جانور جدید خوک و پایین‌تنه‌اش مرغ باشد. درون آن نیز معمولاً چیزهایی مانند فلفل و پیه گوسفند می‌ریزند.

کاکِنترایس. غذای سلطنتی بریتانیا.

طاووس کامل بریان نیز هنری را هنگام ناراحتی سرحال می‌آورد. دختر او الیزابت اول غذایی به نام توردوکِن می‌خورد که پس از اکتشافات انجام‌شده در دنیای جدید آن هنگام (یعنی آمریکا) به کاشانه درباریان راه‌یافته بود. اینجاست که همه‌چیز خلاقانه‌تر می‌شود. توردوکِن (یا بوقَلَردَک) همان‌طور که از نامش مشخص است عبارت است از بوقلمونی که درون آن مرغی گذاشته‌شده است که درون آن اردکی گذاشته‌شده است. و برای سرگرمی بیشتر، استخوان‌ها را نیز دست نمی‌زنند.

توردوکِن (بوقَلَردَک)

کسانی که فکر می‌کنند همسر هنری یعنی کاترین - اهل آراگون - طبع غذایی ملایم‌تری داشته است به‌زودی حرف خود را پس خواهند گرفت. گفته می‌شود او عاشق غذای دریایی بوده است. ولی خب بیشتر نهنگ و گرازماهی نظرش را جلب می‌کرده تا ماهی کاد و تن. او این پستانداران دریایی را به‌صورت جوشانده یا بریان می‌خورد.

یکی دیگر از خوراکی‌های نادر مرتبط با جهان حیوانات در بریتانیا دم سگ آبی بود که آن را کباب می‌کردند. همچنین هنری اصلاً دوست نداشت روی میزش سبزیجات بگذارند. SCMP می‌نویسد «هنری تمایلی به سبزیجات نداشت و حالش از آن به هم می‌خورد».

دِسِر

البته همه این‌هایی که شنیدید در مقایسه با دیگر وعده‌های محبوب نسبتاً قابل‌قبول هستند. یکی از دیگر خوراکی‌های عجیب آن دوره مارزیپَن (یک شیرینی از شکر، بادام و عسل) بود. خاندان تودور این شیرینی را نه‌تنها مانند دوره ما برای کریسمس بلکه به‌طور روزمره می‌خوردند. البته مزه مارزیپن از آن زمان تاکنون دچار تغییراتی شده است. به نسخه اصلی آن فلفل اضافه می‌شد که باعث می‌شد بعضی‌ها کنار میز ضیافت عطسه کنند و بالا بیاورند.

میان وعده‌ها

میان وعده‌هایی باورنکردنی در دوران تودور استفاده می‌شدند. ترشی تخم‌مرغ آن موقع ها هنوز نیامده بود و از قرن نوزدهم وارد فرهنگ انگلستان شد. در دوران حکومت هنری، شُش، طحال و پستان گاو را در شیشه ترسی می‌انداختند و صبر می‌کردند تا آماده و نرم شود. SCMP می‌نویسد این اندام‌ها «در سرکه یا آب‌نمک» نگهداری می‌شدند و «از غذاهای نایاب به شمار می‌رفته‌اند»!

مناسبت‌های ویژه

خوراک روزانه این درباریان تاریخی به‌اندازه کافی شگفت‌آور بود. ولی هنگام یولِتاید و کریسمس، دیوانه‌وار بودن آن سر به فلک می‌کشید. آن موقع ها و پیش از روی آوردن مسیحیان به بوقلمون، هِنری هنگام کریسمس دلش سر خرس می‌خواست.

یک پای (کیک) مخصوص نیز می‌خوردند که روحیه مخلوط کردن و جفت کردن گوشت را قوت می‌بخشید. به گفته SCMP «پای یا کیک کریسمسی تودورها یک گوشته پای مستطیلی شکل داشت که در آن‌یک بوقلمونِ پرشده از کبکِ پرشده از خوک به‌کاربرده می‌شد».

گردش‌ها

یکی از بخش‌های اصلی هر حکومتی سفرهای آن است. هنگامی‌که ملکه ویکتوریا به خارج از کشور می‌رفت خوراک‌های هر مکان را امتحان می‌کرد. یکی از این خوراک‌ها سوپ آشیانه پرنده بود. این غذای چینی هنوز هم در قرن بیست و یکم طرفداران خودش را دارد. البته به دلیل روش خاص آماده‌سازی و مواد غذایی عجیبش، از گران‌ترین غذاهای جهان است.

سوپ آشیانه پرنده. غذای سلطنتی بریتانیا.

فکر نکنید این غذا فقط ظاهری شبیه به آشیانه پرنده دارد، بلکه یک آشیانه واقعی پرنده است. ماده اصلی آن یعنی آشیانه پرنده را شکارچیان دلیر می‌بایست از مکان‌های دشوار جمع می‌کردند. آشیانه‌ها پس از قرار گرفتن در کیسه کاملاً پاک می‌شدند.

وب‌سایت All that's Interesting می‌نویسد: «آشیانه‌ها پر از پر و بزاق پرنده بودند». که کابوسی برای سلامتی و ایمنی است. جه کسی می‌داند در زمان ویکتوریا تا چه حد موارد بهداشتی را رعایت می‌کرده‌اند!

این وب‌سایت می‌افزاید: «آشیانه پاک‌کن‌ها معمولاً برای تمیز کردن و بیرون آوردن هر پر از آشیانه از ابزارهای کوچکی استفاده می‌کردند، گرچه گاه پاک‌کننده معمولی و سفیدکننده را نیز برای تسریع این فرایند به کار می‌بردند».

نتیجه‌اش باید خوشمزه باشد، البته فقط برای سلطنتی‌ها یا کسانی که می‌خواهند هیجان خوراک‌های نامتعارف را تجربه کنند. به‌هرحال آن‌طور که معلوم است نامتعارف‌ترین و عجیب‌ترین غذاها منشأهای عجیبی نیز دارند.