مشقخون یک طلبه سرخورده
فرقانیها پس از ۱۲ فروردین دست به اسلحه بردند
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، احزاب، سازمانها و گروههای مسلح همچنان دست به اسلحه بودند و بیم از ساواکیها و ضدانقلاب بهانهای برای ادامه حرکتهای مسلحانه عنوان میشد.
با پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران در 22بهمن 1357، فضای سیاسی ایران مملو از گروهها، احزاب و سازمانهای مسلح و غیرمسلح بعضا نوپدیدی شد که اکنون قصد داشتند آزادانه فعالیت کنند و بر آینده کشور تأثیر بگذارند. در اکثر شهرهای ایران و بهیژه تهران ، خیابانها شاهد حضور پرتعداد فعالان حزبی بود که با حرارت بسیار به تبلیغات چهرهبهچهره میپرداختند و قصد داشتند آرمانها و ایدئولوژیهای خلقی و غیرخلقی خود را به خورد مخاطبان هیجانزدهشان بدهند. در و دیوار شهر پر‌شده بود از بیانیه، نشریه، اطلاعیه و پوسترهای حزبی که هرکدام با آب و تاب فراوان مردم را در جریان آرزوهای خود برای آینده ایران قرار میدادند.
اکنون اگرچه انقلاب به پیروزی رسیده بود، اما احزاب، سازمانها و گروههای مسلح همچنان دست به اسلحه بودند و بیم از ساواکیها و ضدانقلاب بهانهای برای ادامه حرکتهای مسلحانه عنوان میشد. در چنین فضای پرهیاهویی درگیریهای مسلحانه از نخستین روزهای پیروزی انقلاب در شهرهای بزرگ کشور بهراه افتاد و حتی به دفتر نخستوزیری دولت موقت در مدرسه رفاه حمله شد. در چهارگوشه ایران غائلههای جداییطلبی بهراه افتاد؛ چریکهای فدایی خلق در ترکمنصحرا و گنبدکاووس نخستین غائله را بهپا کردند، عده‌ای به نام خلقعرب در خوزستان به فتنهانگیزی برخاستند و عده‌ای دیگر در کردستان علم خودمختاری برافراشتند.
در فروردین 1358در چنین فضای ملتهبی که حتی آیتالله طالقانی اعلام کرد «شرایط از 28 مرداد 1332بدتر است»، همهپرسی جمهوریاسلامی برگزار شد و 2/98 درصد از رأیدهندگان به جمهوری اسلامی «آری» گفتند و بهدنبال آن موج جدیدی از تحرکات مسلحانه گروههای مخالف از مجاهدین و فداییان گرفته تا گروهکهای جداییطلب آغاز شد، اما در این میان گروه نسبتا کوچکی به نام «فرقان» آغازکننده موجی از ترور شخصیتهای تأثیرگذار نظام بود. فرقانیها که رهبریشان را طلبهای به نام اکبر گودرزی برعهده داشت و نامشان را از سوره فرقان قرآن کریم به عاریت گرفته بودند، خود را جریانی میدانستند که «با بهرهگیری از برداشتهای درست مؤمنان به خداوند، در طول تاریخ و بهویژه شهید شریعتی» شکل گرفته است؛ آنها که اسلام منهای روحانیت را تزی برگرفته از آرای علی شریعتی میدانستند، تصلب فکری خود را با تفاسیر رادیکال از آیههای قرآنکریم پیوند زدند و اسلحه را حکم میان خود و جمهوری اسلامی قرار دادند.
گودرزی، رهبر فکری - عملیاتی فرقان، طلبه سرخوردهای بود که پیش از انقلاب به دلایل گوناگون از جمله جمود فکریاش، راهی به حوزههای علمیه نیافته بود و از طریق راهاندازی جلسات تفسیر قرآنکریم در مساجدی مانند مسجد شیخهادی، مسجد خمسه قلهک، مسجد فاطمیه خزانه و مسجد الهادی خیابان شوش توانسته بود عده‌ای را جذب افکار خود کند و تا پیش از پیروزی انقلاب فعالیتهای جسته‌و‌گریخته سیاسی داشت.
فرقانیها که پیش از برگزاری رفراندوم جمهوریاسلامی مخالفت خود را با تندترین عبارات در نشریهشان منعکس کرده بودند، پس از آری بزرگ مردم به نظام جدید، آیه «فقاتلوا ائمه الکفر» را جواز ترور تفسیر کردند و دست به اسلحه بردند و برنامه حذف فیزیکی خود را از اردیبهشت 1358با ترور تیمسار محمدولی قرنی، رئیس ستاد مشترک ارتش در خانهاش در سومین روز اینماه آغاز کردند. عملیات بعدی گروه، ترور متفکر اسلامی، آیتالله مرتضی مطهری بود که در آخرین ساعات شب سهشنبه، 11اردیبهشت توسط تیم سهنفره «بصیری، نیکنام و وفا قاضیزاده» انجام شد و به شهادت این عضو شورای انقلاب انجامید. چند روز بعد در 4خرداد، اکبر هاشمی رفسنجانی، عضو دیگر شورای انقلاب در خانهاش هدف گلوله تیم ترور فرقانیها قرار گرفت که به مجروحیت وی انجامید و ترور ناکام ماند. در چهارمین روز شهریور هم حسین مهدیان و مهدی عراقی از مدیران مؤسسه مطبوعاتی کیهان هدف تیم ترور فرقان قرار گرفتند که مهدیان جان سالم بهدر برد اما مهدی عراقی و پسرش حسام به شهادت رسیدند. گروه فرقان در 10آبان، آیتالله سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی، امامجمعه تبریز و در 22 آذر آیتالله محمد مفتح، امام جماعت مسجد قبا و رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تهران و 3 همراهش را نیز به شهادت رساندند.
فرقانیها از سوم اردیبهشت 1358که ترورهای خود را آغاز کردند تا 18 دی که اکبر گودرزی و تیم همراهش در خانهای در خیابان جمالزاده پس از درگیری سنگین خیابانی دستگیر شدند، درمجموع حدود 20 ترور موفق و ناموفق انجام دادند که نامهایی ازجمله محمدتقی حاج‌طرخانی بازاری و از بنیانگذاران مسجد قبا (16تیر1358)، سید رضی شیراز ی، روحانی (24تیر)، محمدجعفر کازرونی، رئیس کارخانه وطن (12مرداد)، احمد لاجوردی، رئیس شرکت صنعتی بهشهر (17مرداد) و هانس یوآخیم لایب، معاون شرکت داروسازی ایران مرک (22مهر) در این فهرست دیده میشود. البته باید ترور ناموفق آیتالله سیدعلی خامنهای، امامجمعه تهران و نماینده مجلس شورای اسلامی در 6 تیر 1360در مسجد ابوذر که توسط «رهروان فرقان» از بازماندگان گروه فرقان را هم به این فهرست افزود. اعضای این گروه پس از برگزاری دادگاه به اعدام محکوم شدند. حکم اکبر گودرزی، رهبر فرقان که در بازجوییها نقش آمریت خود را منکر میشد، در 3 خرداد 1359 اجرا شد.
منبع: همشهری
24
ایت الله مفتح در تاریخ ۲۷ آذر ترور شد نه ۲۲ آذر