«بابا لیوبا» زن ۸۰ ساله‌ای که روزانه کیلومترها اسکیت می‌کند

مردم روستای «خالی» محل سکونتش در ساحل دریاچه بایکال او را «بابا لیوبا» صدا می زنند.
بابا به روسی محاوره ای و محلی به معنای زن است.

مورخودووا که سال ۱۹۴۱ میلادی در منطقه سرد سیبری متولد شده با داشتن یک زندگی بسیار فعال با اکثر هم سن و سال های خود تفاوت های زیادی دارد.

وی می گوید: در دهه ۵۰ میلادی که نیروگاه برق آبی ایرکوتسک ساخته شد، خانواده من به روستای خالی نقل مکان کردند و از آن زمان ساکن این روستا هستم.

مورخودووا یک ماه قبل از آغاز جنگ دوم جهانی به دنیا آمده است، مادرش ۹ فرزند به دنیا آورده که پنج تن از آنان به دلیل بیماری در سنین کودکی فوت کرده اند و برادرش هم در بایکال غرق شده است.


او کار و فعالیت را در کارخانه ای واقع در چند کیلومتری روستای محل زندگی خود با شغل جوشکاری شروع کرد و پس از طی دوره های کارآموزی و کارشناسی فنی یک مهندس شد و سرانجام در سال ۲۰۱۰ در همان کارخانه بازنشسته شد.


همسر این زن روس در سال ۲۰۱۱ پس از ۴۷ سال زندگی مشترک درگذشت.

بابالیوبا در مزرعه خود سه سگ، یک گربه، دو مرغ، یک خروس و چهار گاو شیرده و چهار گوساله نگهداری می کند.

این زن روس هر روز گاوها و گوساله هایش را برای چرا به منطقه ای که چند کیلومتر از خانه فاصله دارد، می برد و در فصل زمستان با یخ زدن دریاچه بایکال این مسیر را با اسکیت می پیماید.

خانم لیوبوف گفت، زمانی که این مسیر را با اسکیت طی می کنم، راحت تر هستم.


وی افزود: پدرم اسکیت بازی بلد نبود اما دو بار دستم را گرفت تا اسکیت روی یخ را یاد گرفتم ، اولش سخت بود اما معتقدم آدم باید به هر کاری دست بزند و امتحان کند و ترس نداشته باشد.

هنگام اسکیت یک چکمه نمدی به پا می کند، اسکیت هایش هم از سال ۱۹۴۱ میلادی تاکنون استفاده می کند و الان تیغه زیر آنها بسیار کند شده است.

بابالیوبا که مثل یک ورزشکار آماتور اسکیت می کند و دست هایش را در پشت نگه می دارد، گفت: هر روز حدود ۱۵ کیلومتر مسافت تا چراگاه را اسکیت می کنم،هر روز زیبایی های دریاچه بایکال و اطرافش را می بینم و به هیچ وجه حاضر نیستم این شیوه زندگی خود را تغییر دهم.

خانم موردوخووا چهار فرزند داشته اما ده سال پیش در سانحه ای دختر بزرگ و یک پسر و یک نوه اش را ازدست می دهد.

صوفیه و کریل یک دختر و یک پسر دیگر او به همراه پنج نوه اش در شهر ایرکوتسک زندگی می کنند و هر بار از او می خواهند که این مزرعه را بفروشد و پیش آنها برود اما بابالیوبا هم هر بار پاسخ منفی می دهد.

خانم موردوخووا همه عمرش را در روستای خالی زندگی کرده و این منطقه خو گرفته است اما الان به نظر خسته می رسد و کمردرد اذیتش می کند اما می گوید که حالاحالا قصد خانه نشینی ندارد و اصلا وقتی برای اینکه حوصله اش سر برود، ندارد.


این زن ۸۰ ساله روس هنوز از زندگی در طبیعت و روستا لذت می برد و از شیر و کره ای که خود تولید می کند و از نان و کیکی که خود می پزد، استفاده می کند و حتی برای بچه هایش هم سوغات می فرستد.

او می گوید که حاضر نیست روستایش را ترک کند و این شیوه سالم زندگی را کنار بگذارد.