از نظر خلبانان خطرناکترین و استرسزاترین مرحله پرواز کدام است؟
خلبانی شغلی پراسترس است و گاهی اوقات برخی عوامل باعث سختتر شدن کار خلبانها میشوند.
خلبانها پروازها را کاملاً در کنترل خود دارند، یا حداقل امیدوارند در کنترل داشته باشند. حتی بهترین خلبانها هم وقتی صحبت از استرس پرواز به میان میآید، تجربه آن را دارند. پاتریک اسمیت که یک خلبان است از مرحلهای پرواز که بیشترین استرس را به او وارد میکند سخن گفته است. در کمال ناباوری، این لحظه اصلاً آن مرحلهای از پرواز که فکر میکنید نیست. در کتاب خود در سال ۲۰۱۳ با عنوان Cockpit Confidential، اسمت میگوید که ورود به باند پرواز میتواند بسیار خطرناک و استرس زا باشد. وی در این باره میگوید: «مسیر حرکت به سمت باند پرواز برای بلند شدن در کابین احساس بسیار خوشایندی باید داشته باشد، اما این یکی از شلوغ ترین فازهای پرواز است».
اسمیت میگوید که خلبانان در این مرحله بسیار حیاتی کارهای بسیار زیادی دارند: «فهرست کارهای مختلفی برای دادههای حرکت، توزین و عملکرد به منظور وارد شدن به رمپ پرواز و تایید آن و کارهای دیگر وجود دارد. در تمام این مدت خلبان سعی می کند مسیریابی را انجام دهد که در بسیاری از فرودگاهها با پیچ و تابهای ترسناکی همراه است، زیرا کنترل کنندهها روی زمین در حال دادن اطلاعات و دستورالعملها به شما هستند که بسیار پر سر و صدا و گیج کننده است. سطح استرس من در دوران انتقال به باند پرواز بسیار بیشتر از هر زمان دیگری است».
این خلبان همچنین میگوید ابزارها و وسایلی که استفاده میکنند گاهی اوقات باعث ناامیدیشان میشوند: «چیزی که شرایط را بدتر میکند، این است که چارتهایی که با استفاده از آنها به مسیر منتقل میشویم بسیار بد هستند. در شب یا وقتی که هوا نامساعد است، پیدا کردن مسیر میتواند به سطح قابل توجهی از تمرکز نیاز داشته باشد». اسمیت همچنین تصریح میکند: «چیزی که یک فرودگاه را چالش برانگیز میکند معمولاً یکی از این سه چیز است، چه به صورت مجزا یا در کنار هم: طول باند پرواز، ترافیک و عوارض زمینی اطراف». خلبانان در حال فرود آمدن یا پرواز کردن در فرودگاههای خاصی ممکن است کمی بیشتر ترس داشته باشند.
وی در ادامه میگوید: «برخی از فرودگاههای کشورهای آمریکای لاتین، کوهستانهای راکی یا هیمالیا به خاطر قلههای اطراف دارای الگوهای فرود یا پرواز پیچیدهای هستند». با این وجود ترسناکترین بخش پرواز برای مسافران لرزشهای هواپیماست که به گفته خلبانان نباید به هیچ عنوان برای آنها نگران کننده باشد. به گفته اسمیت، «هواپیما طوری طراحی شده که تمام لرزش و تکانه را بگیرد. برای مثال، مانند طراحی یک خودرو با سیستم تعلیق کارآمد برای عبور از روی یک سطح پر از پستی و بلند و گودی و دست انداز است».
منبع: روزیاتو
46