فضایل امام حسن (ع) در کلام امام سجاد (ع)
امام حسن علیه السلام بسیار بردبار و شکیبا بودند. این صفت حضرت در برخورد با مشکلات و مصائب و نیز در روبه رو شدن با جاهلان و دشمنان بسیار آشکار بود.
امام حسن مجتبی (ع) کریم اهل بیت و پیشوای دوم جهان تشیع که نخستین میوه پیوند فرخنده حضرت علی (ع) با دختر گرامی پیامبر اسلام (ص) بود، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
کنیه حضرت «ابومحمد» بوده است. جد بزرگوارش او را «ابومحمد» خطاب مینمود و کنیه دیگری برای آن حضرت ذکر نشده است.
اما برخی از القاب آن حضرت بدین شرح است: زکیّ، مجتبی، سیّد، تقی، نقی، طیّب، ولی و برّ. مشهورترین این القاب، مجتبی و تقی است و نیز سیّد، که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم امام حسن علیه السلام را بدان ملقب فرموده اند.
ریحانه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
میتوان گفت بهترین و شادترین دوران زندگانی امام حسن علیه السلام همان دورانی است که با رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم گذشت. امام حسن علیه السلام حدود هفت سال و شش ماه از عمر شریفش را در کنار جد بزرگوارش سپری نمود و از محبتهای بیدریغ و بسیار ایشان بهره برد. علاقه و محبت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسن و حسین علیه السلام به جایی رسیده بود که آن دو کودک را «ریحانه» میخواند و در جواب یکی از صحابه که عرض کرد: «ای رسول خدا، آیا ایشان را دوست داری؟»، فرمود: «چگونه ایشان را دوست ندارم این دو تن گلهای خوش بوی من از دنیا هستند و من آن دو را میبویم»، و همین مضمون را درباره امام حسن علیه السلام فرمودند: «به راستی که او گل خوش بوی من در دنیاست و به راستی که این پسر من سیّد و آقاست»
شأن و مقام امام حسن علیه السلام در کودکی
بزرگی منش و سترگی روح آن امام، چندان بود که پیامبر ارجمند اسلام صلی الله علیه و آله وسلم او را با کمی سن، در برخی از عهدنامهها گواه میگرفت. آن گاه که پیامبر به امر خدا، با اهل نجران، به مباهله برخاست، امام حسن و امام حسین و حضرت علی و فاطمه علیهاالسلام را نیز به فرمان خدای، همراه خویش برد و آیه تطهیر در پاک دامنی آن گرامیان فرود آمد.
شباهت به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
حضرت امام حسن علیه السلام از نظر صورت و سیرت در بین ائمه اطهار علیه السلام شبیهترین آنان به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم است. وقتی امام حسن علیه السلام به دنیا آمد شباهت بسیاری به جد بزرگوارش داشت و این شباهت بعدها در چهره، رفتار و گفتار آن حضرت بیشتر نمایان شد. علاوه بر چهره جذاب و نورانی، راه رفتن و صحبت کردن حضرت نیز مانند پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود. حُسنِ خلق، کرامت، جوان مردی، یتیم نوازی و دیگر سجایای اخلاقی را نیز آن حضرت از جدّ گرامی اش به ارث برده بود. شیخ مفید در کتاب معروف خود، ارشاد، آورده است: «و حسن علیه السلام چنان بود که از نظر خلقت و سیرت و سیادت شبیهترین مردم به رسول خدا بود».
آقای جوانان اهل بهشت
در روایات بسیاری نقل شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به امام حسن و امام حسین علیه السلام محبت فراوان داشت و میفرمود که آن دو سید جوانان اهل بهشت هستند. هم چنین در روایتی آمده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «هرکس دوست دارد به آقای جوانان اهل بهشت بنگرد، به حسن بنگرد»؛ و این گفتار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نیز مشهور است که فرمود: «اهل بهشت همگی جوان هستند» و این تذکر پیامبر به این دلیل است که عدهای فکر نکنند که برای پیران اهل بهشت نیز سیّد و آقایی خواهد بود. چنان که امام جواد علیه السلام فرمود: «به خدا سوگند، در بهشت پیری وجود ندارد؛ بلکه همگی جوان هستند.»
فضایل امام حسن علیه السلام در کلام امام سجاد علیه السلام
امام سجاد علیه السلام میفرمایند: حسن بن علی بن ابی طالب علیه السلام در زمان خود از همه عابدتر، زاهدتر و با فضیلتتر بود و هرگاه حج میرفت، پیاده، و چه بسا پابرهنه میرفت و هرگاه مرگ را به خاطر میآورد میگریست، و هرگاه رستاخیز و زنده شدن را از نظر میگذراند، اشک از دیده میریخت و هرگاه گذر از صراط را در اندیشه میآورد، گریان میشد... و هرگاه به نماز بر میخاست، تنش در برابر خداوند عزوجل به لرزه میافتاد و هرگاه بهشت و دوزخ را به یاد میآورد چونان مار گزیده بیتابی میکرد و از خداوند، بهشت را طلب میکرد و از آتش دوزخ به او پناه میبرد. او هرگاه عبارت «یا ایّهاالذین امنوا» را از قرآن میخواند، میگفت: «لبیک اللهم لبیک».
حضرت امام حسن مجتبی (ع) اولین مولودی است که از نظر شرافت نسب هیچ کسی به پای او نمیرسد.
پرهیزگاری امام حسن علیه السلام
امام حسن علیه السلام توجهی ویژه به خداوند داشت. آثار این توجه را گاه از چهره او به هنگام وضو درمییافتند:، چون وضو میرفت رنگ میباخت و به لرزه میافتاد. میپرسیدند که چرا چنین میشوی؟ میفرمود: «آن را که در پیشگاه خدا میایستد جز این سزاوار نیست». از امام ششم علیه السلام نقل میکنند که فرمود: «امام حسن علیه السلام هم عابدترین مردمان زمان خویش بود و هم با فضیلت ترین. چون به یاد مرگ و... رستاخیز میافتاد. آن قدر میگریست تا بیحال میشد. پیاده و گاه پابرهنه، ۲۵ بار به خانه خدا رفت»
شجاعت امام حسن علیه السلام
در بیان شجاعت امام حسن علیه السلام همین بس که او تربیت یافته شیر خدا، علی علیه السلام است که در جنگها به دشمن پشت نمیکرد و تا دشمن را به هلاکت نمیرساند، از پای نمینشست. امام حسن علیه السلام نیز که از کودکی همراه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم جنگها دیده بود و از پدر جنگاوری آموخته بود، در پیکار بسیار دلاور بود.
بردباری امام علیه السلام
امام حسن علیه السلام بسیار بردبار و شکیبا بودند. این صفت حضرت در برخورد با مشکلات و مصائب و نیز در روبه رو شدن با جاهلان و دشمنان بسیار آشکار بود. مردی از اهل شام به تحریک معاویه امام علیه السلام را به باد دشنام گرفت. پس از این که آن مرد ساکت شد، امام علیه السلام او را سلام گفته، فرمودند: «به گمانم در این شهر غریب هستی. اگر نیازمند خانه هستی به تو منزل دهیم، و اگر نیاز به مالی داری آن را در اختیارت میکنیم. اگر گرسنهای سیرت سازیم و اگر نیاز دیگری داری کمکت کنیم». مرد شامی از عمل زشت خود پشیمان شد و در حالی که میگریست گفت: «تو و پدرت نزد من مبغوضترین مردم بودید و اینک محبوبترین آنها هستید»؛ و این گونه مردی جاهل و فریب خورده با برخورد حلیمانه امام حسن علیه السلام هدایت یافت و در جمع دوستان اهل بیت علیه السلام درآمد.
کرامت و بخشندگی امام علیه السلام
کرم و سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام به حدی بود که در روایت آمده است که هیچ گاه سائلی را رد نکرد و در برابر درخواست او «نه» نگفت. به همین دلیل است که او را «کریم آل طه» میخوانند.
هنگامی که به ایشان عرض شد: «چرا هیچ سائلی را رد نمیکنید؟» فرمود: «من سائل درگاه خدا و راغبِ پیشگاه اویم و شرم دارم که خود درخواست کننده باشم و سائلی را رد کنم»؛ و نیز میفرمود: «بهترین روزهای جوانمرد روزی است که از او چیزی درخواست شود».
فروتنی همراه با سخاوت
روایت شده است که حسن بن علی علیه السلام بر گروهی از فقرا گذشت که تکه نانهای بر زمین نهاده و گرد یکدیگر نشسته بودند و از آن برمیداشتند و میخوردند. این جماعت به امام علیه السلام گفتند:ای پسر دختر رسول خدا، بفرمایید. حضرت فرود آمد و فرمود: «خداوند مستکبران را دوست ندارد» و همراه آنان به خوردن نشست تا از خوردن دست کشیدند.
سپس امام علیه السلام آنها را به مهمانی دعوت کرد و اطعامشان نمود و جامه شان بخشید. امام علیه السلام، چون از این کار فراغت یافت، فرمود: «فضیلت و برتری از آنهاست؛ زیرا آنها جز آنچه ما را بدان اطعام کردند، نداشتند، ولی ما بیش از آن چه دادیم، داریم». این مطلب فروتنی فراوان امام علیه السلام را نشان میدهد.
منبع: ایسنا
46
قرآن فرق میان اولیای الهی و غیر الهی را چگونه توصیف کرده است؟ --- اگر بشر فرق میان اولیای الهی و غیر الهی را از این آیات قرآنی: « مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ . وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ » ﴿ ۷۹ و ۸۰ سوره آل عمران ﴾ نشناسد بی تردید دچار گمراهی و گناهان کبیره ی نابخشودنی رقیب سازی برای خداوند و کفر خواهد شد.
تبلیغ مثبت و سازنده و تاثیر گذار چگونه باید باشد؟ --- عقل سلیم و حکمت خدا دادی به بشر ؛ اقتضا می کنند برای جا افتادن موضوعات تبلیغاتی که بر له یا بر علیه هر شخص یا یا هر چیز انجام می گیرند و برای تاثیر گذاری این موضوعات در سرشت انسانها و برای ایجاد تغییرات مثب یا منفی با این تبلیغات بنفع جوامع بشری ؛ از آثار عینی موجود قابل اثبات و غیر قابل قابل انکار باقی مانده از این شخص یا این چیز برای مخاطبان بهره گیری شود. داستان سرایی بی پایه و خرد گریز و خیال بافی را که نمی توانند هیچ تاثیر مثبت یامنفی ماندگار در اذهان بشر ایجاد کنند ؛ قرآن کریم « رجما بالغیب » ، که بتعبیر فارسی سنگ اندازی در چاه به آن می گویند و همچنان « تخریص » یعنی دروغ گویی یا گزاف گویی می نامد. خداوند یکتا دانای مطلق حسابگر حساب رس این شیوه را در قرآن پلید دانسته ونسبت به روی آوردن به آن ؛ به بشر فراوان هشدار داده است. بهره گیری از این شیوه ی تبلیغ ، که بیشتر آکنده از خطاو دروغ است برای دین و مذهب و بندگان مقرب غ بجز ترویج من در آوردیها و خرافات و جعلیات و ایجاد بدنامی و تمسخر علیه ارزشهای الهی و بیزار کردن مردم از از این ارزشها و افترا علیه خدا و پیامبر و اهل بیت آن حضرت هیچ بازده دیگری نمی تواند داشته باشد و گناه کبیره ی نابخشودنی است. دین شناسان وفا دار به دین قرآنی خداوند و به مذهب توحیدی اهل بیت پیامبر باید خود از چنین شیوه ی پر از گناه پرهیز کنند و پیوسته با یاد آوری هشدارهای فراوان قرآن ؛ مردم متدین را نیز از به کار گیری این شیوه پرهیز دهند.
قرآن کدام اکثریت بشر را نگونبخت ترین توصیف کرده است؟ --- قرآن کریم سرنوشت اخروی نگونبخت ترین اکثریتی را که بنام دین و مذهب برای یگانه خداوند جهان آفرینش با دهن کجی به هشدارهای فراوان وحی الهی ؛ از بندگان مقرب خدا و از آفریده های دیگر او رقیب می تراشند وبرای رسیدن به نیازهای فرا طبیعی و طبیعی دشوار خود به زنده و مرده ی این رقیبان روی می آورند و به آنان التماس می کنند و بر این رقیب سازی اصرار می ورزند ، جهنم را تعیین کرده و در آیات محکم و مفصلی که ذیلا می آیند نتیجه ی حتمی این عذاب ابدی را برای این اکثریت آشکار بیان کرده است: « قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا . الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا . أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا . ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا» ﴿ آیات ۱۰۳ تا ۱۰۶ سوره کهف ﴾ وهممچنان: « وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ . إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ . وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا كَذَلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ » ﴿ آیات ۱۶۵ تا ۱۶۷ سوره بقره ﴾ و همچنان: « وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ » ﴿ آیه ۳۳ سوره سبأ ﴾ و همچنان: « قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ آیه ۹ سوره فصلت ﴾ و همچنان: « وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّار »ِ ﴿آیه ۸ سوره زمر﴾ و همچنان: « وَجَعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ » ﴿ آیه ۳۰ سوره ابراهیم ﴾ و همچنان: « الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿ آیه ۲۲ سوره بقره ﴾ و همچنان: « قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ » ﴿ آیه ۱۸۸ سوره أعراف ﴾ و همچنان: « قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا . قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا » ﴿ آیات ۲۱ و ۲۲ سوره جن ﴾ و همچنان: « وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿ آیه ۱۸ سوره یونس ﴾ و همچنان: « وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿ آیه ۶۵ سوره زمر ﴾ و همچنان: « وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ ﴿ آیه ۱۹۷ سوره أعراف ﴾ و همچنان: « إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿ آیه ۱۹۴ سوره أعراف ﴾ و همچنان: « يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ » ﴿ آیه ۷۳ سوره حج ﴾ وهمچنان: « وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَكَانَ الْإِنْسَانُ كَفُورًا » ﴿ آیه ۶۷ سوره اسراء ﴾ و همچنان: « وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّه أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿ آیه ۳۸ سوره ﴾ « قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَيِّنَتٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا » ﴿آیه ۴۰ سوره فاطر﴾ و همچنان: « قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قُلْ لَا أَتَّبِعُ أَهْوَاءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ » ﴿ آیه ۵۶ سوره أنعام ﴾ وهمچنان: « قُلْ أَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ ائْتُونِي بِكِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ . وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لَا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ . وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ كَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَكَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ كَافِرِينَ » ﴿آیات ۴ تا ۶ سوره أحقاف ﴾ وهمچنان: « يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ . إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ » ﴿ آیات ۱۳ و ۱۴ سوره فاطر ﴾ و همچنان : « فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ أُولَئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ حَتَّى إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ » ﴿آیه ۳۷ سوره أعراف﴾ و همچنان: « قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُلْ لَا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ » ﴿ آیه ۱۹ سوره أنعام ﴾ و همچنان: « وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ﴿ آیه ۱۳ سوره لقمان ﴾ و همچنان: « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا » ﴿آیه ۱۱۶ سوره نساء﴾ وهمچنان: « لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ » ﴿ آیه ۷۲ سوره مائده ﴾. آیات قرآنی فوق و آیات بیشتری دیگری در قرآن با هشدارهای شدید ؛ هر گونه رقیب سازی برای خداوند و هرگونه التماس و توسل به بندگان زنده و مرده و ضهید را برای رسیدن به نیازهای فرا طبیعی و سبیعی دشوار ؛ کلا حرام و گناه کبیره ی نابخشودنی اعلام کرده اند. اکثریت بشر با نا دیده گرفتن آیات آشکار محکم و مفصل وحی الهی اصیل و تحریف نشده ی این وحی که آخر آن قران کریم است و پشت کردن و دهن کجی به این وحی و انکار آن با انبوهی از من در آوردیها و خرافات و جعلیات ذهن ناتوان خود و پیروی بی چون و چرا از بافته های ساخته و پرداخته ی میراث آبا و اجدادی خود و با تن دادن به ترفندهای شیادان دین فروش و مذهب فروش و طاغوتان دنیا پرست و دشمنان بیگانه ی دین خداوند ؛ خود را پس از درگذشت هر پیامبری به بد ترین شرک گرفتار کرده و بحکم خداوند در قرآن نگونبخت ترین آفریده شده است. اکثریت بشر همیشه با سرپیچی از دستورات رهایی بخش و صغادت آفرین وحی الهی و اصرار بر پیروی بی چون و چرا از من در آوردیها و خرافات و جعلیات متضاد با احکام و اعتقادات این وحی و در نتیجه ی این پیروی کور کورانه ؛ جهنم را بعنوان جایگاه ابدی خود برگزیده و پذیرفته است . خداوند منان ؛ ایمان و توکل صادقانه به خود و ایمان به احکام و اعتقادت حکیمانه ی بی خدشه ای که در وحی حکیمانه ی خود به بشر فرستاده است همراه با رفتار و گفتار و پندار نیک مثبت و مفید جوامع بشری را ؛ تنها راه سعادت بشر در دنیا و آخرت و تنها راه رسیدن به نیازهای دشوار طبیعی اعلام کرده است و در این راه در وحی آشکار و بی خدشه و تحریف نشده الهی هیچ جایی را ، برای درخواست و توسل به بندگان زنده و مرده و برای توسل به شهیدان در راه خدا ، باز نگذاشته است.
نظر مراجع دین شناسی نسبت به شکستن حرمت خداوند و قرآن چیست؟؟؟!!! --- آیا نزد کار گزاران بولتن نیوز و برخی رسانه های مشابه همگانی مانند پایگاه های رسانه ای صدا و سیما و الف و تابناک و مهر و و ایسنا و ارنا و ... حرمت آن اکثریتی از بشر که در رفتارها و گفتارهای دینی و مذهبی ساخته و پرداخته ی اندیشه های ضد قرآن و ضد عقل ذهن خود ؛ از بندگان مقرب خداوند در ویژگیهای منحصر به یگانه ذات اقدس او رقیب تراشی و رقیب سازی می کند و به نویدها و هشدارها و حد و مرزها و بایدها و نبایدهای شناختهای فرهنگ دین داری الهی قرآنی دهان کجی می نماید و این ارزشهای الهی را با اصرار بر پیروی از انبوه من در آوردیها و خرافات و جعلیات متضاد با محکمات مفصل آشکار قرآن و متعارض با اصول استدلال عقلی زیر پا می گذارد ؛ از حرمت خداوند جهان آفرینش ، والعیاذ بالله ، برتر و والا تر است؟؟؟!!! رویه ای که پایگاه بولتن نیوز و برخی رسانه های همگانی مشابه در کشور اسلامی ما، در حذف و نابود سازی روشنگریهای قرآنی و عقلی که در دفاع از دین خدا و قرآن و از مکتب توحیدی تشیع علوی نهج البلاغه ای به این پایگاه ها ارسال می گردند ، پیشه ی همیشگی خود قرار داده اند ثابت می کند اگر در توان این پایگاه ها بود بیشتر آیات محکم و مفصل قرآن را که رقیب تراشان برای خداوند را آماج حملات خود قرار داده اند ؛ با ادعای دفاع از حرمت این مشرکان بالفعل جاهل و مغرض و منفعت طلب حذف می کردند و دور می انداختند!!! سکوت اکثریت مراجع دین شناسی در مقابل هتاکیهای دین زدای این اکثریت که علیه خدا و محکمات قرآن و علیه مذهب توحیدی تشیع علوی در بیشتر رسانه های همگانی و در بیشتر محافل دینی و مذهبی در کشور اسلامی ما انجام می گیرند ؛ چه توجیه شرعی و قانونی و عقلی نجات دهنده ای در محضر خداوند حساب گر حساب رس خواهد داشت؟؟؟!!! بی بند و باری در من در آوردی پروری و خرافه گستری و تکیه به جعلیات منسوب به دین و مذهب بقدری در کشور ما رواج یافته که در رسانه های همگانی و بر زبان عده ای دین شناس با نهایت جرئت و جسارت و بی پروایی متضاد با اصول علمی ، بعنوان اصل در مذهب تشیع مطرح می گرند. مظاهر آشکار رایج این بی بند و باری در زمینه ی دین و مذهب نزد اکثریت عالم و جاهل و در رسانه های همگانی همیشه دست آویزی در اختیار دشمنان و بی دینان و لامذهبان قرار گرفته است که بوسیله آن پیوسته به بدنام کردن دین ومذهب و پبامبر و اهل بیت مظلوم آن حضرت و هتاکی علیه ارزشهای الهی پرداخته می شود.