اعمال شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان

مراسم دعا و نیایش را از رواج آثار منفور ترین گناه پاک سازی کنیم --- همه ی قرآن شناسان می دانند خداوند در آیات قرآن کریم در سر تا سر این کتاب آسمانی شرک را منفور ترین رفتار نابخشودنی و بزرگ ترین گناه معرفی کرده و به بشر با شرح و تفصیل رسا و گویا و با دلایل انکار ناپذیر اتمام حجت کرده است: « وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ » ﴿ آیه ۱۳ سوره لقمان ﴾ و همچنان: « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا » ﴿ آیه ۴۸ سوره نساء ﴾ آیات قرآنی بگونه ای آشکار و غیر قابل تردید پنداشت وجود توان فرا طبیعی همیشگی نزد بندگان مقرب و سایر آفریدگان و سهیم ساختن این بندگان و آفریدگان را با خداوند در این توان فرا طبیعی که منحصر به یگانه ذات اقدس او است ؛ بد ترین تجاوز به حق خداوند دانسته اند. خداوند در قرآن کریم نسبت به مجازات ابدی و نابخشودنی گرفتار شدن به این پنداشت حتی به پیامبران و سایر بندگان مقرب بر زبان آنان و به بشر آشکار هشدار داده است: « وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ » ﴿ آیه ۶۵ سوره زمر ﴾ و همچنان« قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا و......ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ » ﴿ آیه ۱۵۱ سوره أنعام ﴾ و همچنان: « ... وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ » ﴿ آیه ۷۲ سوره مائده ﴾. قرآن کریم در بسیاری از آیات در هشدارهای خود حتی به پیامبران و بندگان صالح ؛ گرفتار شدن به این پنداشت را ، که با بد ترین نیرنگهاو فریبهای شیطان پلید پیوسته توسط انواع گوناگون شیادان دین فروش و مذهب فروش به ذهن بشر القا و تزریق می شود ؛ تباه کننده ی دین داری حاصل عمر بشر دانسته است: « قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا . الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا . أُولَئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا . ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا ﴾ ﴿ آیات ۱۰۳ تا ۱۰۶ سوره کهف ﴾. گرفتار شدن اکثریت مطلق بشر به این پنداشت اوج عملی شدن سوگند پلید شیطان به گمراه کردن اکثریت مطلق بشر را می رساند: « قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ . ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ ﴿ آیات ۱۶ و ۱۷ سوره أعراف ﴾ وهمچنان: « قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ » ﴿ آیه ۸۲ سوره ص ﴾ و همچنان: « قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ » ﴿ آیه ۳۹ سوره حجر ﴾. دین شناسان و مذهب شناسان قرآن شناس در مقابل این همه هشدارهای الهی و در مقابل سوگند پلید شیطان به گمراه کردن همه ی بندگان خدا ؛ با بزرگ ترین امتحان الهی رو به رو هستند. این امتحان الهی اقتضا می کند که دین شناسان و مذهب شناسان ببیند و بسنجند و برای آنان ثابت شود به خطیر ترین مسئولیت و وظیفه ی خویش که تلاش پیوسته برای مصون نگه داشتن دین داری و مذهب داری بشر از انحراف و گمراهی و از تباهی است چگونه و تا چه اندازه برای کسب رضای خدا عمل کرده اند: « وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ » ﴿ آیه ۱۲۲ سوره توبه ﴾ . برای این قشر که متولی آموزش و تبلیغ دین است باید محرز شود تا چه اندازه مردم دین دار را در جریان هشدارهای قرآن و ترفندهای پلید گمراه کننده ی شیطان لعین قرار داده اند؟؟؟!!! این قشر باید ثابت کند به مسئولیت و وظیفه ی خطیرآگاه سازی این مردم ، برای مصون نگه داشتن حاصل عمر دین داری و مذهب داری آنان از تباهی و نابودی ، با گوشزد پیوسته این هشدارهای الهی و ترفندهای شیطانی به مردم تا چه اندازه عالمانه و سازمان یافته و روشمند و ضابطه مند ؛ خدا پسندانه انجام وظیفه کرده است؟؟؟!!! این حقیقت قرآنی آشکار باید همیشه آویزه ی گوش فقهای شرع و همه ی بندگان باشد که خداوندبه هیچ پیامبری بجز تبلیغ وحی الهی ، که بارها در قرآن تکرار شده است ؛ هیچ حقی را برای ابتکار هیچ حکم و اعتقاد جدیدی بنام دین و مذهب نداده است و بنا بر این سایر بندگان نیز چنین حقی را ندارند. خداوند یگانه حکیم مطلق جهان آفرینش در باره حل و فصل مسائل دنیوی که در زمانها و مکانهای گونانگون تغییر پذیرند به پیامبر اجازه مشورت با پیروان را داده است و مصادیق این حل فصل مشورتی مسائل دنیوی هرگز بمعنای حکم ثابت دین نیستند. آثار دین زدای شرک و سهیم سازی بندگان مقرب با خداوند یکتا در دعا و نیایش و نمازها و سایر عبادتها متاسفانه در اکثر مراسم دینی مذاهب اسلامی بی پروا و با جهل به هشدارهای فراوان محکم و مفصل قرآن بی تردید رواج دارند. وظیفه ی دین شناسان است چناچه به رضای خدا نیازمند اند پیوسته به آگاه سازی مردم در این زمینه بپردازند و حاصل یک عمر دین داری و مذهب داری مردم را از سرنوشت شوم تباهی و نابودی با آگاه سازی پیوسته ی مردم به هشدارهای قرآن محض رضای خدا نجات دهند.