مخوفترین و مرموزترین جزایر دنیا + عکس

۱- جزیره پالمیرا

به گزارش خبر فوری به نقل از روزیاتو، این جزیره در نزدیکی جنوب جزایر هاوایی و متعلق به ایالات متحده امریکا است. جزیره ی پالمیرا را «در تسخیر شیطان» می دانند. این جزیره به دلیل اینکه کشتی های زیادی در نزدیکی ساحل آن غرق شدند، تا قرن ها بسیار بدنام بود. یکی از این حوادث باعث به وجود آمدن شایعات زیادی درباره ی گنج پنهانی شد که توسط روح دریانوردان غرق شده نفرین شده بود.

اما بخشی از شهرت این جزیره به کشتی های مفقود شده بر می گردد. در سال ۱۸۵۵ برخورد یک کشتی با صخره ی دریایی در این منطقه گزارش شد، اما وقتی نیروهای نجات به آنجا رسیدند اثری از کشتی و دریانوردان نبود.

در جنگ جهانی دوم، این جزیره به یک پایگاه ساحلی تبدیل شد. گفته می شود سربازانی که در این جزیره بودند به دلایل نامعلومی دچار حمله های اضطرابی می شدند و تعدادی از آن ها دست به خودکشی زدند.

۲- جزیره ی مارها

این جزیره در نزدیکی کشور برزیل قرار دارد و جز مارهای بسیار زیادی که در آن زندگی می کنند، تنها چند پرنده ی کمیاب در آنجا وجود دارد. مارهای این جزیره از سمی ترین گونه های مار در دنیا هستند و تنها یک نیش کافی است تا مرگ به سراغ تان بیاید. این جزیره به ندرت مقصد سفر بوده و تنها گروه هایی از بنیاد نشنال جئوگرافیک برای انجام پژوهش و تصویربرداری به آنجا سفر کرده اند.

با این وجود، این جزیره ی مخوف به تازگی چندین قربانی داشته است. مرد ماهیگیری از خطری که در ساحل کمین کرده بود اطلاعی نداشت و زمانی متوجه آن شد که دیگر دیر شده بود. خانواده ای هم بی خبر از خطرات این جزیره، تصمیم گرفتند به آنجا بروند. بر اساس شایعات، وقتی مارها تمام خانه شان را تسخیر کرده بودند و از پنجره به داخل می خزیدند، آن ها وحشت زده به بیرون فرار کردند. طبق گزارش ها، پس از آن تکه های جسد آن ها در جزیره پیدا شد.

۳- جزیره «سرزمین بی بازگشت»

نام این جزیره در زبان قزاقی به معنای «سرزمین بی بازگشت» است. این نام به افسانه های قدیمی درباره ی فراریانی بر می گردد که تنها یک سال در این جزیره سکونت داشتند اما زمانی که به خانه بازگشتند به نظر می رسید دهه ها پیر شده بودند. علاوه بر این، گروه های زیادی از مردم در این جزیره ناپدید شدند. مردم قزاقستان علت ناپدید شدن آن ها را مارمولک پرنده ای از دوران پیش از تاریخ می دانستند.

این جزیره در میانه ی قرن نوزدهم به طور رسمی بازگشایی شد و در قرن بیستم به تصرف قبایل شکارچی درآمد. با این وجود، طولی نکشید که این جزیره غنیمت جنگی اعلام شد و به اشغال اتحاد جماهیر شوروی درآمد.

بعد از پایین آمدن سطح آب دریاچه ی آرال، این جزیره به طور رسمی تبدیل به یک خط مرز طبیعی شد.

۴- جزیره میاکه-جیما

تنها با داشتن ماسک می توانید در این جزیره زنده بمانید تا در زمان خطر فورا از آن استفاده کنید. در این جزیره یک آتشفشان فعال وجود دارد. اما بزرگ ترین خطر این جزیره فوران آتشفشان نیست، بلکه گازهای سمی است که از درون زمین به بیرون متصاعد می شود. در سال ۱۹۶۲ بعد از فوران عظیم آتشفشان، همه ی ساکنان جزیره آن را ترک کردند، اما در سال ۲۰۰۰ به آنجا بازگشتند. امروزه نزدیک به ۲۴۱۵ نفر در این جزیره زندگی می کنند.

۵- جزیره پاوگلیا

داستان بسیار عجیبی درباره ی این جزیره که در نزدیکی ونیز است وجود دارد. این جزیره که در زمان شیوع طاعون سیاه، آخرین پناهگاه حدود ۱۶۰۰۰۰ بیمار بود، نیمی از خاکش را خاکستر اجساد سوزانده شده پوشانده بود.

در دهه ی ۱۹۲۰، دولت ایتالیا در این جزیره بیمارستانی برای بیماری های روانی تاسیس کرد. بیماران از عذابی که می کشیدند شکایت می کردند و این جزیره را مملو از روح کسانی می دانستند که با درد و رنج زیادی درگذشتند. علاوه بر این گفته می شود در آن زمان یک پزشک دست به آزمایش های هولناکی بر روی این بیماران روانی می زند. این پزشک با پریدن از برج ناقوس کلیسا دست به خودکشی زد، اما دلیل آن یک راز باقی ماند. بعد از آن، بیمارستان تعطیل شد.

این جزیره امروزه خالی از سکنه است اما تصاویر زیادی از اتاق های بیمارستان متروک و برج ناقوس کلیسای آن در فضای اینترنت وجود دارد.

۶- جزیره عروسک ها

این جزیره در میان دوستداران داستان های احساسی شهرت زیادی دارد. جولین سانتانا در این جزیره به تنهایی زندگی می کرد. طبق روایت ها، بعد از آنکه دختری در نزدیکی ساحل غرق می شود، جولین تعداد زیادی عروسک شکسته در آن نزدیکی پیدا می کند. او لباس به تن عروسک ها می کند و آن ها را به نشانه ی احترام، از درخت ها آویزان می کند، تا خود را از شیطان حفظ و روح دختر را آرام کند.

جولین پنجاه سال این عروسک ها را جمع آوری کرد تا آنکه خود او هم غرق شد. او را دقیقا در نقطه ای که دهه ها قبل جسد دختر را پیدا کرده بود یافتند.

۷- جزیره بووت

این جزیره دورافتاده ترین نقطه ی زمین به نظر می رسد، به طوری که تا فاصله ی ۳۱۴۶۰۰۰ مایل مربع (کمی کمتر از مساحت قاره ی اروپا) هیچ سرزمینی در اطراف آن وجود ندارد.

اما داستان جالبی درباره ی این جزیره وجود دارد. این جزیره در سال ۱۷۳۹ بازگشایی شد اما نزدیک به ۶۰ سال به فراموشی سپرده شد. بعد از این دوره، هیئتی که به این جزیره آمدند چیز عجیبی در آنجا پیدا کردند: یک کشتی متروک در آب های ساحلی این جزیره بود. اما اثری از نقص جدی یا نام و نشانی بر روی کشتی وجود نداشت و پاروها ده متر آن طرف تر از کشتی افتاده بود. البته اینطور تصور شد که کشتی دچار خرابی شده اما هیچ جسد یا پناهگاهی در نزدیکی کشتی دیده نشد.

علاوه بر این، در سال ۱۹۷۹ دو انفجار هسته ای در این جزیره رخ داد که هیچ کشوری مسئولیت آن را به عهده نگرفت.

۸- جزیره هندرسون

این جزیره امروزه به دلیل تکه آشغال های زیادی که در نزدیکی سواحلش وجود دارد شهرت پیدا کرده است. با این وجود، این جزیره نقاط زیبا و مرموزی هم دارد.

یکی از بزرگ ترین رازهای این جزیره، اسکلت های انسانی یافت شده در غاری است که یک چشمه در آن وجود دارد. علاوه بر این، در میان صخره های اطراف این جزیره، چند سنگ نوشته، اجاق زمینی، ابزارهای سنگی و چیزهای دیگری کشف شد. کسی نمی داند این مردم از کجا آمده بودند و متعلق به کدام تمدن بودند. طبق اطلاعات باستان شناسی، این جزیره در میانه ی قرون دوازدهم و سیزدهم محل سکونت بوده است.

این حقیقت که آب شیرین بسیار کمی در این جزیره وجود داشته و اسکلت های پیدا شده در غارها با نظم و آرایش خاصی در کنار هم قرار گرفته بودند، آن را مرموز تر کرده است.

۹- جزیره نورث برادر

تاریخ این جزیره بی شباهت به قل ونیزی اش، جزیره ی پاوگلیا نیست.

در پایان قرن نوزدهم، بیمارستانی مخصوص درمان آبله و قرنطینه ی بیماران در این جزیره تأسیس شد. در سال ۱۹۰۴، کشتی «ژنرال اسلوکم» در نزدیکی ساحل جزیره ی نورث برادر غرق شد و بیش از هزار نفر در این حادثه کشته شدند.

چهل سال بعد، بیمارستانی برای درمان اعتیاد به مخدر در این جزیره افتتاح شد. این بیمارستان به دلیل کارکنان فاسد و بی رحمش بدنام بود. علاوه بر این، تعداد بیمارانی که بعد از رفتن به این بیمارستان، شروع به مصرف شدید مخدر می کردند افزایش یافت. به همین دلیل، این بیمارستان در سال ۱۹۶۳ تعطیل شد.

طبق آخرین اطلاعات موجود، این جزیره متروک و بیمارستان تخریب شده و سراسر جزیره را جنگل پوشانده است.

۱۰- جزیره پورباژین

پورباژین (در زبان تووان به معنای «خانه ی گلی») یک بنای تاریخی است که بر روی جزیره ی کوچکی در میانه ی دریاچه ی ترخال جمهوری تووا ساخته شده است.

رایج ترین روایت درباره ی این جزیره آن است که این بنا اقامتگاهی تابستانی برای استراحت بوده است.

علاوه بر این، محققان پی بردند به دلیل مسدود شدن چشمه های زیرزمینی، دریاچه ی اطراف جزیره بارها ناپدید شده است. احتمال زیادی وجود دارد که این بنا در زمان ناپدید شدن دریاچه ساخته شده باشد و راهی که در کف دریاچه وجود دارد این موضوع را اثبات می کند.

هنوز اطلاعات قطعی در مورد دلیل نابودی بنا و کسانی که در آنجا سکونت داشتند یافت نشده است.

۱۱- جزیره رونوک

شهرت این جزیره به ناپدید شدن ساکنان آن بر می گردد. در سال ۱۵۸۷ جان وایت رهبر گروهی از مهاجران ساکن در رونوک، بیش از صد زن و مرد را برای تأمین اقلام ضروری به مقصد انگلستان ترک کرد. اما در آن زمان انگلستان درگیر جنگ بود و وایت سه سال بعد موفق به بازگشت شد.

پیش از آنکه وایت جزیره را ترک کند، قرار بر آن شد اگر ساکنان تصمیم گرفتند جزیره را ترک کنند، یک نشانه در جای قابل دیدی برای وایت بگذارند. وقتی وایت به جزیره رسید، کلمه ی «کروتون» را دید که روی یکی از تیرک های حصار دور دهکده کنده کاری شده بود. علاوه بر آن، حروف «کرو» هم روی درختی در آن نزدیکی حک شده بود که به نظر می رسید کوتاه شده ی کلمه ی اول است. «کروتون» نام یکی از قبایل سرخپوست در همسایگی آنجا بود، اما ساکنان جزیره در آنجا نبودند. علاوه بر این، «کروتون» نام یکی از خدایان سرخپوستان است که معنی آن «خدای مرگ» است. ممکن است ساکنان در آیین اهدای قربانی برای این خدا کشته شده باشند.

این بخش از روایت، دستمایه ی داستان های زیادی در ادبیات شده است و تئوری هایی وجود دارد که «کروتون» ویروسی لاعلاج است.

۱۲- جزیره گزو، مالتا

بناهای باستانی مالتا یکی از مرموزترین چیزها بر روی سیاره ی خاکی ما هستند. قدمت معبدها، دخمه ها و رصدخانه های آن، هزار سال بیشتر از اهرام مصر است. ممکن است این بناها در گدشته کارکرد فرهنگی داشتند. حتی با تکنولوژی های قرن بیست و یکم هم جابه جایی قطعاتی با چندین تن وزن کار دشواری است. علاوه بر این، سازنده ی این بناها و دلیل رها شدن این سرزمین نامعلوم است.

به علاوه، در سرتاسر جزیره رد شیارهایی است که شبیه به خطوط ریل یا جاده هستند، اما هیچ چرخی از جنس چوب یا مصالح دیگر، در جزیره پیدا نشد.

۱۳-جزیره کشتی جنگی، ژاپن

این جزیره که نام رسمی آن هاشیما است، در ۹ مایلی شهر ناگاساکی قرار دارد. این جزیره امروزه متروکه است، اما چند بنای بتنی در آن وجود دارد که با دیوارهای دریایی احاطه شده اند.

این جزیره پیش تر به دلیل معادن ذغال سنگ زیر آبی آن شهرت داشت که در دوره ی صنعتی سازی ژاپن از آن استفاده می شد. این معادن ذغال سنگ در سال ۱۸۱۰ کشف شد. پس از آن در سال ۱۸۹۰ میتسوبیشی گوشی کایشا این جزیره را خریداری کرد و ساخت و سازهای آن آغاز شد. واحدهای آپارتمانی، مدرسه، مهد کودک، بیمارستان، سالن شهر، باشگاه، سینما، حمام عمومی، استخر شنا و بسیاری امکانات دیگر برای ساکنان جزیره ساخته شد.

با شروع دهه ی ۱۹۳۰ و تا پایان جنگ دوم جهانی، زندانیان چینی و سربازان کره ای تحت شرایط بسیار سخت مجبور به کار در این جزیره می شدند. طبق گزارش ها، افراد زیادی بر اثر حوادث زیر زمینی، خستگی و سوء تغذیه جان خود را از دست دادند. در سال ۱۹۷۴ زمانی که مواد نفتی جای خود را به ذغال سنگ داد، معادن تعطیل شدند و همه ی ساکنان جزیره مجبور به ترک آن شدند.

به مدتی طولانی، ورود به جزیره ممنوع بود و تخطی از این قانون منجر به اخراج از ژاپن می شد. در حال حاضر این جزیره در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و به روی بازدیدکنندگان سراسر دنیا باز است.

35