طلاق آلباتروس‌ها به خاطر تغییرات اقلیمی
برخی از جانداران در تمام مدت عمرشان یک جفت برای خود انتخاب می‌کنند، آلباتروس، پرنده دریایی نیز از این دست جانواران است، اما حال تغییرات اقلیمی باعث افزایش جدایی این پرندگان از هم شده است.
آلباتروس‌ها بزرگترین پرندگان دریایی از راسته کبوتر دریایی سانان هستند. زیستگاه این پرندگان در اقیانوس منجمد جنوبی و اقیانوس آرام شمالی است. ۲۲ گونه آلباتروس تا کنون شناخته شده که "آلباتروس‌های بزرگ" با طول بال بیش از ۳ متر و ۷۰ سانتیمتر دارای بزرگترین طول بال در میان تمامی پرندگان "منقرض نشده" هستند.
فرانچسکو ونتورا می‌گوید :«شمار جدایی آلباتروس‌ها در جزایر فالکند به دلیل شمار زیاد پرندگانی که در آنجا زندگی می‌کنند هنوز "فاجعه‌بار" نیست. اما در جاهایی مثل جزایر آنتیپودیز، واقع در جنوب شرقی نیوزیلند اوضاع بحرانی شده و پرندگان نر به همجنس‌گرایی روی آورده‌اند.» (عکس از دو پرنده آلباتروس نر که با هم جفت شده‌اند)
از آغاز قرن جدید شمار آلباتروس‌ها در اقیانوس منجمد شمالی سالانه بین ۵ تا ۱۰ درصد رو به کاهش گذاشته است.
به گزارش مجله Proceedings of the Royal Society B یک تیم محقق به ریاست فرانچسکو ونتورا از دانشگاه لیسبون پرتغال در جزایر فالکلند واقع در اقیانوس اطلس جنوبی در یک بازه زمانی ۱۵ ساله به تحقیق درباره رفتار ۱۵ هزار و ۵۰۰ جفت آلباتروس پرداخته است.
جفت‌های آلباتروس حتی پس از ماه‌ها جدایی، باز هم یکدیگر را در کنار آشیانه پیدا می‌کنند و با سر و صدای زیاد ملاقاتشان را "جشن" می‌گیرند. دانشمندان اما در سالهای اخیر مشاهده کرده‌اند که جدایی در بین زوج‌ها افزایش یافته است.
در گذشته آلباتروس‌ها را بخاطر پرشان شکار می‌کردند. با سکنی گزیدن انسان‌ها در جزایر دور افتاده پای حیواناتی چون گربه و موش صحرایی نیز با کشتی به این جزایر باز شد و تخم‌ها و جوجه‌ها در آشیانه این پرندگان مورد حمله قرار گرفتند. آلودگی دریاها و ماهی‌گیری بیش از اندازه و حالا پدیده تغییرات اقلیمی، گرمایش زمین و آب دریاها نیز به تهدید‌های مضاعف تبدیل شده‌اند.
پژوهشگران دریافته‌اند که میزان جدایی زوج‌های آلباتروس در صورتی که جفت‌گیری‌شان به تخمگذاری منجر نشود بین یک تا سه درصد است.
گرم‌شدن آب دریاها و اقیانوس‌ها باعث کم شدن غذای ماهی‌ها و در نتیجه کم شدن تعداد ماهیان و در نهایت کم یاب شدن غذا برای آلباتروس نر می‌شود که باید به هنگام تخمگذاری آلباتروس ماده برایش غذا تهیه کند. محققین نرساندن و یا کم رساندن غذا به هنگام تخمگذاری را یکی از دلایل جدایی آلباتروس‌ها از یکدیگر عنوان کرده‌اند.
پژوهشگران دریافته‌اند که میزان جدایی زوج‌های آلباتروس در صورتی که جفت‌گیری‌شان به تخمگذاری منجر نشود بین یک تا سه درصد است.
آلباتروس از آن دست جاندارانی است که تمام عمرش را با جفت خود سپری می‌کند و حتی اگر جفت‌اش زودتر بمیرد نیز جفت دیگری انتخاب نمی‌کند و بقیه عمر را تنها سپری می‌کند.
از میان ۲۲ گونه آلباتروس شناخته شده توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، وضعیت بقای همه آن‌ها تا حدی تهدید شده است: ۳ گونه در معرض انقراض، ۵ گونه در معرض خطر، ۷ گونه در وضعیت تهدید و ۷ گونه آسیب‌پذیر هستند.
جالب اینکه در میان جفت‌های جداشده، آلباتروس‌هایی هم بوده‌اند که در سالهای پیشتر حتی با هم جوجه‌دار نیز شده‌اند. فرانچسکو ونتورا در توضیح این وضعیت به گاردین گفته است: «استر‌س ناشی از شرایط کم‌غذایی باعث می‌شود تا پرنده ماده "تقصیر" را به گردن پرنده نر بیاندازد و از او جدا شود.»
