جشن سده؛ یادگار هوشنگ برای ایرانیان
جشن سده، جشن نیمه زمستانی ایرانی است که قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد. این جشن را به داستان کشف و مهار آتش توسط هوشنگ شاه پیشدادی که یکی از پادشاهان اسطوره‌ای ایران بوده، مرتبط می‌دانند.
طبق افسانه ها، هوشنگ‌شاه پیشدادی با گروهی از ملازمانش برای گردش به محلی رفته بود که ناگهان ماری جلویش ظاهر می‌شود، او هم با انگیزه‌ی دفاع از خود سنگی را برداشته و به سوی مار پرتاب میکند، آن سنگ به سنگ دیگری برخورد میکند و جرقه می‌زند و آتشی شعله ور می‌شود. هوشنگ شاد می‌شود و جشن می‌گیرد و همه را به ضیافت دعوت میکند.
بعد از این زمان، کانال های آب حفر شده و مردم به شهرها مهاجرت کردند و به پخت و پز و ساخت صنایع دستی روی آوردند.
از نظر گاه‌شماری و تقویمی این جشن در شب دهم بهمن یعنی صد روز بعد از زمستان بزرگ (یکم آبان‌ماه در گاه‌شماری اکنون ایران) برگزار می‌شده است. در این زمان، پنجاه روز و پنجاه شب مانده تا آغاز بهار.
بیشتر افراد فکر میکنند که «سده» یک جشن زرتشتی بوده و به خاطر آتشی که در آن روشن می‌شود، با پیروان این آئین ارتباط پیدا میکند، اما واقعیت این است که جشن سده با همین نام در کرمان برگزار می‌شود و سال‌هاست که زرتشتی و مسلمان از اول تا آخر در برپایی آن شرکت میکنند.
از پنجم تا دهم بهمن، گروهی از مردم دور هم جمع شده و در محلی که از قبل برای برگزاری جشن آماده شده، هیزم و چوب‌های خشک را روی هم کپه میکنند و در شب ۱۰ بهمن خانواده ها به اتفاق هم با لباس سفید به سمت آتش می‌روند و دف و تنبور می‌نوازند و می‌رقصند و آرزوی رفتن سرما و آمدن گرما را میکنند.
فعالیت های این گردهمایی شامل پوشیدن ماسک، پرواز پرندگان کاغذی، روشن کردن فانوس برای روشنایی آسمان و شمع‌های شناور روی آب برای گرم و آماده کردن زمین برای شروع بهار است.
در این ویدئو با این جشن ملی ایرانیان بیشتر آشنا شوید.
درود خدا بر پادشاهان ایران زمین که از خود جشن و سرور به یادگار گذاشتند و لعنت ابدی خدا بر حاکمانی که مردم را به عزاداری و ماتم کشاندند و وادارشان کردند که بر سر و سینه بکوبند و زار بزنند و شادی و خنده را بر آنها حرام کردند، به نام دین اموال ملت را به یغما بردند و به اسم خدا مردم را بی خدا کردند و در لباس شیاطین دم از توحید زدند و در کاخ نشستند و مردم را به ساده زیستی توصیه کردند و تا خرخره خوردند و نوشیدند و به ملت فلک زده سفارش کردند که کم بخورند و بیاشامند و هر آنچه را برای دیگران حرام اعلام کردند برای خود از شیر مادر حلالتر دانستند!
تلفن من برای تو خواستی تماس بگیر
هموطن عزیز 09178736228 سجادیان ازبوشهرهستم
سخنت زیبا وبردل می نشیند
ما ملت همیشه در صحنه و ولایت مدار ایران از شما تشکر می کنیم.
چه پیشینه ای داریم وچه شکوهی بوده واگر در دیگر کشورها این تاریخ را داشتند حالا مخترع آتش یا کشف کننده آتش را با غرور فراوان یدک میکشیدند ولی در ایران از تمام شاهان خون خوار ودیوا نه یاد میکنند
عجب! پس این آوارگان سیبری که می گفتند که ایران مال ما است و ما حاکمان اصلی ایران هستیم و ایران قبل از ورود ما هیچ بود و... ! پس هزاران سال قبل از ورود عاریایی های اشغالگر و متجاوز ، این سرزمین ساکنانی داشت و حدود 10/000 سال قدمت و تمدن داشتند و مردم در آن زندگی می کردند و بی صاحب نبود که ی مشت غارتگر و از اجداد کمونیست های روسیه بیایند اینجا و تمدن آن را نابود کنند.
این سرزمین کهن عجایب خلقتی دارد براین کره خاکی ولی افسوس ندارد دلسوزی که خاکش کمیا کند.تاریخش دفن میکنند ولی باز سربرمی آورد .ومانند کوههای باشکوهش البر وزاگرس خودنمایی میکند .کورشود آنکس که نتواند بیندعظمت این سرزمین کهن را جشن سده آتش مبارک باد
سجادیان ازبوشهر
خدای من اتشم ما کشف کردیم دم ایرانیهای قدیم گرم
ایکاش مردم ایران فرهنگ اصیل خود را پاس بدارند . فرهنگ بیش از ۲۵۰۰ سال
ایرانی ها سه پاس را محترم می دانستند
پندار نیک ، گفتار نیک ، کردار نیک
تصور کنیم کشوری که مردم آن اینگونه باشند ، بهشت حقیقی یعنی همین .
پاینده و جاوید ایران .
این جشن به دین ضربه نزنه.
بچه های ایران، طلحه و زبیر و عمروعاص و خولی و شمر وبیشتر میشناسن تا، بزرگان کشور خودشونو،.... برای از بین بردن یک فرهنگ احتیاجی نیست کتاب‌های آنان را آتش بزنید، فقط کافیست اجاز ندهید کتاب‌های خود را بخوانند،...
اتفاقا امروز تلویزیون کشور تاجیکستان همین جشن سده را در موردش بحث ، و این افسانه را نقل قول میکردن .ومانند سایر جشنها مانند جشن تیرگان،مهرگان و نوروز بهش افتخار میکردن ولی ما تمام آداب ورسوم گذشتگان خود را به دست فراموشی سپرده ایم.
ماکشورایرانیم ملت ایرانیم اماتمام مناسبتهامون همه ولادت و وفات واعیاد عربهاهست.البته عرب ایران هم ایرانیست به این عزیزان توهین نشه اماآیادریکی ازکشورهای عربی ازرسومات ایرانیهاخبری هست
ملت همیشه در صحنه و ولایت مدار ایران، در دوران پیش از اسلام برای هر روز هر ماه اسمی داشتند اگر اسم روز با نام آن ماه یکی بود آن روز را جشن می گرفتند .ایرانبان شادی را داده اهورامزدا و غم و اندوه را زاده اهریمن می دانستند .اما الان ملت همیشه در صحنه و ولایت مدار ایران، جزء افسرده ترین و خشن ترین مردمان کره زمین هستند و گریه و عزاداری بیشتر ماه های سال وجود دارد ،محرم ،ایام فاطمیه، ماه رمضان ،صفر و ......
غم پرور و بی غیرت
پیش از اسلام هم ملت ایران ولایت مدار بودند؟؟؟!!!
آخوندها نابود کننده جشن‌های زرتشتیان هستند به امید روزی که دوباره این جشن ها احیا شوند
در بهمن چه آتش های سرنوشت سازی و سرنوشت سوزی که در ایران روشن نشد ؟