آیا درک زبان حیوانات امکان دارد؟

به نقل از محققان دانشگاه کوپنهاگ، اطلاعاتِ خاصِ درون اصوات از قبیل میزانِ شدید بودنِ احساساتِ یک حیوان، ظاهراً به شکل مشابهی در مورد بسیاری از گونه‌ها قابل‌درک است. دکتر اِلِدی بریفر، نویسنده‌ی مشترک این تحقیق از دانشگاه کوپنهاگ می‌گوید: «تصمیمات مردم احتمالاً بر اساسِ آگاهی‌شان از حالاتِ هم‌نوعانشان است وقتی کم یا بیش برانگیخته هستند ... ، چون برانگیختگی با گذرگاه‌های استرس ارتباط دارد و سیستمی است که در مهره‌داران به خوبی حفظ شده است.»

محققان بررسی کردند که آیا انسان‌ها می‌توانند تشخیص دهند یک حیوان حسِ مثبت ابراز می‌کند یا حسِ منفی. بریفر می‌گوید: «ما واقعاً نمی‌توانیم به چیزی که از انسان‌ها می‌دانیم متکی باشیم، چون بین گونه‌ها تفاوت زیادی وجود دارد، به عبارت دیگر تفاوت‌های زیادی در چگونگیِ ابراز احساسات توسط گونه‌ها وجود دارد، حتی میان گونه‌هایی که ارتباطِ نزدیکی با هم دارند.»

بریفر و همکارانش صداسازیِ شش گونه حیوان را ثبت کردند: اسب، خوک، بز، گاو، اسبِ شوالسکی (اسب وحشی) و گراز وحشی. آن‌ها دو چیز را مدنظر قرار دادند: محرک تولید صدا چه بوده است؟ یک، برانگیخته شدنِ حیوان (که با ضربان قلب بالا یا حرکات مشخص می‌شود) دو، شرایط مثبت (پیش‌بینی غذا) یا شرایط منفی (منزوی شدن).

تیم تحقیقاتی برای آزمایش روی انسان‌ها از دو نوع صدا استفاده کرد: اول، یک رشته اصوات گفتاریِ بی‌معنا از سر خشم یا ترس برای نشان دادن شدتِ احساسیِ بالاتر و پایین‌تر یا برانگیختگی و دوم، اصوات گفتاری از سر خشم یا شادی برای نشان دادن شرایط منفی یا مثبت. سپس از ۱۰۲۴ شرکت‌کننده از ۴۸ کشور خواسته شد تا هر یک به صورت آنلاین به این دو دسته صدا گوش دهند. برای هر گونه‌ای، چهار جفت صداسازی پخش شد. برای دو جفت از صداسازی‌ها، از آن‌ها سوال شد به شدتِ احساسیِ صدا امتیاز ِبالا یا پایین دهند، در حالی که برای دو جفت دیگر از آن‌ها خواسته شد به احساس امتیاز مثبت یا منفی دهند. نتایج نشان داد که به طور کلی، شرکت‌کنندگان ۵۴.۱ درصد، به درستی به شدتِ احساسیِ سوژه و ۵۵.۳ درصد به نوعِ احساسِ سوژه، امتیاز دادند.

با این حال، پس از بررسی‌های بیشتری روی داده‌ها مشخص شد شرکت‌کنندگان تنها به صداسازی‌های خوک، اسب، بز، انسان و برای نوعِ احساس، فقط به گراز وحشی درست امتیاز دادند. بریفر می‌گوید: «مردم به طور کلی، صداسازی‌های حیوانات اهلی را بهتر از گونه‌های وحشی تشخیص می‌دهند.»

به سطحِ برانگیختگیِ خوک و اسب، به ترتیب ۵۹ درصد و ۵۸ درصد درست امتیاز داده شد و در مورد سطح برانگیختگیِ صدای انسان‌، این امتیاز ۵۵ درصد درست بود، در حالی که امتیازدهی به نوعِ احساس به ترتیب ۵۸ درصد و ۶۴ درصد درست بود و در مورد نوع احساسِ انسان‌ها این امتیاز ۶۸ درصد درست بود.

شاید بالا بودنِ رتبه‌های اسب به این دلیل باشد که شرکت‌کنندگان ارتباطِ بیشتری با این حیوان داشتند، اما رتبه‌ی نسبتاً پایین تشخیص برای بیشترِ گونه‌ها از جمله انسان‌ها می‌تواند ناشی از کوتاهیِ ضبط‌ صداها و استفاده از نوعِ یکسانی از صدا برای هر جفت از آواسازی‌ها باشد – مثلاً صدای موو برای گاو‌ها و صدای شیهه برای اسب‌ها.

بریفر می‌افزاید که موفقیت شرکت‌کنندگان در ارزیابی نوعِ احساس بسیار متغیرتر از توانایی‌شان در تشخیص شدت احساسات بود. «اگر یک مرحله بالاتر برویم، احتمالاً به راحتی می‌توانیم تشخیص اصوات را به افراد آموزش دهیم.» این توانایی به کسانی که با حیوانات سروکار دارند از کشاورزان گرفته تا صاحبان حیوانات خانگی، کمک می‌کند تا آن‌ها را بهتر درک کنند.

در گذشته، دانشمندان روی سلامت فیزیکی برای ارزیابی سلامت حیوان تمرکز می‌کردند. امروزه، بیشتر ما به نقش مهم احساسات در سلامت حیوانات واقف هستیم.