شکار بی‌رویه، این حیوانات را از صفحه روزگار پاک کرد!

داستان غم انگیز انقراض حیوانات بسیار آشناست. تنها در چند صد سال گذشته، گونه‌های متعددی عمدتاً توسط شکارچیان انسانی از بین رفته اند.

از حیات دریایی گرفته تا پرندگان و پستاندارانی که پرواز نمی کنند، هیچ حیوانی در طول تاریخ حیات وحش ازدست انسان در امان نبوده است. در این مطلب از ۱۳ حیوانی صحبت کرده‌ایم که تا زمان انقراض به دست انسان شکار شده‌اند و قطعا شکار بی رویه علت انقراض آن‌ها بوده است:

ببر تاسمانی

این موجودات به ظاهر سگ با وجود نام و ظاهرشان، نه ببربودند و نه سگ، بلکه گونه‌ای از کیسه‌داران بودند بزرگترین کیسه‌داران گوشتخواردر دوران مدرن. (کیسه‌داران به طور ناقص به دنیا می‌آیند و به زندگی خود در کیسه‌ای در شکم مادر ادامه می‌دهندو شیر می‌خورند مانند کانگورو. ببر تاسمانی که بومی سرزمین اصلی استرالیا و تاسمانی بودند، اخیرا و در دهه ۱۹۳۰ پس از یک قرن شکار بی رویه که حتی برای آن جایزه هم تعیین می‌کردند منقرض شدند. کشاورزان می‌ترسیدند که این ببر‌ها گوسفندانشان را بکشند.

آخرین ببر وحشی شناخته شده تاسمانی، با نام مستعار تیلاسین، به دست یک کشاورز در سال ۱۹۳۰ مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد، در حالی که آخرین ببری که در اسارت در باغ وحش هوبارت زندگی می‌کرد در سال ۱۹۳۶ از بین رفت. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که چندین مورد مشاهده شده، اما کارشناسان می‌گویند که احتمال زنده ماندن آن یک در ۱۰ است.

کبوتر مسافر (کبوتر رهرو، کبوتر وحشی آمریکای شمالی)

داستان کبوتر مسافر یکی از غم انگیزترین داستان‌های انقراض دوران مدرن است. این گونه کبوتر در واقع رایج‌ترین پرنده در آمریکای شمالی تا ۲۰۰ سال پیش بود که تعداد آن به میلیارد‌ها کبوتر می‌رسید. گزارش‌های مربوط به قرن نوزدهم توصیف می‌کردند که زمان پرواز کبوتر‌های مسافر آسمان برای ساعت‌ها تاریک می‌شد و زندگی عادی روزمره را غیرممکن می‌کرد.

پرندگان در گروه‌های بزرگ مهاجرت کردند و پرواز به مرگ آن‌ها کمک کرد. آن‌ها به اهداف آسانی برای شکارچیانی تبدیل شدند که به دنبال غذای ارزان قیمتی بودند و می‌توانست به صورت تجاری فروخته شود، به ویژه با توسعه راه آهن، شکارچیان این امکان را داشتند که به سرعت و به راحتی برای فروش گوشت کبوتر سفر کنند. آخرین کبوتر مسافر به نام مارتا در سال ۱۹۱۴ در باغ جانورشناسی سینسیناتی در سن ۲۹ سالگی مرد. او هرگز یک بار تخمی که بارور شود نگذاشت.

آکسای شمالی؛ بومی شمال اقیانوس اطلس

زمانی تعداد این پرندگان آبی عظیم الجثه که پرواز نمی‌کردند به میلیون‌ها آکسا تخمین زده می‌شد تا اینکه در دهه ۱۸۵۰ با شکار بی رویه منقرض شدند. این گونه در سراسر اقیانوس اطلس شمالی در جزایر ساحلی صخره‌ای به طور گسترده‌ای پراکنده بودند. آکسای شمالی با بال‌های کوتاه در زیر آب شنا می‌کرد. انسان‌ها این پرنده غول پیکر را برای گوشت و چربی و روغن شکار می‌کردند.

با کاهش تعداد آنها، قیمت پوست و تخم‌های آن‌ها به قدری ارزشمند شد که موزه‌های آن زمان نیز جمع‌آوری آن‌ها را تأیید و از پوست آن‌ها برای نگهداری و نمایش استفاده می‌کردند. آخرین آکسای بزرگ زنده در سال ۱۸۵۲ دیده شد.

کواگا (گورخر دشتی)

این گونه نادر شبیه حیوانی ترکیبی بین گورخر و اسب به نظر می‌رسد، اما این حیوانات با شکوه در واقع یکی از انواع منحصر به فرد گورخر دشتی بودند که زمانی در جنوب آفریقا در گله‌های بزرگ زندگی می‌کردند. کواگا‌ها عمدتاً به خاطر پوست‌های منحصر به فرد و زیبای خود، با راه‌راه‌های گورخر مانند در نیمه جلوی بدن‌شان و رنگ‌های قهوه‌ای مانند اسب در نیمه پشتی هدف شکارچیان قرار گرفتند و در دهه ۱۸۷۰ منقرض شدند. آخرین کواگا در اسارت در اوت ۱۸۸۳ در باغ وحش آمستردام درگذشت. محققان در تلاشند که پروژه بازگشت این گونه زیبا را به نتیجه برسانند.

گرگ جزایر فالکلند

این گونه منحصر به فرد گرگ که با نام «وارا» نیز شناخته می‌شود، تنها پستاندار خشکی بومی جزایر فالکلند است. اعتقاد بر این است که تقریباً شش میلیون سال پیش از گرگ‌های آمریکای شمالی جدا شده است. تصور می‌شود که گرگ جزایر فالکلند که در سال ۱۶۷۰ کشف شد، مدت‌ها قبل از دیده شدن برای اولین بار به این جزایر رسیده است. در زمان کاشفان اروپایی، این گونه گرگ دوستانه و رام شده مایل به خوردن گوشت از دست انسان‌ها و به طرز عجیبی مطیع بودند. این یک اتفاق عجیب بود که ظاهراً چارلز داروین را با توجه به دیدگاه تکاملیش آزار می‌داد.

انقراض گرگ جزایر فالکلند در دهه ۱۸۰۰ به دلیل شکار بی رویه برای برای خز و همچنین محافظت از گوسفندان آغاز شد. این گرگ رسماً در سال ۱۸۷۶ منقرض شد.

پلنگ زنگبار

این زیرگونه منحصربه‌فرد پلنگ که تنها در مجمع‌الجزایر زنگبار تانزانیا یافت می‌شود، احتمالاً در دهه ۱۹۹۰ منقرض شده است. با توجه به این باور رایج در میان مردم محلی مبنی بر اینکه این گونه پلنگ را جادوگران نگهداری می‌کنند و به وسیله آن‌ها مردم را آزار و به آن‌ها آسیب می‌رسانند، یک کمپین نابودی راه‌اندازی شد و برای چندین دهه ادامه یافت. اگرچه گزارش‌های غیرمستند از مشاهده پلنگ زنگبار گهگاه منتشر می‌شود، اما هیچ‌یک از آن‌ها از دهه ۱۹۸۰ تایید نشده است. اکثر دانشمندان بر این باورند که پلنگ زنگبار منقرض شده است.

فوک راهب کارائیب (گرگ دریایی)

فوک راهب کارائیب اولین بار در طول سفر کریستف کلمب در سال ۱۴۹۴ کشف شد و تنها فوک بومی شناخته شده در دریای کارائیب و خلیج مکزیک است. شکارچیان فوک راهب کارائیب کوسه و انسان بودند. فوک‌ها را به خاطر پوست و استفاده از روغن چربی هایشان و به دلیل رقابت با ماهیگیران برای صید شکار می‌کردند. فوک راهب کارائیب در سال ۲۰۰۸ توسط سازمان ملی شیلات دریایی ایالات متحده، پس از مطالعه و بررسی کامل، رسماً منقرض اعلام شد. با این حال، از سال ۱۹۵۲ هیچ مشاهده تایید شده‌ای وجود ندارد.

طوطی کوچک دم دراز (بومی کارولینا)

ایالات متحده امروزه خانه هیچ گونه طوطی نیست، اما همیشه اینطور نبود. طوطی کارولینا تا اوایل دهه ۱۹۰۰ در آمریکای شمالی رشد می‌کرد و از شمال دره اوهایو تا جنوب خلیج مکزیک دیده می‌شد. مرگ این گونه اندکی پس از مد شدن پر‌های زیبا و رنگارنگ به عنوان تزئین در کلاه‌های زنانه رقم خورد. همچنین اعتقاد بر این است که برخی از جمعیت‌های کوچک سالم باقی مانده بر اثر نوعی بیماری طیور تسلیم مرگ شدند.

آخرین نمونه وحشی شناخته شده در سال ۱۹۰۴ در شهرستان Okeechobee، فلوریدا کشته شد و آخرین طوطی کارولینایی در اسارت در باغ جانورشناسی سینسیناتی در سال ۱۹۱۸ مرد.

خرس اطلس

این زیرگونه منقرض شده خرس قهوه‌ای زمانی تنها خرس بومی آفریقا بود. این حیوان که به دلیل جثه کوچک و بدن تنومندش شناخته شده بود، تقریباً برای تفریح و مبارزه با حیوانات برای نشان دادن استقامت بدنی انسان شکار شد تا حدی که کاملا این گونه خرس از بین رفت. پس از گسترش امپراتوری روم به شمال آفریقا، از سال ۱۴۶ قبل از میلاد، آن‌ها اغلب شکار و برای اعدام جنایتکاران استفاده می‌شدند. آخرین نمونه‌های ثبت شده توسط شکارچیان در دهه ۱۸۷۰ در کوه‌های ریف مراکش کشته شدند.

تولاچ والابی (گونه‌ای از کانگورو)

زمانی در استرالیا سرزمین کانگوروها، والابی شب‌زی یک گونه زیبا و برازنده کانگورو محسوب می‌شد. والابی به خاطر از دست دادن زیستگاه، پاکسازی پوشش گیاهی بومی و روباه قرمز در خطر بود. تنها ۸۵ سال بعد از اشغال اروپا جان سالم به در برد. آخرین نمونه وحشی در سال ۱۹۲۷ ثبت شد و آخرین نمونه در اسارت در سال ۱۹۳۹ از بین رفت.

راسوی دریایی

راسوی دریایی زمانی در محدوده‌ای در امتداد مناطق ساحلی صخره‌ای از مین تا نیوبرانزویک، کانادا زندگی می‌کرد. این گونه به شدت برای خزش مورد توجه شکار چیان بود و به قدری شکار شد تا عاقبت منقرض شد. متأسفانه، شکار راسوی دریایی به قدری سریع بود که اطلاعات کمی در مورد رفتار، تولید مثل و ارتباطات حیوان وجود دارد، زیرا دانشمندان قادر به مطالعه و توصیف کامل این گونه نبودند.

راسوی دریایی، که دو برابر یک راسوی آمریکایی یا معمولی بود، تا پس از نابودی آن به عنوان یک گونه متمایز شناخته نشد. آخرین نمونه تایید شده در نیوبرانزویک در سال ۱۸۹۴ کشته شد.

بز کوهی آفریقایی (هارتبیست)

زمانی این گونه بز کوهی در سراسر شمال آفریقا، بخش‌هایی از مصر و خاورمیانه دیده می‌شد. بقایای فسیلی از هارتبیست در این مناطق کشف شده است. این گونه در یک زیستگاه صخره‌ای در صحرا‌ها و در گله‌های بزرگ زندگی می‌کرد. شکارچی اصلی آن شیر بربری بود که اکنون نیز در طبیعت منقرض شده است. آخرین بز دیده شده بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۴ در الجزایر بر اثر تیراندازی کشته و این گونه منقرض شد.

گاو دریایی استلر

این گاو دریایی چاق زمانی در آب‌های قطب شمال و در اقیانوس آرام شمالی در دریای برینگ زندگی می‌کرد. گاو‌های دریایی زیستگاه محدودی داشتند و سرعت شنای آهسته و طبیعت ملایم، آن‌ها را به اهداف آسانی برای شکارچیان تبدیل می‌کرد. به دلیل آب‌های سردی که در آن زندگی می‌کردند، گاو‌های دریایی استلر در اندازه‌های بسیار بزرگی رشد کردند، طبق گزارش‌ها طول آن‌ها حدود ۲۵ فوت و وزن آن‌ها به ۱۲ تن می‌رسید. آن‌ها در سال ۱۷۶۸ بطور بی رحمانه شکار و منقرض شدند. غم انگیز‌تر اینکه آن‌ها کمتر از سه دهه پس از کشف به دست کاشفان اروپایی زنده ماندند.