«بوبی»؛ پیرترین سگ جهان در سن ۳۱ سالگی درگذشت/ ویدئو
«بوبی»، دارنده عنوان پیرترین سگ جهان در کتاب رکوردهای گینس، در سن ۳۱ سالگی درگذشت.
بوبی از نژاد اصیل «رافیرو دو آلنتجو» و متولد ۱۱ می ۱۹۹۲ است؛ سگهای این نژاد از سگهای نگهبان دام و احشام هستند که متوسط طول عمر آنها ۱۲ تا ۱۴ سال است، اما بوبی بیشتر از دو برابر متوسط سن نژاد خود عمر کرده است.
بوبی ۳۱ سال و ۱۶۵ روز زندگی کرد و رکورد ثبت شده از سال ۱۹۳۹ برای یک سگ استرالیایی که در ۲۹ سال و پنج ماهگی درگذشت، را شکست.
کارن بیکر، پژوهشگر دانشگاه بریتیش کلمبیا و دامپزشکی که چندین بار بوبی را دید و اولین کسی بود که درگذشت این سگ را در شبکههای اجتماعی اعلام کند، گفت: اگرچه او بیش از هر سگی در تاریخ زندگی کرد، اما ۱۱۴۷۸ روزی را که سپری کرد، برای کسانی که او را دوست دارند، هرگز کافی نخواهد بود... این یک سفر موفقی بود بوبی.
این سگ که در ۲۱ اکتبر در خانهای روستای در پرتغال، تمام زندگیاش را پیش یک خانواده سپری کرده بود، در فوریه سال جاری به عنوان پیرترین سگ جهان معرفی شد.
لئونل کاستا، صاحب بوبی میگوید: زندگی مسالمت آمیز در حومه شهر، محدود نبودن فعالیت این و خوردن غذای انسانی، از جمله عوامل متعددی عمر طولانی بوبی بودند.
در زمان تولد بوبی، خانواده کاستا حیوانات زیادی داشتند و پول کمی داشتند، بنابراین پدر این خانواده بهجای نگهداری تولهسگهای تازه متولد شده، آنها را زنده دفن میکرد. اما بابی به طور تصادفی در داخل انبوهی از هیزم پنهان شد.
لئونل کاستا و خواهر و برادرش چند روز بعد بوبی را پیدا کردند و او را مخفی نگه داشتند تا اینکه این توله سگ چشمانش را باز کرد.
کاستا در اوایل سال جاری به رویترز گفت: «ما میدانستیم که وقتی چشمانش را باز میکند، بابانم نمیتواند او را زنده دفن کند.
قبل از مرگ بابی که عاشق پیاده روی بود، پشمش نازکتر شده، بیناییاش رو به زوال بوده و بیشتر از حد معمول نیاز به استراحت داشت.
رکوردهای جهانی گینس داستان تولد بابی را یک معجزه خوانده است.
روحش با سگ صفتان قرین باد .
سگ های ولگرد خودمان بی ادعا عمر بیشتری دارند و هر روز لنگه دمپایی میخورند
زبانم قاصر هست از رحمت و نعمت پروردگار ، اینها نعمت های روی زمین هستند ، احسنت به کسانی که با انسانیت و شعور و درک بالای از جهان هستی با حیوانات درست رفتار می کنند انشاالله همه انسانها به درک درست برسند فقط کافی کمی اندیشه کنیم که هدف از خلقت چیست
شاید عجیب باشه این حرفم ولی وابستگی به حیوانات وازدست دادنشون واااقعا عذاب آوره چون تجربه کردم چون مثل آدمها آدمو آزارنمیدن دل نمیشکونن دورونیستن