سفر افسانه‌ای یک «پنگوئن» از قطب جنوب تا استرالیا
این اولین بار است که یک پنگوئن خودش را با شنا کردن به سواحل سرزمین اصلی قاره استرالیا می‌رساند. این اتفاق نگرانی‌هایی را در مورد تغییرات اقلیمی و تاثیر آن بر محیط زیست قطب جنوب ایجاد کرده است.
پنگوئن‌ها به‌عنوان دریانوردان مشتاق حیات‌وحش، معمولاً در محدوده‌های دور قلمروشان پرسه می‌زنند. در حالت عادی، این قبیل اکتشافات آن‌ها بسیار کوتاه‌مدت است، اما در یک اتفاق شگفت‌انگیز، یک پنگوئن امپراتور، درحالیکه تنها و دچار سوءتغذیه بود، به ساحلی در استرالیا که بیش از ۲۰۰۰ مایل دورتر از زیستگاهش در قطب جنوب است، رسید.
روز ۱ نوامبر، این پنگوئن بالغ نر در حال راه رفتن در ساحل اقیانوس در دانمارک، شهری در غرب استرالیا، دیده شد؛ جایی که بعداً توسط کارشناسان محلی حیات‌وحش به محل امنی منتقل شد. این پنگوئن امپراتور اکنون گاس نام گرفته و نخستین مورد از گونه‌ی خود است که تا به حال به قاره استرالیا رسیده است.
کِیسی یانگ‌فلِش، دانشیار دانشگاه کلِمسون که از علم داده برای مطالعه بوم‌شناسی و درک محرک‌های تنوع زیستی استفاده می‌کند، می‌گوید در دنیای پرندگان، جابجایی‌های نادر از این قبیل «پرسه‌زنی» تعبیر می‌شوند.
یانگ‌فلِش می‌گوید: «اگر گونه‌ای همیشه ظاهر شود، ما آن را بخشی از گستره آن در نظر می‌گیریم. راستش را بخواهید، ما هنوز چیزهای زیادی درباره محیط زیست دریایی نمی‌دانیم و درست نمی‌دانیم بسیاری از حیوانات وقتشان را کجا سپری می‌کنند.»
پنگوئن‌های امپراتور که می‌توانند تا ۱.۱۴ متر رشد کنند و بین ۱۵ تا ۲۰ سال زندگی کنند، در سردترین مکان روی زمین سرگردان هستند، معمولاً در کلونی‌هایی با جمعیتی از چند صد تا هزاران پنگوئن زندگی می‌کنند، اما حتی جمع شدن کنار هم تضمینی برای زنده ماندن در برابر نیروهای طبیعت نیست و پنگوئن‌ها هر مزیت‌شان را مدیون چندین سازگاری منحصر به فرد هستند.
پرهای فوق‌العاده متراکم پنگوئن‌ها از آن‌ها در برابر دمای انجماد قطب جنوب و بادهای گزنده محافظت می‌کند و ذخیره‌های چربی قابل‌توجه به آن‌ها اجازه می‌دهد برای طولانی‌مدت بدون غذا بمانند. این حیوانات شناگران ماهری هم هستند و می‌توانند تا اعماق بیش از ۴۵۰ متر شنا کنند.
یانگ‌فلش می‌گوید اگرچه این توانایی‌ها ممکن است در آب‌وهوای بسیار گرم‌تر به آن‌ها کمکی نکند، اما همین ویژگی‌ها بدون شک به این پنگوئن نر کمک کرده تا سفری سخت به استرالیا داشته باشد.
گاس زنده و در حال حرکت، اما به شدت کم‌وزن پیدا شد، به قدری کم‌وزن که ستون‌فقراتش در یک زاویه قابل‌مشاهده بود. گاس احتمالاً تا زمانی که دوباره سلامت کاملش را به دست آورد و در آب‌های آشنای زیستگاه اصلی‌اش رها شود، به هفته‌ها بازتوانی نیاز دارد.
تعیین اینکه دقیقاً چه چیزی سبب شده این پنگوئن از اینجا سردرآورد، موضوع دیگری است، زیرا برخی کارشناسان معتقدند ممکن است او در اثر طوفان از مسیر منحرف و دچار سردرگمی شده یا برخی حواس جهت‌یابی او به نوعی مختل شده باشند.
این نخستین بار نیست که عضوی از این گونه دور از محل اصلی خود دیده می‌شود. سال ۲۰۱۱، یکی از ساکنان گزارش داد یک پنگوئن امپراتور را در شرایطی مشابه دیده که در ساحلی در نیوزیلند سرگردان است. سال ۲۰۰۲، پنگوئن هومبولت که بومی آمریکای جنوبی است در آلاسکا دیده شد.
در هر دو مورد، دخالت بیشتر انسان غیرضروری بود و این حیوانات سرگردان، خودشان به زیستگاه‌شان بازگشتند.
باوجود اینکه پرندگان دریایی به ندرت به سرزمین‌های دور دست می‌روند، مورد گاس ممکن است نشان‌دهنده سرعت تغییر محیط قطب جنوب و تأثیر آن بر گونه‌های محلی باشد.
بیشتر بدانید: مشاهدۀ دوبارۀ «ماهی آخرالزمانی» در سواحل کالیفرنیا
برای نمونه، پنگوئن‌های امپراتور برای تولیدمثل به یخ‌های پایدار دریا وابسته هستند، اما از آنجا که تغییرات آب و هوایی به طور فزاینده سبب آب شدن سکوهای یخی می‌شود، انتظار می‌رود این گونه در چند دهه آینده به سرعت کاهش یابد.
این تغییرات وسیع محیطی، همراه با کاهش منابع غذایی به این معناست که برخی از حیوانات باید بیش از پیش به دنبال غذا و سرپناه بگردند.
در حال حاضر، این رویداد غیرعادی نشان‌دهنده یک الگوی بزرگتر نیست، اما کارشناسان باید توجه داشته باشند پرسه‌زنی حیوانات گاهی می‌تواند نشانه‌ی تکرار و افزایش این رفتار در آینده باشد. تکرار فزاینده چنین رفتارهایی ممکن است نشان دهد که چیزی برای این گونه در حال تغییر است.
مارکوپولو پنگوئن هاست شاید بین خودشون میخواد ثابت کنه که زمین گرده