چرا ردپای فضانورد آمریکایی در ماه با کف کفشش یکسان نیست؟ + پاسخ و عکس

آپولو ۱۱(Apollo 11) ماموریتی از ماموریت‌های پروژه "آپولو" بود که منجر به فرود نخستین انسان بر روی کره ماه شد.

طی این ماموریت که توسط ناسا سازماندهی شده بود، "نیل آرمسترانگ" و "باز آلدرین" در 20 ژوئیه 1969، ساعت 20:18 جهانی بر کره ماه فرود آمدند.

حدود 6 ساعت بعد، آرمسترانگ در 21 ژوئیه ساعت 02:56 جهانی بر ماه گام نهاد و پس از وی، آلدرین بر سطح این قمر گام نهاد.

فضانورد سوم این ماموریت مایکل کالینز، به تنهایی در مدار ماه باقی‌ ماند تا 15 ساعت بعد، دو فضانورد دیگر به وی ملحق شدند.

هر سه فضانورد پس از 8 روز زندگی در فضا به زمین بازگشتند.

هنگامی که آرمسترانگ از فضاپیما پایین آمد و بر ماه گام نهاد، فیلمش به صورت زنده در تلویزیون‌های سراسر جهان پخش شد.

آرمسترانگ پس از گام نهادن در ماه، جمله‌ای بسیار معروف به زبان آورد: این گامی کوچک برای یک مرد و جهشی بزرگ برای بشریت است.

اما عکسی که آرمسترانگ از رد پای آلدرین بر سطح کره ماه گرفت، با کف کفش‌های لباس فضایی آنها که در موزه ناسا نگهداری می‌شود، مطابقت ندارد!

این موضوع، تعجب برخی را برانگیخته است و با توجه به زمزمه‌هایی که طی سال‌های اخیر مبنی بر دروغ بودن راهیابی انسان به ماه پخش شده است، موجب ایجاد یک علامت سوال بزرگ در ذهن افکار عمومی شد.

اول اینکه بسیاری تصور می‌کنند که عکس منتشر شده از این رد پا بر سطح کره ماه توسط ناسا، ردپای آرمسترانگ است که این گمان غلطی است. چرا که آرمسترانگ عکاس این عکس بوده و در واقع از رد پای باز آلدرین عکس گرفته است.

اما جوابی که می‌توان به چرایی عدم مطابقت ردپای نمایان در عکس با کفش‌های فضایی آلدرین و آرمسترانگ داد این است کهلباس به نمایش گذاشته شده در موزه ناسا موسوم به A7LB، در واقع لباسی است که هر سه فضانورد در طول ماموریت آپولو 11 بر تن داشتند، با این تفاوت که آرمسترانگ و آلدرین، برای گام نهادن بر سطح ماه، چند قطعه اضافه، شامل یک جفت روکفشی به لباس خود افزودند.

این روکفشی‌ها برای پیاده‌روی در ماه و به منظور حفاظت بیشتر لباس فضایی و بدن فضانوردان در مقابل پارگی و نفوذ غبار سمی طراحی شده بودند که در کنار لباس فضایی موجود در موزه ناسا قابل مشاهده است.

شائبه به وجود آمده زمانی پاسخ داده می‌شود که می‌توان در عکس اشعه ایکس ناسا از این روکفشی‌ها و یک عکس دیگر، کف راه‌راه این روکفشی‌ها را دید و مطابقت آنها را با ردپای ثبت شده در سطح کره ماه که هنوز هم دست‌نخورده باقی مانده‌اند،‌ سنجید.

در نشنال جئوگرافی آمده است که آرمسترانگ و آلدرین بعد از جمع‌آوری نمونه‌های سنگ کره ماه، برای جبران وزن اضافه‌ای که به فضاپیما وارد می‌کردند، این روکفشی‌ها را درآوردند و بر سطح ماه انداختند و آنها را به حال خود رها کردند.

از آنجایی که اکسیژن در سطح کره ماه وجود ندارد، با وجود گذشت نزدیک به نیم قرن، فلزات بکار رفته در این کفش‌ها اکسید نمی‌شوند و زنگ نمی‌زنند.

اما حتما تا کنون کفی‌های سیلیکونی و مصنوعات پارچه‌ای بکار رفته در آنها تخریب شده است. بنابراین اگر کسی به آنها دست بزند، احتمالا پودر خواهند شد.

منبع: سیمرغ

1261