زیباترین شهر‌های جهان که ظاهر قدیمی خود را حفظ کرده اند + تصاویر

بافت سنتی شهر‌ها به‌عنوان یکی از این مشخصه‌‎های ظاهری اصیل نه تنها در روند شهرسازی حفاظت نمی‌شود، بلکه قربانی نوسازی‌های شهری می‌شود. در این مطلب سری به چند شهر زیبا و اصیل دنیا زده‌ایم که هویت منحصربه‌فرد خود را در طول سال‌ها حفظ کرده‌اند و از رنگ‌ولعاب هرکدام می‌توان اصالت و ماهیت مردم همان منطقه را به خوبی دریافت. شهر‌هایی که باید دید، شنید، چشید، بویید و لمس‌شان کرد.

یزد، ایران؛ شهرِ دیدنی‌های چشم‌نواز

«یزد» اولین و تنها شهر ایران است که نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است. تاکنون ۲۲ اثر طبیعی و تاریخی ایران در این فهرست جای گرفته‌اند، اما ویژگی‌های منحصربه‌فرد یزد باعث شده‌است تا سرتاسر این شهر یک میراث جهانی به شمار آید. این یعنی زیبایی‌های بسیاری در یزد انتظارمان را می‌کشد که دنیا را مسحور خود کرده‌است. یزد همچنین اولین شهر خشتی و بعد از «ونیز» دومین شهر تاریخی جهان و از معدود شهر‌هایی است که همچنان بافت سنتی و قدیمی خود را حفظ کرده‌است. به اعتقاد مورخان، بنای اولیه این شهر به دوره ساسانیان باز می‌گردد.

خیوه، ازبکستان؛ شهرِ عطر نان

خیوه نام شهری است با حدود نیم میلیون نفر جمعیت در استان خوارزم ازبکستان، واقع در ۲۵ کیلومتری جنوب گرگانج. شهر خیوه در حدود هزار کیلومتری شمال غرب تاشکند، پایتخت ازبکستان، و در ۶۰۰ کیلومتری شمال بخارا واقع شده‌است. خیوه شهری است با مجموعه‌ای از بنا‌های تاریخی که در حصاری از خشت و گل به نام «ایشان‌قلعه» یا «ایچان‌قلعه» قرار گرفته‌اند. این بنا‌ها که به سبک معماری اسلامی و ایرانی ساخته شده، شامل دروازه‌ها، مسجدها، مدرسه‌ها، آرامگاه‌ها، گرمابه‌ها، کاخ‌ها و خانه‌های سنتی است و همواره مورد توجّه باستان‌شناسان و تاریخ‌دانان بوده و جهانگردان بسیاری را به خود جذب کرده‌است. آرامگاه پوریای، ولی در میان این مجموعه فرهنگی - تاریخی قرار دارد. آرامگاه پوریای، ولی خود یک مجموعه فرهنگی ـ. تاریخی است و در فاصله سده‌های هشتم تا چهاردهم هجری (۱۴ تا ۲۰ میلادی)، برای بزرگداشت نام «پهلوان محمود» پسر پوستین‌دوزی که علاوه بر پهلوانی، شاعر و جوانمرد نیز بود، ساخته شده‌است.

باث، انگلستان؛ شهرِ لمس تاریخ

«باث» از شهر‌های تاریخی انگلستان است که فراز و فرود‌های بسیاری را به خود دیده‌است. حیات پر التهابِ باث را می‌توان به‌خوبی در جای جای شهر مشاهده کرد. اولین نکته توجه‌برانگیز باث نام آن است که بخشی از تاریخ خود را معرفی می‌کند. این شهر به دلیل حمام‌های تاریخی بسیاری که دارد باث به معنی حمام نام گرفته‌است. باث از دیرباز محل چشمه‌های آب گرم طبیعی شناخته می‌شود و رومیان باستان از این امکان استفاده کردند و در آن حمام‌های باشکوهی برای خود ساختند که اکنون جزو میراث جهانی یونسکو است. معماری این شهر متاثر از سبک جرج‌هاست که این میراث در سالیان دراز حیات شهر به‌خوبی حفظ شده‌است.

چهره شهر، یکدستی فرهنگ منطقه را تمام و کمال نمایان می‌کند. شهرسازی نوین باث نیز هم سو با معماری سنتی آن است. ساخت خانه‌های مدرن در این شهر ممنوع است و معماری آن همچنان از سبک گوتیک پیروی می‌کند. بنا‌های سنگی و به نسبت یک‌شکل آن تلاشی برای حفظ هویت تاریخی شهر است. انتخاب این نوع معماری در باث متاثر از طبیعت، تاریخ و فناوری آن است. معماری دست نخورده باث باعث شده‌است تا قدم زدن در آن همچون سفر به قرن ۱۶ تا ۲۰ میلادی باشد. گویی شهر، صحنه تئاتری تاریخی است.

ادینبرو، اسکاتلند؛ شهرِ نوا‌های گوش‎نواز

اِدینبرو دومین شهر بزرگ و پایتخت اسکاتلند با جمعیت ۴۴۸٬۶۲۴ نفر (در سال ۲۰۰۱) و مساحت ۲۶۲ کیلومترمربع است. در میان برخی منابع فارسی ادینبورگ نیز خوانده شده‌است. ادینبرو در بریتانیا از نظر تعداد جهانگردان، پس از لندن در مقام دوم قرار دارد. در سال ۲۰۰۹ ادینبرا به عنوان بهترین مکان برای زندگی انتخاب شد. «ادینبرو» سرزمینی پر از جنبه‌های مخصوص به خود است. «یونسکو»، ادینبرو را اولین شهر ادبی جهان معرفی کرده‌است. توضیح چرایی این انتخاب مانند دلیل‌های ما در دفاع از شیراز به عنوان دومین شهر ادبی جهان است. به‌جز شاعران و نویسندگان بزرگ و اسطوره‌ای که برخاسته از این شهر هستند و مقبره‌شان در آن است، فضا‌های شهری ادینبرو نیز عطش مشتاقان و دوست‌داران ادبیات را سیراب می‌کند؛ از کتابخانه‌های بسیارش تا نماد شهری و تور‌های ادبی که برای بازدید از مکان‌های ادبی، در آن برگزار می‌شود.

با همه این ویژگی‌های منحصربه‌فرد، ادینبرو از آن شهر‌هایی است که بیش از هر چیز باید آن را شنید. از گوشه و کنار این شهر نوا‌های گوش‌نواز و سنتی بسیاری شنیده می‌شود. یکی از معروف‌ترین انواعِ ساز «بگ پایپس» یا ساز‌های بادی کیسه‌ای متعلق به اسکاتلند است که مردان ادینبرو با دامن‌های معروف‌شان که پوشش سنتی اسکاتلندی است در شهر، جشنواره‌ها و مراسم‌های رسمی‌شان آن را می‌نوازند. این ساز محلی در اسکاتلند قدمت بسیاری دارد.

منبع: باشگاه خبرنگاران

1980