ابعاد جدید از جدال فرکانسی؛ تعهد «علی‌عسکری» در ژنو / فیلم

ماجرای آزادسازی فرکانس‌ها ابعاد داخلی و بین‌المللی متفاوتی دارد که جدای از بار فنی آن ابعاد سیاسی و اقتصادی هم پیدا کرده است.

از بعد بین المللی مسئله کاملا فنی است. باند‌های زیر یک گیگاهرتز دارای برد زیادی هستند و اتحادیه بین المللی مخابرات و سازمان‌های دیگر این حوزه معتقد‌ند که از این باند‌های فرکانسی می‌تواند برای توسعه شبکه‌های تلفن همراه در مناطق مختلف کشور به ویژه در مناطق روستایی و کم جمعیت، مورد استفاده قرار گیرد.
به همین دلیل اتحادیه بین المللی مخابرات نیز از سال‌ها پیش به تمامی سازمان‌های تلویزیونی سطح جهان پیشنهاد کرده این فضای فرکانسی را آزاد و در اختیار اپراتور‌های موبایل بگذارند. این اتحادیه اعلام کرده که دیجیتالی شدن تلویزیون‌ها و استفاده از فناوری‌های ماهواره‌ای جایگزین به مراتب بهتری برای این فرکانس‌ها است.

در همین راستا در سال 2006 در نشستی بین المللی و بسیار مهم در ژنو سوییس این پیشنهاد تبدیل به مقررات شد. در نشست ژنو محمود خسروی معاون وقت وزیر ارتباطات و رییس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به همراه عبدالعلی علی عسکری معاون فنی آن زمان سازمان صداوسیما و رییس کنونی این سازمان حضور پیدا کردند و به عنوان نمایندگان ایران مقررات جدید را پذیرفتند و امضا کردند.

براساس آن مقررات تحت عنوان 120 کشور از جمله ایران متعهد شدند تا 17 مه سال 2015 میلادی پخش رادیو تلویزیونی خود را به طور کامل از آنالوگ به دیجیتال تبدیل کنند و فرکانس‌های 700 و 800 را آزاد نمایند. پنج سال از این تاریخ گذشته، اما هنوز صدا و سیما فرکانس‌های مزبور را جهت توسعه زیرساخت‌های موبایلی کشور آزاد نکرده است.

این در حالی است که تا سال 2018 بیش از 100 کشور از جمله چند کشور منطقه به این تعهد خود عمل کرده اند.

دعوای فرکانسی؛ حق با وزیر است یا صدا و سیما؟

اگر این اتفاق رخ می‌داد، ایران به لحاظ توسعه شبکه موبایل پیشرفت بیشتری می‌کرد. از طرف دیگر هزینه‌ها توسعه شبکه موبایل کاهش چشمگیری می‌یافت. وزارت ارتباطات می‌گوید این باند‌ها به لحاظ اقتصادی اهمیت زیادی دارند.

اما مسئله صداوسیما چیست؟ این سازمان که رییسش روزی مقررات اتحادیه بین المللی مخابرات را امضا کرده بود، حالا ادعای مالکیت بر باند‌های ۷۰۰ و ۸۰۰ دارد. این درحالی است که وزارت ارتباطات می‌گوید صداوسیما نمی‌تواند ادعای مالکیت کند چرا که این باند‌های مربوط به بیت المال و مردم است و باید در خدمت مردم باشد.

کشورهایی که باند 700 مگاهرتز را برای 4G/5G پیاده‌سازی کرده یا برای آن برنامه دارند

البته صداوسیما مدعی است از این باند‌ها استفاده رادیویی می‌کند، اما به نظر می‌رسد این سازمان این مسئله بهانه‌ای برای عدم واگذاری قرار داده، چون اساسا این فرکانس‌ها کاربرد بسیار کمی برای رادیو‌ها دارند.

این جاست که بعد اقتصادی ماجرا نمودار می‌شود. به نظر می‌رسد صداوسیما تصور می‌کند وزارت ارتباطات این باند‌ها را با قیمت گزاف به اپراتور‌ها تلفن همراه می‌فروشد و از این طریق کسب درآمد می‌کند، حالا صداوسیما می‌گوید چرا ما اینکار را نکنیم؟

این ماجرا بعد سیاسی نیز دارد و آن به اختلافات دولت و صداوسیما باز می‌گردد شاید اگر دولت دیگری روی کار بود، مسئولان سازمان صداوسیما به راحتی فرکانس‌ها را واگذار می‌کردند.

توضیحات محمود خسروی نماینده ایران در نشست سال2006 ژنو را در این ویدئو ببینید: