سطح توقع مخاطب را به کارهای سخیف تنزل داده اند / سرمایه‌های مشکوک در سینما چه می‌کند؟

دغدغه ای که چند سال اخیر در حوزه سینما و نمایش خانگی و نمایش تلویزیونی دارم و این ایام به شکل قابل ملاحظه ای افزایش یافته است؛ فقدان انسجام در حوزه تولیدات فرهنگی و هنری به ویژه در حوزه تصویر است.

با وضعیتی که در حوزه ساخت و ساز تصویری مواجه هستیم که نوعی از هم گسیختگی را مشاهده می کنم؛ احتمال می دهم یا خانه سینما و سازمان سینما متوجه این فاجعه نیست، یا برنامه ای ندارد و یا خطر بزرگی که در راه است را نمی بیند.

به نظر می آید با این وضعیت در آینده نه چندان دور با شرایطی رو به رو می شویم که به شکل طبیعی باید نگران حداقلی از مولفه های فرهنگی کشور و از طرفی این وضعیت آنچنان امنیت شغلی را در خانه سینما به خطر خواهد انداخت که باید منتظر اعتراضات جدی صنفی باشیم.

هرچند من موافق ورود سرمایه های بخش خصوصی به حوزه تصویر هستم اما متاسفانه سرمایه هایی که وارد حوزه نمایش های خانگی می شود کاملا غیرمحاسبه شده بوده و کنترلی صورت نمی گیرد. سرمایه حوزه سینما و نمایش خانگی به دو بخش مشکوک و سالم تقسیم می شود. بخش مشکوک که باید توسط قوه قضاییه و مسئولین مورد بررسی قرار گیرد و بخش سالم نیز با پرداخت های عجیب و غریب و بدون منطق هزینه های تولید را به صورت غیر متعارف و غیر قابل باوری افزایش داده است.

این نوع سرمایه گذاری از یک الگوی بیمار اقتصادی تبعیت می کند که به شدت برای کشور خطرناک است. این خطر صرفا اقتصادی و به خطر افتادن امنیت شغلی نیست؛ بلکه در این پروسه به هر چیزی راضی می شوند و حاضر هستند برای آن پول خرج کنند. امروز برخی از کارهای تصویری را که در تلویزیون و سینما میبینیم باورمان نمی شود در کشور فردوسی و خیام و عطار زندگی می کنیم. متاسفانه آثار از لحاظ مولفه های فرهنگی بسیار نازل بوده اما هزینه های عجیب و غریب دارند.

به عنوان مثل فیلم سینمایی "ما همه با هم هستیم" از فیلمنامه و کارگردان و داستان خوب خبری نیست اما هزینه هنگفتی برای ساخت آن صرف شده است.

سوال اینجاست چه چشم اندازی برای سینما و تلویزیون ما رقم می خورد؟ در شرایطی که مجموعه عظیمی از داستان و ایده و بکر و ناب در حوزه های متنوع فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی در کشور وجود دارد اما انگار که سینمای ما در فضای دیگری تنفس می کنند.

زمانی که سینما و حوزه تصویر کشور را با تعهد ملی که هالیوود و سریال های آمریکایی به منافع ملی شان دارند مقایسه می کنیم میبینیم که چقدر سینما و سریال های تلویزیون ما از حوزه منافع ملی دور هستند. باور این اتفاق در جغرافیای ایران با چنین تاریخی نه تنها سخت بلکه غیرقابل باور و نگران کننده است؛ ما داریم به حداقل هایی که بعضا مبتذل هستند اکتفا می کنیم و سطح توقع مخاطب را به تماشای کارهای سخیف عادت می دهیم.

منبع: خبر فوری

17