اظهارنظرهای دیوید فینچر دربارهی "جوکر"، و مقایسهاش با "باشگاه مشتزنی"
دیوید فینچر «جوکر» با بازی «واکین فینیکس» را ترکیبی از «راننده تاکسی» و «سلطان کمدی» و موفقیت آن را به «باشگاه مشتزنی» شبیه میداند.
فیلم «جوکر»... پس از اکران کسب «شیر طلایی» در جشنوارهی ونیز سال گذشته، رکوردشکنی در افتتاحیه عمومی اکتبر، و کسب چندین اسکار از جمله جایزهی بهترین بازیگر مرد برای «واکین فینیکس»، دست کم تا یک یا دو دههی آینده در محافل سینمایی جای خواهد داشت. «تاد فیلیپس» کارگردان این فیلم در عین اینکه هواداران کتابهای مصور را تا حد زیادی راضی کرد، تمجید منتقدین بسیاری را هم برانگیخت. اما «دیوید فینچر» کارگردان فیلم «منک»... به تازگی در مصاحبه با «تلگراف» به انتقاد از «جوکر» پرداخته و میگوید آن فیلم همچون «باشگاه مشتزنی»... او ریسکی بود که جواب داد.
فینچر میگوید: «هیچکس تصور نمیکرد که «جوکر» حتی پرفروشتر از «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) شود که خود فیلمی عظیم بود.» فیلم «شوالیه تاریکی» در سال ۲۰۰۸ بیش از ۱ میلیون دلار فروخت، اما «جوکر» رکورد آن فیلم را شکست.
این کارگردان در ادامه «جوکر» فیلیپس را ترکیبی از دو فیلم کلاسیک «مارتین اسکورسیزی» میداند که در آنها به شخصیتهایی با بیماری روانی پرداخته شده اما لغرشهایی داشته است. فینچر میگوید: «تصور نمیکنم کسی این داستان را ببیند و با خود فکر کند که بله، بیایید «تراویس بیکل» [شخصیت «راننده تاکسی»...] و «روپرت پاپکین» [شخصیت «سلطان کمدی»...] را برداریم - دو شخصیتی که هر دو به «رابرت دنیرو» سپرده شد و او در «جوکر» هم ظاهر میشود - و بعد آنها را در هم بیامیزیم، سپس او را در فیلمی که به بیماری روانی خیانت میکند بیندازیم، و بعد برویم یک میلیارد دلار پول پارو کنیم.»
فینچر میگوید «جوکر» او را به یاد «باشگاه مشتزنی» انداخته که در سال ۱۹۹۸ استودیوی فاکس قرن بیستم ابتدا با ساخته شدنش مخالفت میکرد. این فیلمساز در رابطه با اکرانهای آزمایشی میگوید: «دیدگاه عمومی سران استودیو پس از [اکرانهای آزمایشی] این بود که «کارمان ساخته است.» اینکه آن فیلم در سال ۱۹۹۹ ساخته شد هنوز از نظر من یک معجزه است.»
فینچر در مصاحبه با «تلگراف» به موضوعات دیگری از جمله فیلم «منهتن» (Manhattan) «وودی آلن» هم میپردازد و آن را فیلمی توصیف میکند که «با گذر زمان بهشکلی باورنکردنی لکهدار شده.» او سپس فاش میکند که به تولید سریالی در مورد «فرهنگ تحریم» فکر میکند: «در ذاتش سریالی است پیرامون اینکه ما در جامعهی مدرن چگونه عذرخواهی را میسنجیم. اگر یک عذرخواهی حقیقتاً خالصانه انجام دهید و هیچکس آن را باور نکند، آیا اصلاً عذرخواهی کردهاید؟ مفهوم نگرانکنندهای است. اما در زمانهای نگرانکننده زندگی میکنیم.»
منبع: 30نما
72