ساترا کوروش یغمایی را مجاز کرد؟

کاش آقای یغمایی ملبس به لباس روحانیت میشد تا از سوی آخوندک‌ها به عنوان بزرگترین موسیقیدان قرون و اعصار شناخته شده و آلبوم هایش پشت هم منتشر شود

حرف اولین و آخر، حرف ناتموم مونده،حرفی که تو خلوت خود هر کسی یه روزی خونده.. حرف زندگی و مرگه قصه پاییز و برگه.. کی حرف گفتنی داره؟ کی شناخته دنیارو؟ ما باید از کی بپرسیم؟ کی میبینه فردارو؟ بعضی ها اصلا میگن دنیایی نیست، منو تو، تو سایه ایم،،، سایه ها که پاک میشه، ما ز خود سایه دادیم، واسه کاخ هستی مون، یه عالم پایه دادیم.. کی شناخته دنیارو؟ کی میبینه فردارو؟ اگه زندگی غمه، نفس های یک دَمه، چرا پایون نداره؟ یه دَم که خیلی کمه.. اگه زندگی تمومش شادیه، هر کی هر چی که بخواد، آزادیه، پس چرا زیاد و گاهی کم میاد؟ شادی پایون میگیره و غم میاد؟ کی شناخته دنیارو؟ کی میبینه فردارو؟... اگه آدم یه روزی خاک بشه، اثرش از رو زمین پاک بشه، زندگیش تموم شده،پس چرا دنیا اومد؟ بعضیا میگن منو تو با هَمیم، اصلا هر کسی که توی این عالمیم، دونه های روشن یک خوشه ایم، پراکنده روی زمین هر گوشه ایم،،، درخت این خوشه از باغ خداست، خدا یک حقیقته، همه دونه هارو دوست داره خدا، خدا عدل و رحمته، نیازش به هیچی نیست، سیاه و سفید یکی است........