اقبال واحدی:
فکر نمی‌کنم فاصلهای میان تلویزیون و مخاطبانش باشد/ سازمان باید برخی از نیروهای ستادی‌اش را به خانه بفرستد و حقوقشان را هم بدهد/ ویدئو
« اقبال واحدی » معتقد است شبکه‌های زیاد، کمیت را بالا می‌برند اما کیفیت کار را بالا نمی‌برند، البته منظور او این نیست که شبکه‌ها حذف شوند بلکه به نظرش آنها باید تعریف داشته باشند.
تلویزیون نخستین بار در سال1337شمسی در ایران راهاندازی شد و از آن زمان تا به امروز اُفت و خیزهای فراوانی داشته است. یکی از چالش‌های این روزهای تلویزیون کشور ما جذب مخاطب است. این تلویزیون در سال‌های اخیر رقبای متعددی چون شبکه‌های ماهواره‌ای، پلتفرم‌ها و شبکه‌های خانگی پیدا کرده است؛ البته مدیران آن تلاش کردند با راهاندازی شبکه‌های مختلف به بهترین شکل با این رقبا مقابله کنند اما برخی از کارشناسان معتقدند فاصلهای قابل توجه میان تلویزیون و مخاطبانش افتاده است.
ما در قالب این گزارش به سراغ « اقبال واحدی » مجری پیشکسوت تلویزیون رفتیم تا از او بپرسیم امروزه برنامه‌های تلویزیون در چه شرایطی تولید می‌شوند و از نظر کمی و کیفی چه اوضاع و احوالی دارند.
او به خبرنگار پایگاه خبری دیباچه گفت: من فکر نمی‌کنم فاصلهای میان تلویزیون و مخاطبانش باشد یعنی برنامه‌های خوب تلویزیونی همچنان بیننده و مخاطبان خودشان را دارند. سریال‌هایی که الآن از صدا و سیما پخش می‌شوند بیننده و آمار خوبی دارند. پخش این سریال‌ها با در نظر گرفتن تکرارشان 2ساعت از زمان برنامه‌های روزانه تلویزیون را پُر می‌کنند، بنابراین 22ساعت دیگر تلویزیون نیاز به برنامه دارد و برنامه‌سازی نیاز به بودجه دارد. امروزه برنامه‌های اقتصادی و مستندِ تلویزیون،مخاطبان خوبی دارند اما تولیدشان نیازمند صرف بودجه و هزینه خاصی است. زمانی که بودجه کافی به تولید این برنامه‌ها اختصاص پیدا نکند، کارگردانانشان توان ندارند که کار بیشتری انجام بدهند.
این مجری تلویزیون با یادآوری روزهای تولید و پخش برنامه‌های « صبح بخیر ایران» و« سفرنامه صبا» تشریح کرد: در آن روزها امکانات خوبی در اختیار ما بود و حتی استانداران موظف بودند وقتی ما به استانی می‌رفتیم، هلیکوپتری را با هزینه خودشان و سایر مسئولان در اختیارمان بگذارند، ولی به مرور زمان با افزایش هزینه‌ها، استان‌ها نیز دیگر درآمد و بودجه کافی را نداشتند، بنابراین نتوانستند همکاری لازم را با تولیدکنندگان برنامه‌های تلویزیونی داشته باشند و کار تولید برنامه‌های تلویزیونی کمی اُفت کرد؛ البته تولیدکننده خوب برنامه و بیننده هنوز وجود دارد، پس اگر کمی خوش‌سلیقگی شود، بودجه‌ها متمرکز شوند و شبکه‌ها کمتر شوند برنامه‌های تلویزیونی رونق خواهند گرفت.
اقبال واحدی بیان کرد: من معتقدم شبکه‌های زیاد کمیت را بالا می‌برند، اما کیفیت کار را بالا نمی‌برند. اگر تعداد شبکه‌ها کمتر شوند و به جای آنکه مسئولان برای تولید برنامه‌های مشابه در چند شبکه بودجه اختصاص دهند، بودجه‌شان را روی یک برنامه متمرکز کنند و آن را تقویت کنند، بیننده قدرت انتخاب راحت‌تری خواهد داشت، زیرا انتخاب برنامه مناسب از میان 2برنامه مشابه، راحت‌تر از انتخاب همان برنامه از میان چند برنامه مشابه است. از طرف دیگر برنامه‌سازان با تمرکز روی یک برنامه در کارشان، حرفه‌ای برخورد می‌کنند و کارشان جایگاه خودش را پیدا می‌کند.
او تأکید کرد: به نظر من تلویزیون باید در برنامه‌سازی‌های گزارشی و مستند متمرکز شود تا وقتی شبکه مستند داریم، مثلا شبکه یک مستندسازی نکند و اگر چنین کاری را می‌کند، برنامه‌اش را زیر نظر شبکه مستند پخش کند، بنابراین نظرم من این نیست که شبکه‌ها را حذف کنیم بلکه آنها باید تعریف داشته باشند تا مخاطب بداند چه برنامه‌ای را از کدام شبکه می‌تواند ببیند و دنبال کند.
این مجری تلویزیون گفت: مسئله مهم‌تری که من در سازمان صدا و سیما تجربه کرده‌ام این است که سازمان مذکور خیلی نیروی ستادی استخدام کرده است. نیروهای ستادی هزینه‌بر هستند، یعنی افرادی که برای اشتغال در سیستم‌های مالی، سیستم‌های اداری، سیستم‌های منشی‌گری و سیستم‌های دبیرخانه اگرچه به تولید برنامه کمک نمی‌کنند و به نیروهای دست‌اندرکار در تولید برنامه‌ها خوب خدمت‌رسانی نمی‌کنند ولی حقوق و مزایا می‌خواهند، با امیدی سر کار آمده‌اند و برای آینده‌شان برنامه‌ریزی کرده‌اند. به نظر من سازمان صدا و سیما باید برای حل این مشکل فکری کند، حتی به اعتقاد من برخی از نیروهای ستادی‌اش را باید به خانه بفرستد و حقوقشان را هم بدهد زیرا به نظر می‌رسد که با این کار، کار برنامه‌سازی بیشتر جلو می‌رود چون با آمدن همه نیروهای ستادی به سازمان، همه کارها را به امید همدیگر معطل می‌کنند و در پایان کاری انجام نمی‌شود.
اقبال واحدی تأکید کرد: معضل متورم شدن سیستم‌های اداری کشورمان یک زمان باید رفع شود.
_شما الآن مشغول چه کاری هستید؟
من برنامه« مستقیم آبادی» را تولید میکنم.
_فکر می‌کنید این برنامه چقدر در زمینه جذب مخاطب برای تلویزیون تأثیرگذار بوده است؟
ما حس می‌کنیم که باید کاری برای روستاهایمان انجام دهیم و من اعتقاد دارم کشور ما، کشور روستایی و کشورهای شهرهای کوچک است نه کشور شهرهای بزرگ. هر کشوری که روی پایتخت و چند شهر بزرگ تمرکز کند، در آینده از نظر اقتصادی دچار مشکل می‌شود، زیرا تولیدکننده نمی‌شود و مصرف‌کننده خواهد بود.
روستاها و شهرهای کوچک تولیدکننده هستند
ما یک دکترین برای خودمان داریم و براساس آن طرح‌هایی را با هدف کار روی مسائلی چون معرفی اشتغال‌های کوچک و مدرن شدن روستاها و کشاورزی ارائه می‌دهیم. ساکنان روستاها زمانی که بدانند می‌توانند پول دربیاورند، کاری می‌کنند که فرزندان، دوستان و آشنایانشان که به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند، برگردند و این به معنای مهاجرت معکوس است.
در پایان باید بگویم انشاءالله رسانه‌هایی چون رسانه شما کاری بکنند که یک ایرانی به ایرانی بودن خودش افتخار کند. این روزها مُد شده است که تا چیزی خراب می‌شود، می‌گویند اینجا ایران است دیگر. این در صورتی است که ما در سرزمینمان مردم خوب و جاذبه‌های قشنگی داریم و باید با دیدن آنها بگوییم اینجا ایران است.
اگر ما بتوانیم غرور ملی را تقویت کنیم و با هم متحد شویم که به ایرانی بودن خودمان افتخار کنیم خیلی خوب است.
فاصله ای نیست چون تلویزیونها روی ماهواره تنظیمه
فکر نکن ! برای آکبندی مخت خوب نیست
بعلاوه اینکه
اعتبار سیبیل هم مثل ریال میاد پایین!!!
اگه حرف بلدنیستی ضرهم نزن
مگه کسی تلویزیون میلی را نگاه میکنه ؟؟؟ غیر از پخش مستقیم برخی مسابقات ورزشی که نمیشه در ماهواره تماشا کرد تلویزیون جایگاهی در خانه ایرانیان اصیل ندارد تاکید میکنم ایرانیان اصیل که از دروغ و دروغگو و ریا و ریا کاری بیزارند
شگفتا از کسانی که جو دادن های چون تو را دوست دارند
هیچ ماست بندی نمی گوید ماست من ترش ترش است که اصلاً قابل خوردن نیست!