فهرست جدید خوانندگان ممنوع الکار پاپ در ایران + تصاویر، اسامی و دلایل ممنوع الکاری
خبرنگار حوزه ی موسیقی مدعی اعلام فهرست جدید خوانندگان ممنوع الکار پاپ شده است.
بهمن بابازاده روز گذشته در توییتی نوشت ظاهراً فهرست جدیدی از خوانندگان ممنوع الکار پاپ در ایران منتشر شده است.
او این افراد را زانیار خسروی، گروه چارتار و سامان جلیلی اعلام کرد.
به ادعای بابازاده، علت ممنوع الفعالیت شدن آن ها، انتشار دابسمش در صفحات شخصی، استوری های اعتراضی و شکایت تهیه کنندگان بوده است.
تاکنون هیچگونه موضع گیری رسمی از سوی وزارت ارشاد و خوانندگان و گروه های نام برده منتشر نشده است.
زانیار خسروی، خواننده ی متولد سال ۶۲، که برادر کوچک تر سیروان خسروی، دیگر خواننده ی مشهور پاپ است، اردیبهشت امسال با انتشار ویدئویی در اینستاگرام خود اعلام کرد به دلیل انتشار دابسمش طرفداران دختر خود در صفحه اش ممنوع الکار شده است.
خسروی گفت از وزارت ارشاد با تهیه کننده ی او تماس گرفتند و اعلام کردند به خاطر گذاشتن استوری از دابسمش دختران تا اطلاع ثانوی به او مجوز نمی دهند. خسروی اعتراض خود را به این اقدام ابراز کرد و گفت بیشتر سال های فعالیتش را ممنوع الکار بوده و با وجود این محدودیت ها تعجبی ندارد که بسیاری تصمیم به مهاجرت از کشور می گیرند.
سامان جلیلی دیگر خواننده ی پاپ متولد سال ۱۳۷۰ است که پس از چند سال فعالیت بدون مجوز، در سال ۹۳ اولین آلبوم رسمی خود به نام «پرتگاه» را منتشر کرد. اولین کنسرت او همان سال در سالن نمایشگاه میلاد تهران برگزار شد.
دومین آلبوم رسمی او به نام «چه حال خوبیه» در سال ۹۶ منتشر شد. اما پس از آن، جلیلی به دلیل اختلاف با یکی از تهیه کنندگان خود و نیز ابتلا به بیماری کیست حنجره و اسپاسم مری مدتی از عرصه ی موسیقی بود. با این حال او از سال گذشته دوباره فعالیت خود را از سر گرفت و تاکنون چند تک آهنگ در فضای مجازی منتشر کرده است.
گروه موسیقی چارتار نیز در سال ۹۰ توسط آئین احمدی فر، آرش فتحی، آرمان گرشاسبی و احسان حائری تشکیل شد. اولین آلبوم رسمی این گروه به نام «باران تویی» که در سال ۹۲ منتشر شد، با استقبال خوبی مواجه گشت و این گروه خیلی زود طرفداران خود را پیدا کرد.
گروه چارتار پس از آن دو آلبوم دیگر به نام های «جاده می رقصد» (سال ۹۴) و «دریا کجا است» (سال ۹۶) و چند تک آهنگ منتشر کردند.
اینا کی ین دیگه ؟ یه مشت بچه قرتی.جای هنرمندان فقید و اصیل ایرانی خالیست
خدا وکیلی به جز تعداد انگشت شمار از خوانندگان که به انگشتان دو دست نمی‌رسد بفیه خوانندگان بدرد ده شاهی نمی‌خورند ، همه صداها با میکس و دستگاه و غیر ارگانیک است ، اکثر ترانه‌ها با ریتم تند و بلند که صدای خواننده را کمتر می‌شنوید و شاید ضعف صداها را پوشش دهد ، اشعار بی معنی و خواننده انگار در حال روخوانی است ، آنقدر ترانه‌ها بی‌معنی و مزخرف هستند که نه یادت می‌ماند و نه می‌توانی که حفظ‌شان کنید . ترانه‌های قدیمی و حتی لوس آنجلسی ( قدیمی) اکثراً حفظ مردم است ، اما ترانه‌های جدید نسل جدید ( چه داخلی و چه لوس آنجلسی ) برای همان لحظه هستند و در اذهان نمی‌ماند .