روزنوشت یکی از بی‌کیفیت‌ترین جشنواره‌های فجر
همون همیشگی!!
وحید ضرابی‌نسب- کارگردان و سینمایی‌نویس
- همان که حدس می‌زدند و حدس می‌زدیم. همان معجون بدطعم و مغشوش و بلبشو. حتی بدتر و غریب‌تر از قبل. روز اول هر جشنواره‌ای را نمی‌توان با قطعیت ملاک کیفیت دانست اما سالی که نکوست قطعا از بهارش پیداست! کلیدواژه‌های جشنواره امسال هم همان‌ها هستند: بی‌نظمی، اغتشاش، بی‌تدبیری، شلوغی بی‌خاصیت، باری به هر جهت بودن و صرفِ برگزار کردن. هر چند ضعیف و بی‌خودی و مشوّش. نوآوری و ایده‌های بدیع و استانداردهای یک رویداد سینمایی را که مدت‌هاست از یاد برده‌ایم و فستیوال هنری و سینمایی جایش را داده به یک جشن خانوادگی و گعده‌ی رفقا و نمایشی برای عرض اندام برخی آدم‌های وابسته و خاص؛ چه آن‌ها که از هنر، گیس مجعد و ریش بلند و چشم شهلا و بینی عملی و پوشش غریبانه و ژست و عشوه‌اش را دارند، چه آن‌ها که به لطف رانت پدر و پول فارابی و حمایت حوزه‌ی هنری و رفت و آمد به اوج و دست‌بوسی مدیران سازمان سینمایی، حالا فیلمساز شده‌اند و تهیه کننده و کارگردان و بازیگر نام گرفته‌اند، چه آن عزیزانی که تاکنون نه پدرخوانده دیده‌اند و نه همشهری کین و نه آشوب و محله‌ی چینی‌ها و مخمل آبی و مهر هفتم و ایثار و سرگیجه و جاده و کلوزاپ را و نه اوزو را می‌شناسند و نه فلینی و نه فورد و وایلدر و منکیه‌ویچ و بلاتار را و نه نظریه‌های تروفو را خوانده‌اند و نه یادداشت‌های برگمان و نه نوشته‌های بونوئل را؛ و حالا به لطف اتفاقی، رانتی، بلبشویی چیزی شده‌اند منتقد و کارشناس سینما و تحلیل‌گر فیلم و با افتخار جلوی دوربین از وجنات این و آن می‌گویند و آن و این را سرکوفت می‌زنند.
- تا اینجا و در اولین روز، بی‌نظمی داشته‌ایم و برخوردهای بد و نامناسب با اهالی رسانه (راستی چرا ما رسانه‌ای‌ها بعضا اینقدر عاشق چنین جشن بی در و پیکری هستیم که حاضریم برای بودن در آن هر خفت و خواری را قبول کنیم!؟) و کیفیت بد و پایین هر دو فیلم اکران شده (اینکه بیرو یک فیلم تلویزیونی الکن بود و صرف حمایت نهادهای خاص به مسابقه رسیده به کنار اما حیف از استعدادی چون مهدویان که فیلمساز خوبی است اما بعد از زخم‌کاری دارد مسیرش را اشتباه می‌رود و توانمندی‌اش را قربانی سِری‌دوزی می‌کند) و یک عدد مجری نشست‌ها که بیشتر به کمدی کلاسیک می‌زند و ناتوانی‌اش در گرداندن جلسات و بی‌سوادی‌اش در سینما اظهر من‌الشمس است و سلامتی در خطر افتاده و عدم رعایت هیچ پروتکل بهداشتی از سوی هنرمندان و اهالی رسانه (و خدا بخیر کند در این وانفسای امیکرون!) برای روز اول بس است. ببینیم فردا و فرداها چه رویدادهایی در راه است که البته پیش‌بین‌اش سخت نیست!
