لیلة‌الرغائب؛ شب دعا و تقرب سوی خداوند

حجت الاسلام و المسلمین سید حمید ناصری، درباره فلسفه شب لیله الرغائب گفت: هر سال اولین شب جمعه ماه رجب لیله الرغائب است. همان گونه که از نام لیله الرغائب مشخص است «لیل» در زبان عربی به معنای شب است؛ رغائب هم جمع کلمه رغیبه است.

برای رغیبه دو معنی گفته‌اند که یکی به معنای میل، رغبت، کشش و جاذبه داشتن است؛ اگر این معنا را در نظر بگیریم یعنی لیله الرغائب به معنای شبی است که کشش‌ها، انعطاف‌ها و میل‌ها به سمت خداوند است و انسان‌ها به خداوند متعال شوق زیادی دارند. برای همین است که زیاد عبادت می‌کنند.

به گفته این کارشناس مذهبی، یک معنای دیگر  لیله الرغائب به معنای عطا و بخشش است که اگر این معنا را هم در نظر بگیریم، این شب به معنای این است که چون عطا و بخشش خداوند زیاد است، ما دعا و آرزو می‌کنیم.

به گفته حجت الاسلام و المسلمین سید حمید ناصری اعمال لیله الرغائب با آرزو کردن منافاتی ندارد، اما اینکه تمام این شب را در دایره آرزوهایمان قرار دهیم، اعمال مهم این شب را انجام نداده ایم.

گفتنی است؛ در شب جمعه اول ماه رجب یک نماز دوازده رکعتی بین نماز مغرب و عشا باید اقامه شود به این شکل که شش نماز دورکعتی خوانده می شود.

هر دو رکعت به یک سلام ختم  و در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد، سه مرتبه سوره قدر، دوازده مرتبه سوره توحید خوانده شود.

چون دوازده رکعت به اتمام رسید، هفتاد بار ذکر ((اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ عَلَى آلِهِ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.))گفته شود. پس از سر بر داشتن سجده، هفتاد بار ذکر ((رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْأَعْظَمُ))گفته شود. دوباره به سجده رفته و هفتاد مرتبه ذکر ((سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ))گفته شود.

در اینجا می‌توان حاجت خود را از خدای متعال درخواست نمود. در فضیلت چنین نمازی روایت شده است که وقتی فردی چنین نمازی را می‌خواند روز قیامت اجازه دارد هفتصد نفر از خانواده و خویشان خود را شفاعت کند و در شب اول قبر چنین فردی که این نماز را اقامه کرده می‌بیند یک انسان خوش بو، خوش چهره و خوش کلام در مقابلش حاضر می‌شود و به او می‌گوید من همان نمازی هستم که درلیله الرغائب بین نماز مغرب و عشا خوانده‌ای اکنون آمده ام و در خدمت تو هستم و به تو کمک می‌کنم. البته شفاعت در صورتی خواهد بود که حق الناس در اعمال کسی نباشد.