سیر تا پیاز روز نهم جشنواره فجر چهلم در برج میلاد/ عکس

 روز نهم جشنواره فیلم فجر در سینما رسانه (برج میلاد) با نمایش 2 فیلم سینمایی 2888 (کیوان علیمحمدی و علی‌اکبر حیدری) و شهرک (علی حضرتی) همراه بود. بعد از نمایش هر فیلم عوامل و بازیگران آن در نشست خبری به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ دادند.

شهرک
کارگردان: علی حضرتی
بازیگران: ساعد سهیلی، مهتاب ثروتی، کاظم سیاحی، شاهرخ فورتنیان، رویا جاویدنیا و ...

علی حضرتی، کارگردان فیلم شهرک پیش از این فیلم سینمایی سازهای ناکوک را ساخته است؛ فیلمی که سال گذشته به‌صورت آنلاین اکران شد. وی سابقه ساخت فیلم کوتاه نیز دارد.

شهرک هم فیلم یک آقازاده است. منتها این بار یک آقازاده سیاسی. علی حضرتی فرزند الیاس حضرتی نماینده اصلاح‌طلب دور پیشین مجلس که سابق بر این در تهیه چند فیلم نقش داشت این‌بار آستین‌ها را بالا زده و اولین فیلمش را کارگردانی کرده است.

شهرک داستان جوانی بنام نوید فلاحتی است که عاشق بازیگری است و حالا در آستانه موفقیت و بازی در فیلم یک کارگردان بزرگ قرار گرفته است برای رسیدن به نقش کارگردانش شرط کرده است که بازیگران 3 ماه در یک شهرک زندگی کنند، حال در این دوره آماده سازی اتفاقاتی برای نوید فلاحتی رخ می‌دهد که ...

ایده فیلم شهرک جذاب است و فقط در حد یک ایده جذاب باقی می‌ماند، فیلمنامه هیچ ارزش افزوده‌ای برای فیلم ندارد و متاسفانه مجموعه‌ای از اتفاقات ساده و سطحی را مقابل مخاطب می‌گذارد همراه با پرسش‌های بی جواب که در انتهای فیلم هم باز منطقی برای آنها وجود ندارد.

نمونه‌های بسیار زیادی در تاریخ سینما وجود دارد که با ایده فیلم در فیلم مخاطب را به شگفتی واداشته‌اند اما فیلم حضرتی واقعا بسیار دورتر از این است که بخواهیم حتی نمونه ارجاعات وطنی هم برای آن مثال بزنیم. در کل فیلم بسیار کشدار و خسته کننده است و از یک جایی به بعد دیگرحوصله سربر می‌شود.

بازی بازیگران هم نکته خاصی ندارد، شاید جالبترین اتفاق قابل اشاره حضور مرتضی ضرابی (بازیگر قدیمی سینما) بعد از سالها در یک نقش کوتاه، در فیلم شهرک است.

با توجه به این که علی سرتیپی تهیه کننده فیلم است و یکی از شناخته شده ترین دفاتر پخش فیلم در سینمای ایران را دارد جای این پرسش وجود دارد که سرتیپی به فروش این فیلم دل خوش کرده که آن را تهیه کرده است یا خواسته یک فعالیت خارج از سینمای متکی به گیشه (هنر و تجربه) داشته باشد؟ حتی اگر نکته دوم هم جواب این پرسش باشد متاسفانه شهرک در زمینه فیلم‌های شناخته به هنر و تجربه هم جایگاهی نخواهد یافت.

(امتیاز: 1 از 5)

2888
کارگردان‌ها: کیوان علیمحمدی و علی‌اکبر حیدری
بازیگران: حمیدرضا پگاه، سیاوش مفیدی، شیرین اسماعیلی، نرگس محمدی و ...

فیلم سینمایی ۲۸۸۸ یکی از آثار جنگی یا به بیان دیگر دفاع مقدسی سینمای ایران به شمار می‌رود. کیوان علیمحمدی، یکی از کارگردان‌های این فیلم سینمایی، در سال ۱۳۹۹ و طی مصاحبه‌ای اعلام کرد نام پیشین این فیلم سوباشی بود اما سپس به ۲۸۸۸ تغییر پیدا کرد. علیمحمدی همچنین خاطرنشان کرد که فیلم ۲۸۸۸ درباره کل دوران جنگ ایران و عراق است. به بیان دیگر این فیلم «از روز اول تا روز آخر جنگ را دربرمی‌گیرد». این کارگردان همچنین فیلم جدید خود را واجد «یک فضای جنگی متفاوت» خوانده است.

کیوان علی‌محمدی را با فیلم‌های روشنفکرانه‌ای که با اُمید بنکدار می‌ساخت به یاد می‌آوریم. فیلم‌هایی که فرم متفاوتی داشتند و توانستند دل منتقدان و تماشاگران سخت‌گیر سینما را به دست بیاورند. علی‌محمدی پس از جدایی از اُمید بنکدار همراه با علی‌اکبر حیدری فیلم جذاب و بامزه سینما شهر قصه را درباره تاریخ سینمای ایران ساخت که در جشنواره فجر دو سال پیش مورد توجه قرار گرفت. علی‌محمدی بعد از تجربه قبلی با علی اکبر حیدری سراغ سینمای جنگ رفته و طبق گفته خودش فیلم متفاوتی درباره جنگ تحمیلی ساخته است.

تمرکز فیلم بر پایگاه راداری سوباشی و اتفاقاتی است که برای پرسنل نیروی هوایی در آنجا رخ داده است اما از منظر یک فیلم غیر کلاسیک، یا بهتر است بگوییم یک فیلم تجربی.

مشکل فیلم این است که از هیچ منظری نمی‌توان زبان آن را پیدا کرد تا از آن زاویه بخواهیم مورد بررسی قرار گیرد، فیلم 2888 از منظر این که خواسته یک فیلم تجربه‌گرا در زمینه دفاع مقدس باشد جالب توجه است اما حتی از منظر فیلم‌های تجربی هم بسیار کم ملاط است و هیچ فرم یا ایده خاصی را نمی‌توان در آن یافت.

ولی واقعیت این است که فضا سازی سیاه و سفید، تعدد کراکترها و شکل روایت غیر خطی و ... همگی به نوعی پر از تشویش و آشفتگی است.

اگر نخواهیم بگوییم "بزن در رو" می توان گفت یک نوع کم فروشی و ساده انگاری در فیلم محسوس و تاحدی عجیب است. زمان تولید فیلم هم کمک بودجه از طرف سازمان‌های مختلف مطرح شد و حتی مرکزگسترش سینمای مستند و تجربی هم در بخشی از بودجه آن سهیم است، ولی عاقبت با چنین محصولی مواجه می‌شویم!

هرچه سعی کردم از منظری به فیلم نگاه کنم تا بلکه نکته مثبتی پیدا کنم واقعا نشد، یک نکته خارج از متن این است که شاید در هیچ فیلمی به این اندازه اسم یک شخصیت را به زبان نیاورده باشند و از این حیث یک رکورد محسوب شود، تقریبا هر چند لحظه یک بار کسی صدا می‌زد: بیژن.

(امتیاز: 1 از 5)

حاشیه‎‌های روز نهم 

خبرهای روز نهم جشنواره با ادامه انتقادها درباره وضعیت رأی‌گیری در سینماهای مردمی و ادعایی نسبت به مهندسی شدن آراء شروع شد. تهیه کننده فیلم «شادروان»  (عباس نادران)  گفته مدارکی در دست دارد که نشان می دهد رأی گیری دچار اختلال بوده و از دبیر جشنواره و رییس سازمان سینمایی تقاضا دارد که با پیگیری تخلف‌ها از بی‌اعتبار شدن جشنواره و سیمرغ مردمی جلوگیری کنند.  بجز عباس نادران، محمدرضا منصوری - تهیه کننده فیلم «دسته‌ دختران» هم انتقاد مشابهی را مطرح کرده است. برای برخی تهیه‌کننده‌ها جای سوال است که چطور می‌شود تعداد مخاطبان یک فیلم در رأی‌گیری محاسبه نمی‌شوند و چطور فیلمی مثلا یک پنجم فیلمی دیگر مخاطب دارد در جدول آراء بالاتر قرار دارد و درواقع این شیوه سنجش کیفی را ناقص و مهم‌ترین باگ‌ سامانه سمفا در رأی‌گیری می‌دانند.

در پایان روز نهم طبق اطلاعات درج شده در سامانه سمفا فیلم‌های «ملاقات خصوصی»، «موقعیت مهدی» و «علفزار» به ترتیب در رتبه‌های اول تا سوم قرار دارند.

 ساعد سهیلی که نقش سخت و متفاوتی را به عنوان بازیگر اول در این فیلم ایفا کرده، در نشست مطبوعاتی «شهرک» درباره اینکه آیا خودش هم برای بازیگر شدن تست داده بود یا اینکه به خاطر فرزند سعید سهیلی بودن با پارتی وارد سینما شده است؟ گفت: من بارها تست دادم که یک بار جواد عزتی برای تله فیلمی از بهروز شعیبی از من تست گرفت. آن موقع نمی‌دانست پدرم سعید سهیلی (کارگردان سینما) است و در مرحله گریم و لباس متوجه شد. البته بهروز شعیبی برای پذیرفتنم کمی تردید داشت اما بالاخره قبول کرد و من هم برای آن فیلم جایزه گرفتم.

 در نشست مطبوعاتی فیلم «شهرک» سعید سهیلی پس از دیدن فیلم، به سالن آمد تا همانطور که چند روز قبل برای اکران فیلم «شادروان» پسر دیگرش سینا مهراد را همراهی کرده بود این بار کنار پسر بزرگترش باشد. ساعد درباره نقش‌آفرینی برادرش در فیلم «شادروان» هم گفت که از بازی سینا شگفت‌زده شده چون آن کسی که روی پرده دیده برادری که می‌شناخت نبود.

برای تماشای فیلم 2888 تعدادی از تیمسارها و خلبان‌های قدیمی که همگی مو سپید کرده بودند به برج میلاد آمدند و به نظر می‌رسید بیشتر آن‌ها از آنچه روی پرده دیدند، با وجود برخی انتقادها از سوی اهالی رسانه رضایت داشتند؛ شاید همین که بخشی از زوایای پنهان مانده از حضورشان روی پرده سینما آمده بود دلگرمشان می‌کرد. آنها در پایان نشست مطبوعاتی فیلم هدیه‌ای را به رسم تقدیر بر گردن کارگردان‌ فیلم انداختند.

البته کیوان علی محمدی در میانه‌های جلسه از سالن خارج شد چون صحبت در حضور این خلبان‌ها و یادآوری سختی‌هایی که برای ساخت این پروژه متحمل شده و غلیان احساساتش درباره ایران و رشادت‌هایی که سربازان وطن و شهدا برای حفظ کشور انجام داده‌اند، باعث شد نتواند خود را کنترل کند و در حالی که اشک می‌ریخت تحمل کردن جلسه را سخت دانست و آن را ترک کرد.

یکی از اتفاق‌های  قابل توجه روز نهم به عکس‌های دو نفره‌ی زوج‌های هنری در بخش فوتوکال مربوط می‌شد که بعد از بازتاب عکس‌های نوید محمدزاده و فرشته حسینی طرفداران زیادی پیدا کرد و  هنرمندانی که به‌خاطر فیلم‌هایشان به سینمای رسانه می‌آمدند با ژست‌هایی صمیمی عکس‌های دوتایی متفاوتی را در قاب دوربین عکاسان ثبت کردند. از جمله این زوج‌ها به ساعد سهیلی باید اشاره کرد که همسرش گلوریا هاردی را هم برای تماشای فیلمش به جشنواره آورده بود. شیرین اسماعیلی بازیگر دیگری بود که با همسرش در فتوکال عکس گرفت. نرگس محمدی و علی اوجی هم زوج دیگری بودند که برای فیلم «2888» در خانه جشنواره حضور داشتند. روز گذشته هم آرین وزیردفتری - کارگردان فیلم «بی‌رویا» و شادی کرم‌رودی بازیگر فیلم در کنار هم مقابل دوربین عکاس‌ها ایستادند.

از مهمترین اتفاق‌های روز 19 بهمن در خانه جشنواره فراهم شدن شرایط برای تست Pcr کروناست که در یکی دو روز گذشته آغاز شده، در حالی که از ابتدای جشنواره بارها نسبت به نبود تب‌سنج و نظارت دقیق پزشکی در محل اصلی جشنواره انتقاد می‌شد؛ بویژه آنکه هر روزی که گذشت تعداد مهمان‌های جشنواره بیشتر شدند و اقدامی برای جلوگیری از تجمع بخصوص برای عکاس‌ها هنگام بازدیدهای رسمی مسئولان و مراسم فوتوکال انجام نشد. به گواه برخی خبرنگاران حاضر در خانه جشنواره نتیجه تست تعدادی از افرادی که خودشان متقاضی بودند، مثبت اعلام شده و با ضبط کارت، دیگر امکان حضور آن‌ها در دو روز آخر جشنواره نیست و برخی خبرنگارها و عکاس‌ها که نگران ناقل بودن خود هستند با افسوس می‌گویند که ای کاش این کار زودتر انجام می‌شد نه چند روز مانده به پایان جشنواره که تمام مدیران و بازدیدهای رسمی تمام شده است.