یادداشت قاسم جعفری برای «زهره فکورصبور»:
نمی دانم بر دختر پرجنب و جوش سریالهایم چه گذشت که به این تصمیم رسید
کارگردان سریال‌های تلویزیونی از زهره فکور صبور به عنوان بازیگری بی حاشیه، همراه و مهربان یاد که غریب بود و غریبانه هم رفت، او پس از رفتن همیشگی این بازیگر چنین نوشت: کاش می دانستم چرا سکانس آخر دختر پر جنب و جوش سریال هایم این چنین تلخ و غیرمنتظره تمام شد.
قاسم جعفری، کارگردان و نویسنده سینما و تلویزیون ـ درباره زهره فکورصبور که امروز خبر درگذشتش منتشر شد و در چندین سریال از این کارگردان بازی داشته است، یادداشتی را نوشته است.
«زهره فکور و واقعا بسیارصبور، اول بار در سریال آپارتمانی ام «کاشانه» (۱۳۷۷) در کنار امیرحسین صدیق بازی کرد و با حضورش تنها در یک اپیزود خوش درخشید و از آن پس و بیشتر از یک دهه یکی از یاران همیشگی ام شد در سریال های «همسفر»، «مسافری از هند»، «کمکم کن» و «از نفس افتاده» و ... .
بی حاشیه، همراه و مهربان و مثل یکی از اعضای خانواده ام.
هنوز در فصل سرما شال و کلاهی را که در ایام فیلمبرداری سریال «از نفس افتاده» برایم بافت و به یادگار هدیه داد بر شانه هایم می اندازم و هنوز صدای مهربانش در گوشم هست. با وجود اینکه روزگار امروز، آدم ها را از هم دور می کند و سال های زیادی از احوالاتش خبری نداشتم، اما امروز صبح مثل همیشه شبکه خوش خبرِ خبر!! با زیرنویس های پی درپی و ناغافل، از مرگ مشکوک بازیگری خبر داد که غریب بود و غریبانه هم رفت ... نمی دانم چرا و چگونه به این تصمیم رسید و این سال های آخر بر او چه گذشته، اما این روزها همه چیز عادی شده ازخودکشی و تصادف و زلزله و جنگ ..... و ما چقدر بی تفاوت شده ایم به همه چیز ... کاش می دانستم چرا سکانس آخر دختر پر جنب وجوش سریال هایم این چنین تلخ و غیرمنتظره تمام شد ... کاش دروغ باشد این مرگها. کاش روزگار بهتری در انتظارمان باشد. کاش ....
قاسم جعفری /۱۱ اسفند۱۴۰۰»
زهره فکور صبور ، بازیگر سینما و تلویزیون در سن ۴۳ سالگی و به طور ناگهانی درگذشت.
او در سریال هایی چون «دلنوازان»، «مسافری از هند»، «روزگار جوانی»، «دردسرهای عظیم»، «دنگ‌وفن
مرگه دیگه ،برای هر کی یک جور رقم میخوره
فقیر غنی هم نمی شناسه
چرا این مرگهای زودهنگام سراغ بعضیها ک مردم از زندگی سیرکردن نمیررره، ۹۰++ کمتر وقت ملاقات ب جناب عزاییل نمیدن
به نظر من شهرت از قدرت هم شیرین تر و جذاب تر هست ولی آدم در عین شهرت تنها می‌ماند بسیار ناگوار هست بعداز سالها زندگی فهمیدم که
خطرناکترین حالت برای بعضی ها این است که در ظاهر بسیار قوی نشان داده شوی ولی درون تنهایی خودت بسیار ضعیف هستی چیزی که دیگران از شما در جمع می‌بینند خیلی متفاوت هست با آن چیزی که در خلوت و تنهایی خود داریم پس کاش روانشناس اجتماعی بیشتر در این موارد صحبت کنند که در انتخاب شغل باید شروع و پایان آن را بدانید که شاید مسیری بسیار متفاوت باشند