«الغوث» درست است نه «القوس»!

صفحه درست‌نویسی با بازنشر اشتباهی در کتاب «شیراز؛ یک شهر سی‌ویک داستان» با گردآوری محمد کشاورز که در نشر نیلوفر منتشر شده، مبنی بر این‌که «...شب و روز چهارزانو رو به قبله می‌نشست و با صدای بلند دعا می‌خواند و القوس القوس می‌کرد،...» درباره این موضوع نوشته است: شب‌های قدر از مهم‌ترین شب‌های ماه ‌رمضان هستند که یکی از اعمال آن خواندن دعا و طلب بخشش از خدا است.

دعای معروف «جوشن‌ کبیر» که مخصوص این شب‌هاست از دعاهای بسیار بلند است و در پایان هر  فصل آن با گفتن عبارت «الغوث، الغوث، خلصنا من النار یا رب» به خدا پناه برده و از او می‌خواهند که از آتش جهنم خلاصشان کند.

الغوث به معنای پناه می‌برم، فریاد از... کلمه‌ای عربی است و باید با همین املا نوشته شود.

 کاش نویسندگان و ویراستاران فقط به شنیده‌ها اکتفا نکنند و معنی کلمه‌هایی را که می‌نویسند و می‌بینند، به درستی بدانند تا چنین اشتباه مضحکی را مرتکب نشوند:

القوس: کمان، انحنا، هلال

الغوث: پناه می‌برم، فریاد از..

امیدواریم در چاپ بعدی شاهد «کمان خواستن بنده از معبودش» نباشیم.

 شاعر نکته‌سنج ما با دیدن این غلط‌نویسی چنین فرمود:

 کمان خواهی بگو «القوس» اما

«به فریادم برس» «الغوث» باشد

پ.ن: از نشر نیلوفر و گردآورنده محترم آقای محمد کشاورز و حتی وزارت ارشاد  معزز که به هیچ آغوشی در کتاب‌ها رحم نمی‌کند، می‌خواهیم به درست‌نویسی و ویراستاری هم توجه کنند.