نوشته رضا میرکریمی برای نادر طالب‌زاده

در این متن این کارگردان سینما آمده است: "زمستان هنوز  تمام نشده بود که زنگ زد، با صدای خسته و مریض گفت: فقط می خواستم حالت را بپرسم، سابقه نداشت همینطوری زنگ بزند، شرمنده شدم، مدتی در بیمارستان بستری بود و من برای احوالپرسی از او کوتاهی کرده بودم. خیلی حرف زد، بابت رفتاری که با جشنواره جهانی شده بود اظهار تاسف می‌کرد و از شرایط فرهنگی و اوضاع مدیریتی کشور گله‌مند بود و البته مثل همیشه حرف‌هایش را با امید و ایمان به آینده‌ای زیبا تمام کرد. حالا که دیگر نیست خیلی‌ها خیلی چیزها درباره‌اش می‌گویند، خوب و بد، درست و غلط، موافق و مخالف، و رد کینه‌های کهنه در این هیاهوی به‌راه افتاده پررنگ است، برای مردی که مثل همه ما بی‌عیب نبود ولی صادق بود و بی کینه، و قصه پرفراز و نشیب زندگی‌اش مثل خودش نادر بود."