نماز خواندن عادت است یا عبادت؟
از کجا بفهمیم که نماز خواندن ما عادت است یا نه؟ باید ببینیم آیا همۀ دستورات خدا را مثل نماز خواندن انجام می‌دهیم؟ اگر این‌طور است، معلوم می‌شود که کار ما به خاطر امر خدا است.
روایت مشهور «الصَّلاةُ عَمودُ الدِّین» از جمله احادیثی است که زیاد شنیده ایم و پیرامون این دستور الهی، سؤالاتی وجود دارد که در شماره های مختلف به انتشار این پرسش ها و پاسخ آنها خواهیم پرداخت.
آیت الله مطهری: ما باید نماز بخوانیم؛ اما نباید نماز خواندن ما شکل عادت داشته باشد.
از کجا بفهمیم که نماز خواندن ما عادت است یا نه؟ باید ببینیم آیا همۀ دستورات خدا را مثل نماز خواندن انجام می‌دهیم؟ اگر این‌طور است، معلوم می‌شود که کار ما به خاطر امر خدا است.
اما اگر ربا را می‌خوریم، نماز را هم با نافله‌هایش می‌خوانیم! اگر خیانت به امانت مردم می‌کنیم، ولی زیارت عاشورایمان هم ترک نمی‌شود! می‌فهمیم که اینها عبادت نیست، از روی عادت است.
[البته نماز را هرگز نباید ترک کرد، امید است که همان نماز ما را از گناه دور کند]
مجموعه آثار، ج ۲۱، اسلام و نیازهای زمان، ص۲۳۱
بسمه تعالی
مااز خدا می خواهیم حتی لحظه ای مارا به حال خودمان رها نکن، نماز درواقع سپاس وتشکر از لطف آفریننده مهربان است امید ناب به لطف آفریننده مهربان وتجدید قوا وموفقیت در کارها در واقع،لحظه به لحظه زندگی یک انسان مومن ومسلمان پاک عبادت ونماز است.
عبادت به جز خدمت خلق نیست
نماز هیچ وقت عبادت نبوده و فقط برای ریا کاری عالی هست.
ارزش نماز خود را بشناسیم
---
هر نمازی که هیچ یک از گفته های توحیدی آن را درک نمی کنیم و نمی دانیم در این نماز نسبت به خدا و خود و دیگران و دیگرها چه قول و قرارهایی با خدا می گذاریم و در این نماز درک نکنیم چه تعهدهایی به خدا می دهیم و این نماز هیچ اثر مثبت خدا پسندانه ای از این تعهدها در زندگی ما نداشته باشد ؛ چنین نمازی عادت محض است و هیچ اثری از محتوای خود برای ما ندارد و بحکم خداوند در هشدارهای محکم و مفصل قرآن این نماز پشیزی ارزش ندارد .
به غیر از نماز های واجب که باید به شکل صحیح انجام شود نماز های مستحبی را میتوان درحال راه رفتن یا نشسته یا خوابیده خواند و نباید در سخن گفتن با خداوند و راز و نیاز و دعا سخت گیری کرد و دلهایمان را از خدا دور کنیم
ارزش نماز خود را بشناسیم
---
هر نمازی که هیچ یک از گفته های توحیدی آن را درک نمی کنیم و نمی دانیم در این نماز نسبت به خدا و خود و دیگران و دیگرها چه قول و قرارهایی با خدا می گذاریم و در این نماز درک نکنیم چه تعهدهایی به خدا می دهیم و این نماز هیچ اثر مثبت خدا پسندانه ای از این تعهدها در زندگی ما نداشته باشد ؛ چنین نمازی عادت محض است و هیچ اثری از محتوای خود برای ما ندارد و بحکم خداوند در هشدارهای محکم و مفصل قرآن این نماز پشیزی ارزش ندارد .
نماز خواندن پول و مقام توشه
کاش اجبار نمی کردند
و در گزینش ها موثر نمی بودند بعد میدیدم
چه خبره و عادته یا عبادته
بستگی دارد کی بخوند . مسولین ریاکار یا اون بدبختی که همه امیدش به خداست ؟