تعرض به واقعیت، مستند و مستندساز
«احمد» مستند تازه مصطفی رزاق کریمی که مشابه دیگر آثارش از نظر سوژه و ضرورت‌های سیاسی و اجتماعی هم بسیار مهم است در جشنواره فیلم‌های مستند حقیقت به نمایش درآمد.
فیلم احمد که به لحاظ نام، موقعیت سیاسی و اجتماعی سوژه، مرحوم آقای سیداحمد خمینی است، باید یک بیوگرافی آگاهی بخش باشد و منطقی است در باب زندگی شخصی و اجتماعی نزدیک‌ترین فرد به امام راحل، ما را از آنچه نمی‌دانیم آگاه کند. اما فارغ از پرداخت الکن و گزینشی به دوران کودکی و بخشی از دوران مبارزاتی در جوانی، الباقی فیلم به طور دم‌دستی، خام و آشکارا به تطهیر جریان ذی‌نقش و ذی‌نفع متصل به هرم قدرت لیبرالی پرداخته است. مصاحبه با افراد شاخص نزدیک به احمد آقا در کنار مهره‌های سوخته جریان سیاسی خاص که از قضا بسیار خون به دل ایشان کرده‌اند و در نقل قولی ازسید احمد آقا در همین مستند از آنها به‌عنوان افراد جریان مقابل یاد کرده بسیار سؤال برانگیز است، چراکه خروجی فیلم شکل فرصت‌طلبانه به خود گرفته است. به‌عنوان نمونه، وقتی روایت به مقطع پیروزی خرمشهر می‌رسد، شبهه‌ای که سال‌های اخیر به دروغ بر طبل «پافشاری امام بر ادامه جنگ» می‌کوبد و در این مسیر از جعل تاریخ، وقایع و دروغ بستن به افراد و... کوتاهی نکرده، روایت غالب فیلم می‌شود! باید بدانید این تحریف آنچنان مهم است که موسسه تنظیم و نشر امام در رد آن، سال گذشته فیلم «دلیل آفتاب» به کارگردانی دکتر علیرضا محمدی را ساخته و از آن در سینما فرهنگ رونمایی شد و البته پس از آن به محاق رفت. عجبا که سفارش دهنده هردو فیلم مشترک است!
در این بخش فیلم، به شکل سؤال برانگیزی راویان به حسن روحانی، غلامحسین کرباسچی، سید محمد موسوی خوئینی‌ها، مهدی کروبی و محمد خاتمی خلاصه می‌شوند، حتی مرحوم محمود دعایی و دیگران که از ابتدای فیلم حضور دارند در این بخش حذف می‌شوند. مهم این‌که مرحوم دعایی ازجمله افرادی است که در این موضوع خاص، خودش قربانی جعلیات و تحریفات جریان سیاسی مورد نظر شده و در فیلم دلیل آفتاب، روایت دقیق و مستندی از این تحریفات ارائه کرده است. در ادامه فیلم از مسیر روایت لحظه به لحظه بیوگرافی سید احمد آقا دور می‌شود و به تحریف وقایع در مقاطع حساس تاریخ انقلاب، تطهیر و سفیدسازی مهره‌های سوخته سیاسی جریانی خاص می‌پردازد و حتی درمورد مهم‌ترین و پرمناقشه‌ترین مقطع زندگی سید احمد آقا یعنی دوران پس از فوت امام‌خمینی(ره) به‌شدت گذرا و گریزان از واقعیت پیش می‌رود. فیلم آنچنان سخیف و سطحی به یک رپرتاژ انتخاباتی تبدیل شده که بیننده از تماشای آن شرمگین می‌شود. عجیب است که فیلم به رقابت جشنواره معتبر «حقیقت» راه یافته! مبادا با اعلام نتایج جشنواره، فهرست جوایز به سمت فیلم سرازیر شود.
رزاق کریمی، دوست داشتنی و مهربان است! وی می‌گوید: «در فیلم نه تحریف کرده‌ام، نه دروغ گفته‌ام» و دریغ که در این فیلم بیشترین بلا بر سر فیلمسازی آمده که فیلم روشنگر «بانو قدس» را در پرونده دارد. به نظر می‌رسد به ساحت واقعیت، ماهیت مستند و هویت مستندساز تعرض شده است.
