دل نوشته همسر کیومرث پوراحمد: ساعت و تقویم می‌گویند از رفتن تو یک سال گذشته
مهرانه ربی همسر کیومرث پوراحمد به مناسبت سالگرد درگذشت او متنی را منتشر کرد.
همسر کیومرث پوراحمد به مناسبت سالگرد درگذشت همسرش نوشت:
برای قلب سوگوار من اما زمان دیگر آن مفهوم خطی مرتب و منظمی نیست که ثانیه‌ها را یکی پس از دیگری پشت هم قطار می‌کند تا روز و شب و زمستان و بهار شوند. زمان به یک حجم کشسان قیرگون بدل شده- شبیه یک سیاهچاله- و مرا در گرداب هایلی فرو برده که در آن، لحظه‌هایم انگار جلو نمی‌روند، پای لنگ ثانیه‌ها به پای هم گره می‌خورند، دقیقه‌ها به روی هم می‌غلتند، زمین می‌خورند و در برزخی بی‌رحم سرگردانند. در یک شب طولانی. «شب یلدا».
و من از وقتی رفته‌ای، روزی صدبار لحظه رفتن تو را در همین بی‌زمانی زیسته‌ام. در این اقیانوسِ از کران تا کران درد که استخوان‌هایم را زیر امواج مهیبش خرد کرده است. تخته‌پاره‌ای شده‌ام شناور در دریای طوفانی خاطراتت؛ خاطراتی که هر لحظه یادم می‌آورند که زندگی چقدر می‌تواند بی‌رحم باشد.
کیو جانم «تمام لحظه‌های سعادت می‌دانستند که دست‌های تو ویران خواهد شد» و من نمی‌دانستم. چطور باید گمان می‌بردم که دست ویرانگر تقدیر روزی مرا از بالای ابرهای خوشبختی این چنین به حضیض تیره‌روزی خواهد افکند؟
کیومرث پوراحمد و همسرش مهرانه ربی
کیو جانم، در این تقویم جدید من، که زمان مفهوم خطی‌اش را از دست داده، تو گاهی زنده می‌شوی و قامت بلندت در خم پیچی از این زمان مدوّر پدیدار می‌شود. می‌آیی و دستم را می‌گیری و می‌نشانی جلوی صفحه نمایش تا با هم فیلم ببینیم. مثل تمام این سال‌ها. سال‌هایی که من در کنار تو خوشبخت بودم و «عروس خوشه‌های اقاقی».
کیو جان من بی تو بلد نیستم زندگی کنم. لنگم، کورم، فلجم. این اندوه بی‌پایان امان نمیدهد. «من سردم است، من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد»
کیو جان، «ای یار ای یگانه‌ترین یار آن شراب مگر چند ساله بود؟»
مهرانه ربی
۱۶ فروردین ماه ۱۴۰۳
روحش شاد و یادش گرامی باد🖤
درود به شما چه خانم باوفایی!
چند سال پیش یکی از زنان همسایه فوت شد شوهرش چند روز به چهلم مونده رفته بود زن گرفته بود بعد برادر خانمهایش توی کوچه داد میزدن ملعون می‌خواستی بگذاری کفن خواهرمون خشک بشه بعد هر غلطی خواستی بکنی
هنوز که هنوزه فریادهای غم انگیزه اون پسران جوان که از غم خواهرشون و کاری که دامادشون کرده بود میکشیدن توی گوشمه
آخ چقدر لرزیدم از این دلنوشته!خدا رحمت کند همسرت و همه خفتگان خاک را
خدا رحمتش کند
خاطرات خوبی از ایشان و سریال هایی که ساخت داریم...
چه زود همه چیز تمام می شود....