آیت‌الله بهجت کلوچه‌پز می‌شد اگر این سفر را نمی‌رفت!
آیین بزرگداشت مقام علمی و فرهنگی حضرت آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت با قرائت پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و حضور جمعی از استادان برجسته حوزه و دانشگاه در محل انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تهران برگزار شد.
در این مراسم، محمود شالویی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، پیام دکتر عباس صالحی برای بزرگداشت آیت‌الله العظمی بهجت را بدین شرح قرائت کرد:
«آیت الله محمدتقی بهجت فومنی (ره) یکی از اعاظم علمی و بزرگان عرفانی و سالکان طریق الهی در روزگار ما بود که چه در دوره حیاتش و چه اکنون که از میان ما رخت بربسته و به ملکوت اعلی پیوسته، همواره نور حضور وجودش، مشعلی برای هدایت به سوی حضرت احدیت است.
و چه بسیار از طبقات جامعه به‌ویژه جوانان که با دلداری از حوزه معرفتی وی، خوشه چیده‌اند و همچنان وامدار عزت و عظمت و اخلاص و ایمان اویند.
این عالم بزرگ که تمام عمر خود را به تربیت شاگردان، تهذیب نفوس و توجه دادن عموم به ساحت مقدس امام زمان (عج) گذرانید و زندگی زاهدانه و عبادت عارفانه او در قلوب عاشقان مکتب علوی، اثری عمیق داشت؛ مصداق کامل این گفتار خداوند حکیم بود: وَمَن یُؤتَ ٱلحِکمَةَ فَقَدأُوتِیَ خَیرا کَثِیرا
پاکبازان وادی توحید و عبودیت و عاشقان کوی دوست که عمر خود را با مجاهدت‌های خالصانه در راه حضرت حق سپری می‌کنند، همواره مورد توجه شیفتگان معنویت و اخلاقند. حیات آنان سراسر درس حکمت و شوریدگی و فقدانشان تأثربرانگیز و ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر است. به‌راستی که اهل معرفت گوهرهای ناب و بسیار نادرند که اختر تابناک وجودشان، ملجأ و مأوای حیرت‌زدگان در مسیر بی‌انتهای حق و هدایتگر گمشدگان طریق معرفت است.
این مرد خدا در چشم دیگر مردان خدا، بزرگ و دوست‌داشتنی و از چنان مقام شامخ و شاخصی برخوردار بودکه مقام معظم رهبری از ایشان به معلم بزرگ اخلاق و عرفان و سرچشمه فیوضات معنوی بی‌پایان یاد می‌کنند؛ عالمی ربانی که دل نورانی و کلام معطر او راهنمای اندیشه و عمل رهپویان و سالکان بود.درگذشت چنین عالمانی، فقدانی بس سترگ برای اهل فقه و معرفت خواهد بود و سال‌ها باید بگذرد تا چشم ساکنان سرزمین خاک بار دیگر به دیدنشان روشن شود.
برای ایشان رحمت و رضوان الهی، مغفرت واسعه و علو درجات از خداوند متعال مسألت می‌کنم و برای فضلا و علمای اعلام، طلاب و شاگردان و علاقمندان به ویژه اهل بیت شریف آن والامقام، صحت و سربلندی آرزومندم.»
شیخ علی بهجت، فرزند آیت‌الله العظمی بهجت نیز در سخنانی اظهار کرد: پدرم ۶۰سال ساعت‌ها در حرم حضرت معصومه (س) می‌ماند و وقتی از او می‌پرسیدم چرا این قدر طولانی؟ پاسخ می‌داد که من خود را در بهشت می‌بینم.
وی افزود: پدرم در نوجوانی به سیر و سلوک رسیده بود و به همین دلیل معلمش گفته بود که پدرم را به عراق بفرستند تا درس بخواند؛ اگر پدرم همان‌جا می‌ماند به واسطه شغل پدرش کلوچه‌پز می‌شد.
سپس شالویی گفت: در تمامی دنیا از شخصیت‌های واقعی و حتی افسانه‌ای الگوسازی می‌کنند و ما هم باید از شخصیت‌های دینی و فرهنگی اسطوره‌سازی کنیم. البته آیت‌الله بهجت نیاز به توضیح ندارد و این عالمان می‌توانند راه را نشانمان بدهند.
در ادامه مراسم، دکتر حسین کلباسی اشتری استاد دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: برخی می‌گویند اهل عرفان در پذیرش عقل و عقلانیت و همچنین شریعت مشکل دارند؛ در صورتی‌که آیت‌الله بهجت به‌عنوان یک عارف، هم عقل و هم شریعت را قبول داشت.سپس آیت‌الله شیخ محمدعلی بهبهانی هم گفت:آیت الله بهجت سه مرحله را طی کرد؛ اول عبودیت، بعد محبت و سوم وصال. یعنی اول عابد بود، همان‌طور که انبیا از مسیر عبودیت شروع کردند و بعد با آن به محبت به مردم رسید و بعد با اتصال به اهل بیت به وصال نائل آمد.آیت‌الله علی اکبر رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی هم اظهار کرد: فقه متعارف و فقه معنوی با هم تفاوت دارند اما آیت‌الله بهجت هردو فقه را توأمان داشت.
حجت الاسلام کاووس روحی، شاگرد آیت‌الله بهجت هم درباره چشم برزخی که برخی مدعی‌اند این روحانی عالی‌قدر داشتند گفت: اهل بیت و مؤمنان می‌توانند حقیقت اعمال را ببینند، بدون زحمت و از باب فراست؛ فراستی که وصل به نور الله است.آیت‌الله بهجت نسبت به همه مهربان بود و برهمه اشراف داشت.
آیت‌الله سید مجتبی جزایری دیگر سخنران این آیین، افزود: باید علل و عواملی که آیت‌الله بهجت را بهجت کرد دید و به‌عنوان نمونه صحیح و درست تعالیم انبیا و نتایج درست دستگاه ارسال رسل، الگو گرفت.
در پایان این مراسم، ضمن اهدای تندیس آیت الله بهجت به فرزندش، کتابی درباره ایشان رونمایی شد.
چه می دانی شاید آن موقع نزد خدا عزیزتر بود. نان از بازوی خود خوردن کم کاری نیست.
خب اینهمه کارها چه دستاوردی داشته چی اختراع کرد چه کار عملی برای بهتر زیستن بشر انجام داد جز یه مشت حرف