نقد فیلم «قیف»؛ نقش آفرینی جدید رضا عطاران چنگی به دل نمی زند
آنچه این روزها روی پرده است اما مصداق بارز توهین به هر دو گروه است! بله، فیلم می‌تواند بی‌کیفیت باشد، فیلم می‌تواند ضعیف باشد، فیلم می‌تواند مطابق سلیقه ما نباشد و این‌ها هیچ کدام دلیل نمی‌شود تولید و اکرانش را توهین تلقی کنیم.
باید اعتراف کنیم که اگر ترکیب سازندگان «قیف» متفاوت از آنچه الان هست، می‌بود، احتمالاً این مطلب تند و تیز را علیه آن نمی‌نوشتیم! اشتباه نشود، ماجرای مشکل شخصی با سازندگان فیلم نیست؛ بحث بر سر این موضوع مهم است که عملکردها گاهی چنان نسبت به ادعاها بی قواره می‌شوند که به سختی می‌توان خروجی‌شان را دید و ساکت ماند!
به این سه نام دقت کنید: رضا عطاران، محسن امیریوسفی و سعید ملکان. واقعاً توقع از خروجی این ترکیب چه باید باشد؟ یکی پرچمدار گیشه و محبوب در میان مخاطبان و دوتای دیگر، چهره‌های جدی در زمینه سینما که غالباً در کانون توجه منتقدان و رسانه‌های سینمایی قرار دارند.
وقتی پیش‌خبرهای مرتبط با «قیف» منتشر شد، مخاطبان عام از حضور عطاران در فیلمی تازه سر ذوق آمدند و سینمادوستان حرفه‌ای‌تر هم به‌واسطه پایان دوری چند ساله امیریوسفی و ملکان از عرصه تولید، امید داشتند با فیلمی جدی و استاندارد، هرچند در حوزه سینمای کمدی مواجه شوند.
آنچه این روزها روی پرده است اما مصداق بارز توهین به هر دو گروه است! بله، فیلم می‌تواند بی‌کیفیت باشد، فیلم می‌تواند ضعیف باشد، فیلم می‌تواند مطابق سلیقه ما نباشد و این‌ها هیچ کدام دلیل نمی‌شود تولید و اکرانش را توهین تلقی کنیم. اما تحمل ناترازی ادعای برآمده از یک ترکیب، با آنچه پیش روی‌مان قرار داده‌اند، از تحمل توهین هم، سخت‌تر است! «قیف» بخش قابل توجهی از مخاطبان خود را عصبانی کرده است.
