سینا مهراد؛ بازیگر سریال «پدر»: یادم می‌رود که نقش حامد را بازی کرده‌ام!

جوان محبوب این شب‌های تلویزیون، متولد سال۷۰ است. حامد سریال «پدر» را از لحاظ پایه و درون خیلی به خودش نزدیک می‌داند؛ هر دو در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شده‌اند اما می‌گوید حامد شیطنت سینا را ندارد. با او درباره کارهای قبلی‌اش، نمایشی که این روزها مشغول تمرین آن است، برنامه‌‌اش برای آینده و زیر و بم‌‌های نقش حامد تهران ی در سریال «پدر» گپ زده‌ایم.

به فاصله کوتاهی روی آنتن شبکه دو سیما دیده شدید، از نقش مکمل تا اصلی... از حمید «سایه‌بان» تا حامد «پدر» بر شما چه گذشت؟
من ترجیح می‌دهم جزو کسانی باشم که مسیر را آهسته و پیوسته حرکت می‌کنند. به نظرم این‌گونه آدم می‌تواند هم راه را بهتر بشناسد، هم مسیر را اشتباه نرود. در عین حال از مسیری که طی می‌کند لذت می‌برد و در انتها بی‌دردسر به مقصد می‌رسد.

پس از «سایه‌بان» خیلی سریع در سریال دیگری بازی کردید، بعد از«پدر» تصمیمتان برای ادامه راه چیست؟
فعلا تصمیم خاصی ندارم. حالا دارم بازخوردها و فیدبک‌‌های «پدر» را خیلی دقیق رصد می‌کنم و از موفقیت سریال لذت می‌برم. ولی همچنان سر فیلمبرداری بخش‌های پایانی «پدر» هستم و البته تئاتری به نام «سالی که دوباره پاییز شد» را تمرین می کنم که از اول مهرماه در تماشاخانه باران روی صحنه می‌رود.

تلویزیون را پلی به سینما می‌دانید یا بین مدیوم‌‌ها فرق قائل نمی‌شوید؟
قطعا تعداد کارهایی که در تلویزیون ساخته می‌شود و درجه‌یک هستند، شاید به اندازه انگشت‌های یک دست! با این حال قطعا اگر دوباره پیشنهادی داشته باشم که از بین یکی از این معدود آثار خوب باشد حضور در آن کار را به شرط اینکه مشغول کاری نباشم قبول می‌کنم.چون سینما و تئاتر را بیشتر از تلویزیون دوست دارم.

در مدت پخش «پدر» تلفن‌تان بیشتر از همیشه زنگ می‌خورد، نه؟ پیشنهاد کار جدید هم داشته‌اید؟
بیشتر همه اهالی سینما، دوستان، آشنایان، فامیل و همسایه‌‌ها زنگ زده‌اند و به من به‌خاطر حامدی که دوستش دارند تبریک گفته‌اند. به‌ویژه که هنوز درگیر سریال «پدر» هستم. سه تا چهار پیشنهاد داشته‌ام که فعلا درباره‌شان کوتاه و تلفنی صحبت کرده‌ام.

اولین قسمت از سریال که پخش شد حامد تهرانی را چطور دیدید و از خودتان چقدر بابت ایفای این نقش راضی بودید؟
قسمت اول سریال را که دیدم حس دوگانه‌ای داشتم؛ هم خیلی خیلی نگران بودم و هم خیلی خیلی ذوق‌زده. اما حقیقتش را بخواهم بگویم وقتی حامد تهرانی را در اولین قسمت می‌دیدم، برایم خیلی غریب بود! یک موقع‌‌هایی یادم می‌رود که خودم نقش حامد را بازی کرده‌ام! مثل یک بیننده به تماشای او می‌نشینم؛ با نگرانی‌‌هایش نگران می‌شوم، با خنده‌‌هایش می‌خندم، با غصه‌‌هایش غمگین می‌شوم. امیدوارم مردم عزیز هم با حامد ارتباط برقرار کرده باشند... امیدوارم.

ارتباط‌تان با مردم چطور است؟ به‌ویژه در صفحه اینستاگرامی که هر لحظه دارد به تعداد مخاطبانش اضافه می‌شود.
تلویزیون ناگهان آن‌قدر آدم را در نقطه دید مردم می‌آورد که نتیجه‌‌اش می‌شود فقط ۱۲هزار پیام در آخرین پست اینستاگرامی‌ام. نظرات مردم برایم ارزشمند است. یک روز هم به خودم گفتم امروز همه پیام‌ها را می‌خوانم، اما راستش نزدیک به هزار پیام را خواندم و دیگر در حالی که نزدیک بود از چشم‌‌هایم خون بچکد، دست نگه داشتم. اما سعی می‌کنم به‌صورت گذرا هم شده همه نظرات را بخوانم.

منبع: صبا

10