این ره که می‌رویم به ناکجا آباد است

علی فروتن بیان کرد: تلویزیون ما در این سال‌ها این را ثابت کرده که علاقه‌مند است شتابی رو به جلو داشته باشد تا از کشورهای همسایه عقب نیفتد و بگوید مانند همه دنیا به فکر همه مخاطب‌ها هست اما یک ده آباد بهتر از صد شهر خراب است.

او ادامه داد: در زمانی که تلویزیون شبکه‌های محدودی داشت، رقابت برنامه‌های کودک بین شبکه یک و دو بود. وقتی به فعالیت‌های آن دوره نگاه می‌کردید، می‌دیدید افرادی فعالیت می‌کنند که از تئاتر شروع کردند و دغدغه‌شان کودک بود.

این عضو گروه «فیتیله‌» با اشاره به فعالیت‌های این گروه اظهار کرد: ما از خانه‌هایمان به سراغ تولید برنامه کودک نرفتیم. «فیتیله» ثمره ۱۵ سال چرخیدن در مناطق مختلف ایران است. ما سه تا چهار بار ایران را کامل گشتیم و روی اقوام مختلف و درباره غذا، فرهنگ، جنس لباس و علایق کودکان هر منطقه تحقیق کردیم. این کار برای فرد تولیدکننده برنامه کودک به یک دیکشنری تبدیل می‌شود و مخاطب با کار همذات‌پنداری می‌کند و توجه و آموزش به وجود می‌آید.

او با بیان اینکه در حال حاضر برنامه تولیدی در این زمینه خیلی کم است، گفت: نداشتن پول از همه‌چیز در این زمینه مهم‌تر است. الان هنرمندان باید اسپانسر جور کنند که بتوانند برنامه تولید کنند. در هیچ‌جای دنیا اینگونه نیست بلکه افرادی را که توانمند هستند پیدا می‌کنند و نمی‌گذارند از دستشان در بروند و به تولید برنامه کودک پول تزریق می‌کنند. کار کردن برای کودک سوبسید می‌خواهد. کار کودک درآمد زا نیست با این حال خوب است بدانید بالاترین مبلغ تبلیغات مربوط به زمان پخش برنامه فیتیله و چند برنامه دیگر مانند «نود» بود. این برنامه حتی به تلویزیون کمک مالی هم می‌کرد.

فروتن معتقد است: هر چیزی را می‌خواهی تغییر بدهی باید روی بچه‌ها کار کنی. بزرگسال‌ها مانند سیمانی هستند که شکل گرفته‌اند. در خارج از کشور روی کودکان سرمایه‌گذاری بلندمدت انجام می‌دهند و روی آن‌ها کار کرده‌اند و دیگر امروز نگران رد نشدن آن‌ها از خط عابر پیاده یا کارهای دیگر نیستند.

او در این‌ زمینه اضافه کرد: ما فراموش می‌کنیم بستر اصلی، بچه‌های خانواده هستند. برای آن‌ها بهترین خوراک و پوشاک را تهیه می‌کنیم اما کتاب خوب به دستشان نمی‌دهیم و روی اندیشه آن‌ها کار نمی‌کنیم.

این بازیگر با اشاره به چالش‌ها و مشکلات امروز کشور، گفت: نمی‌توان در کشتی‌ که همه‌ جایش سوراخ است، جای سالمی پیدا کرد. کار هم که به مقوله‌های فرهنگی می‌رسد ممیزی می‌خورد و می‌گویند از یک مقدار بیشتر پول ندارند. تلویزیون وقتی می‌خواهد جشنواره تئاتر کودک که پول چندانی هم ندارد را پررنگ کند، می‌گوید به من پول بدهید؛ در حالی که تلویزیون باید به دنبال آن‌ها باشد.

فروتن همچنین درباره‌ی چرایی وجود شبکه کودک در حالی که سهم اعظم برنامه‌های این شبکه خارجی و آرشیوی هستند، گفت: دلیل وجود چنین شبکه‌ای این است که بگویند کودک برایمان مهم است اما این موضوع در عمل دیده نمی‌شود. مدیر این شبکه فرد فرهیخته و دوست‌داشتنی و از دوستان من است اما دست و بالش بسته است. وقتی برای تولید بودجه نداشته باشی باید مدام به سراغ آرشیو بروی و از فیلم‌های نخ‌نما استفاده کنی.

این بازیگر برنامه‌های کودک درباره‌ی موانع تولید برنامه اظهار کرد: اول بودجه و بعد سیاست‌گذاری اهمیت دارد. خط‌قرمزهایی که در همه چیز داریم و به هر چیزی دست می‌زنیم به کسی برمی‌خورد. مگر سرم درد می‌کند برای کار کردن در آنجا التماس کنم و آخر سر هم آدم بده شوم. پس کنار می‌روم، با بچه‌ها از نزدیک درگیر می‌شوم و تئاتر کار می‌کنم.

او درباره اینکه گفته می‌شود بودجه صداوسیما حیف و میل می‌شود، بیان کرد: با درآمدهای کلانی که در این مملکت هست عجیب است بگوییم کشور فقیری هستیم. می‌گویند محدودیت، آدم‌ها را به خلاقیت وامی‌دارد. این موضوع می‌تواند در مدیریت بودجه هم لحاظ شود؛ ولی درباره بودجه‌ای که باشد نه آنچه که هنوز نیامده، غیب می‌شود.

فروتن همچنین گفت که در کار کودک تعیین مقدار پول معنی ندارد، کودک سرشار از رنگ، موسیقی و هیجان است و همه این‌ها باید (در برنامه کودک) باشد. نمی‌توانیم در این دوره‌ که بچه‌ها به سرعت برق و باد جلو می‌روند مانند دهه ۶۰ برنامه اجرا کنیم. هیجان برنامه‌های من در دهه ۷۰ از الان بیشتر بود. الان رنگ‌ها خلاصه و موضوع در برنامه‌ها محدود شده است؛ وقتی هم از چیزی مدام ببری دیگر چیزی باقی نمی‌ماند.

او در ادامه اظهار کرد: پول زیادی که می‌رسد تا دست به دست می‌شود و به تولیدکننده می‌رسد هیچ چیزش باقی نمی‌ماند. در حالی که او اصلی‌ترین کار یعنی اجرا و تولید را انجام می‌دهد. تلویزیون راه افتاده که برنامه تولید کند آن وقت فقیرترین بخش آن، تولید است. مدام ساخت و ساز می‌کنند. آن روز به یکی از دوستانم گفتم شما این همه استودیو دیجیتال ساختید و دوربین خوب آوردید آن‌وقت چیزی که باید جلوی این دوربین باشد، نیست.

فروتن با بیان اینکه «این ره که ما می‌رویم به ناکجاآباد است» گفت: اضطراب مردم آن‌قدر زیاد است که اعتمادشان از بین می‌رود. اتفاق‌های بزرگی در جامعه ما رخ می‌دهد که همه تحت‌الشعاع هم قرار می‌گیرند. دلم برای بچه‌ها می‌سوزد. آن‌ها اولین آسیب را می‌بینند چون بی‌پناه‌ترین هستند.

این عضو گروه «عمو فیتیلیه‌ای‌ها» همچنین از پایان فاز اول سریال صد قسمتی «دو قلوها» خبر داد. این سریال قرار است به موضوعات بهداشتی در کودکان بپردازد.

منبع: ایسنا

10