افشاگری بی سابقه علیه رئیس اتحادیه ناشران/رئیس درسایه صنف کیست؟

هفت نفر از کاندیداهای انتخابات اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران هفته گذشته با صدور نامه ای از حضور در این انتخابات انصراف دادند. این افراد شامل آقایان: پایدار، فریدون، توکل صدیقی، حسینی نیک، دهقانی، تیمورزاده و فروغی صبح امروز در نشستی خبری به تشریح علت این اقدام پرداختند.

در ابتدای نشست خبری توکل نایب رئیس فعلی اتحادیه در سخنانی با اشاره به سابقه ۶۰ ساله این نهاد صنفی به عنوان دیرپاترین تشکل نشر در کشور و جایگاه والای آن عنوان کرد: لازم است که این تشکل دارای هیات مدیره ای با ظرفیت و رویکرد مثبت و مشارکت پذیر و تعاملی باشد به طوری که اتحادیه بتواند نقش فراگیر خود را در صنعت نشر ایفا کند. ما با چنین رویکردی در دوره قبل وارد هیات مدیره شدیم و چهار نفر از حاضران در این نشست توانستند در این دوره اتحادیه به خدمت رسانی مشغول شوند.

وی در ادامه با اشاره به دو مقطع دوساله از فعالیت اتحادیه در دوره جاری گفت: دوره اول، دوره دوساله خوبی بود و فعالیت و همگرایی مثبتی در هیات مدیره دیده می شد، اگر اختلاف نظری هم بود، با اجماع کارها به انجام می رسید و اقلیت نظر اکثریت را می پذیرفتند. در همین فضا بود که موضوعاتی مانند معافیت مالیاتی و بیمه تامین اجتماعی ناشران به سرانجام رسید و در چنین فضایی بود که پس از ۱۰ سال دوری اتحادیه از مدیریت در برگزاری نمایشگاه کتاب از سال ۹۴ و با اجماع آراء بار دیگر اتحادیه نقش خود را در برگزاری این رویداد به دست آورد. شورای تشکل های نشر ایجاد شد و کار به خوبی پیش رفت اما از سال ۱۳۹۵ و برگزاری سی امین دوره نمایشگاه، بخشی از هیات مدیره که در اقلیت قرار گرفته بود با ایجاد شورای تشکل ها مخالفت و آن را حذف و سعی کرد یک شرکت تعاونی تجاری را جایگزین اتحادیه در نمایشگاه کند.

نایب رئیس اول اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران ادامه داد: این اتفاق و اختلاف نظر اقلیت هیات مدیره با اکثریت با همراهی جمعی خارج از هیات مدیره شکل گرفت و فضا را چنان تنش آلود کرد که با مستمسک قرار دادن مسائلی مانند حضور دو تن از اعضای اکثریت هیات مدیره در شرکت خصوصی که در باغ کتاب فعالیت می کند و ایراد اتهامات مهم و ایجاد جو نفرت و دشمنی، فضایی ساخته شد که ما ناچار از سکوت و یا توضیحات حداقلی در آن شدیم. در چنین شرایطی احساس کردیم ادامه کار ما در هیات مدیره اتحادیه دشوار خواهد بود. به ویژه آنکه رفتارهایی مانند قائل شدن حق وتو برای رئیس اتحادیه از سوی خودش و معطل گذاشتن ابلاغ مصوبات هیات مدیره از سوی رئیس فعلی اتحادیه کار این تشکل را به بن بست کشانده بود.

توکل صدیقی ادامه داد: با مطرح شدن مسئله انتخابات در اردیبهشت ماه امسال ما تصمیم گرفتیم در آن ثبت نام کنیم با این امید که شاید کاندیداهایی را ببینیم که بتوانند هیات مدیره ای را شکل دهند که لااقل از بیرون تأثیرپذیر نباشد اما اتفاقاتی که در ۵-۴ ماه اخیر به شکلی شدیدتر رخ داد ما را به این نتیجه رساند که ماندن در این رقابت و ورود به چنین هیات مدیره ای مشکلی را حل نکرده و به نفع صنف نخواهد بود، در نتیجه به منظور ایجاد آرامش در صنف، تصمیم گرفتیم از آن خارج شویم.

انصراف از این انتخابات عقلانی‌ترین کار است

در ادامه این نشست خبری و در پاسخ به این سؤال اهالی رسانه که چرا از میان راهکارهای موجود برای حل مشکلات صنفی ساده ترین مسئله که انصراف از شرکت در انتخابات است انتخاب شد، یحیی دهقانی از اعضای هیات مدیره اتحادیه به پاسخگویی پرداخت.

وی عنوان کرد: این راه ساده ترین راه نیست اما راه درستی است. ما سه سال است که در هیات مدیره اتحادیه با تنش روبرویم و کار برای همه سخت شده است. فضا به سمت اتهام و توهین زنی رفته است و حرف هایی مطرح می شود که در ۶۰ سال عمر اتحادیه سابقه نداشته است. یا باید به امید اینکه افرادی که بتوان به راحتی در کنار آنها منافع صنف را پیش برد شرکت می کردیم و اینکه با دیدن لیست فعلی و اطمینان به اینکه از این جمع هیات مدیره ای که بتوان با آن به تفاهمی دست یافت خارج نمی شود از انتخابات کناره گیری می کردیم.

دهقانی افزود: کار ما برای انصراف راحت نبود اما عقلانی نیست. ما در دو سال اخیر به این نتیجه رسیدیم که جمعی در خارج از اتحادیه می خواهند بر آن حاکم شوند و چون نمی توانند در اتحادیه و انتخابات آن شرکت کنند، گروهی را به داخل انتخابات و هیات مدیره می فرستند و حمایت می کنند. ما نمی توانیم این دخالت از بیرون را تحمل کنیم آن هم در تشکلی که سالهاست با همکاری و همفکری همه صنف نشر به راهش ادامه می دهد.

هدف مدیریت فعلی تنها ایجاد فضای دوقطبی است

در بخش دیگری از این نشست، پایدار از دیگر اعضای حاضر در نشست خبری نیز در سخنانی گفت: اکثریت فعلی هیات مدیره در دو سال اول فعالیت آن در اقلیت بودند اما بر اساس دموکراسی از تصمیمات تبعیت می کردند اما وقتی بر اساس اتفاقاتی، اقلیت آنها تبدیل به اکثریت شد، جریان مدیریتی در هیات مدیره پس زده شد و نهالی که تازه داشت پا می گرفت، به خشکاندن کشیده شد. ما به این نتیجه رسیدیم که باید قدر این نهال را دانست. نباید اجازه دهیم که چنین نهاد صنفی بزرگی با چنین کم تجربگی ها از بین برود. عجله ای که اقلیت اتحادیه برای پس زدن تشکل هایی که قانونا در مسائل صنفی وارد می شوند به خرج داده بود، قابل قبول نبوده و نیست و اینکه اقلیت فعلی با توجه به ارتباطات انواع و اقسام فشارها را برای همکاری نکردن با تشکل ها انجام می دهد، قابل پذیرش نیست. نمونه آن طراحی شورایی بود به نام شورای پیشکسوتان که گفتند هدف از تشکیل آن این بوده که مصوبات آن جای مصوبات هیات مدیره را بگیرد و در واقع راهی بود که برای تثبیت نظر اقلیت در هیات مدیره اندیشیده بودند. همه اینها تنها به دوقطبی کردن بیشتر اتحادیه منجر می شد.

وی ادامه داد: طرح موضوعی مانند ناشران عمومی و تخصصی و خلق بحران با آن، ما را متوجه کرد که نباید در این مسئله وارد شده و در آن نقشی داشته باشیم.

رئیسی که تنها به فکر وارد کنندگان کتاب است

در ادامه، یحیی دهقانی نیز که از اعضای هیات مدیره فعلی اتحادیه به شمار می رود در سخنانی گفت: می گویند عده ای هستند که در اتحادیه منافع خود را به صنف ترجیح می دهند، منظورشان ما هستیم ولی نمی دانم چرا هیچ مدرکی نشان نمی دهند که ما دیناری به نفع خودمان از صنف یا اتحادیه گرفته باشیم. وقتی کاندیداهای دوره یازدهم اتحادیه می خواستند به انتخابات وارد شوند، برنامه ای ۱۸ ماده ای دادند که در بند یازدهم آن آمده بود یکی از کارهایی که به دنبال انجام آن هستیم، ایجاد انسجام میان تشکل های درون صنف نشر است، وقتی هم که به هیات مدیره وارد شدند در نامه ای به تاریخ اول دی ماه ۸۸ با امضای هر ۵ عضو شامل آقایان: کیائیان، همایی، جعفری یکرنگیان و رمضانی اعلام کردند که آماده ایم با تمام تشکل ها همکاری کنیم. وقتی هم که دوره کاری شان تمام شد در نامه ای خطاب به تمامی روسای انجمن های فرهنگی نشر خواستار آن شدند که نمایندگان این انجمن ها و اصناف در انتخابات پیش رو شرکت کنند اما در دوره فعلی رئیس اتحادیه پیش از هر چیزی به جای آنکه صحبت از انسجام کند، گفت تمام حوزه های مختلف نشر در اتحادیه باید منافع خودشان را دنبال کنند و ایشان نیز به تصریح خودش آمده بود تا از منافع انجمن متبوعش که انجمن ناشران کتاب های خارجی است، دفاع کند.

دهقانی ادامه داد: اولین مصداق این مسئله، موضوع بُن کارت های بخش بین المللی نمایشگاه بود که نظر صنف مبنی بر اینکه این بن کارت ها باید در همه بخش ها و نه فقط در بخش بین الملل قابل استفاده باشد را نپذیرفتند و با آن مخالفت کردند.

چرا تنها در این دوره اختلافات صنف شدید و دامنه‌دار شده است

در ادامه صحبت های دهقانی، عبدالعظیم فریدون نیز که از ناشران با سابقه حوزه کودک و نوجوان به شمار می رود، عنوان کرد: تا وقتی که اتحادیه و هیات مدیره آن در دست اقلیت موجود بود ما با آنها همراهی می کردیم اما همین که آن اقلیت اعمال نفوذ خود را از دست داد و به تصریح خودشان اتحادیه از دستشان خارج شد، ابتدا سعی کردند به طرح موضوع پیشکسوتان و اعمال نظر آنها به جای نظر هیات مدیره کارشان را پیش ببرند که شکست خورد. بعد موضوع شرکت «ماه پیشونی» را مطرح کردند و پس از آن به سراغ این رفتند که اتحادیه باید در اختیار ناشران عمومی باشد نه ناشران دیگر گروه ها و به همین بهانه ها سعی کردند اقلیت خود را مستقر و حاکمیت خود را استمرار بخشند. سوال ما این است مگر در دوره های قبل که نمایندگان تشکل های مختلف نشر در هیات مدیره بودند چنین اتفاقاتی رخ می داد؟ مگر مسئله حاکمیت و منافع اصناف صدمه دیده بود. پس این همه بداخلاقی ها برای چیست؟

فریدون ادامه داد: به ما می گویند استعفای شما نمایشی است. می خواهم بدانم چطور متوجه این موضوع شده اند. البته حقیقت در آینده روشن می شود و معلوم می شود شأن چه کسانی بوده است که چنین صحبت کنند.

پشت پرده مدیریت صنف نشر کیست؟

حسینی نیک نیز در ادامه صحبت های فریدون عنوان کرد: طبق قانون کشور ما هر کسی که با مجوز وزارت ارشاد اقدام به تولید کتاب می کند ناشر است. ناشران هم با هم اختلافی ندارند، منافع مشترکی میان همه آنها وجود دارد. چگونه است که دوستانی به این مسئله دامن می زنند که ناشران عمومی منافعی دارند که ناشران تخصصی مثلا دانشگاهی ندارند. این در حالی است که ناشران تخصصی به طور معمول بیشتر از ناشران عمومی با موضوعاتی مانند ممیزی گرفتار هستند و تازه مانند ناشران عمومی کتاب های تعبیر خواب و فالگیری هم چاپ نمی کنند.

وی در ادامه با طرح این سؤال که باید ریشه های این جدال را پیدا کرد، گفت: دعوا از جایی شروع می شود که عده ای واردکننده کتاب خارجی از ارشاد مجوز نشر می گیرند. در اتحادیه ها وارد می شوند و اتفاقاتی را رقم می زنند که برخی از آنها را می گویم.

ماجرای سود میلیاردی واردکنندگان کتاب در نمایشگاه کتاب بیست و هشتم

حسینی نیک افزود: در نمایشگاه بیست و هشتم کتاب، رئیس اتحادیه یعنی آقای آموزگار به عنوان نماینده اتحادیه در شورای سیاستگذاری نمایشگاه کتاب که مدیرعامل انجمن فرهنگی ناشران بین الملل که همان واردکنندگان کتاب هستند، انتخاب می شوند. ایشان طی چند ماه در وزارت ارشاد لابی می کنند که با همکاری وزارت علوم و دانشگاه های علوم پزشکی و دانشگاه آزاد پروژه ای را به پیش می برند. همایون امیرزاده مشاور وقت اجرایی معاونت فرهنگی نیز به این مسئله اقرار کرده که فریب ایشان را خورده و به اشتباه به ایشان نامه ای داده است که به عنوان نماینده وزارت ارشاد با وزارتخانه های علوم و این دانشگاه ها مذاکره کند. این مذاکره ها به منظور هزینه کرد ۲.۵ میلیارد یارانه وزارت ارشاد برای خرید کتاب های دانشگاهی به زبان لاتین انجام می شود. قرار بر این می شود که ۵۰ درصد از هزینه کتاب ها را دانشگاه ها، ۲۵ درصد از هزینه را وزارت ارشاد در قالب یارانه و ۲۵ درصد را نیز واردکننده به عنوان تخفیف متقبل شوند. گردش مالی این اتفاق بیش از ۱۲ میلیارد تومان تخمین زده شد، این در حالی است که هیچ کدام از کتاب های عرضه شده توسط این واردکنندگان با مجوز ناشران خارجی آنها نبود و مورد اعتراض آنها نیز قرار گرفت. از سوی دیگر در میان این آثار کتاب های منتشر شده آن سال نیز بسیار کم بود. نتیجه این است که رئیس فعلی به عنوان یکی از واردکنندگان کتاب از جایگاه صنفی خود برای نفع خود و تشکلش سوءاستفاده کرد. باید از ایشان بپرسید که آیا خاطرش هست آن سال در میان ناشران عمومی که تولیدکننده کتاب های دانشگاهی به زبان فارسی بودند چه عزایی برپا شد وقتی که هیچ یک از دانشگاه ها از تولیدات آنها برای کتابخانه های خود خرید نکردند و همه بودجه ها صرف کمک برای خرید کتاب های خارجی شد.

وی ادامه داد: از سوی دیگر این سؤال هم مطرح است که چرا کتاب های لاتین با قیمت های اروپا و آمریکا و نه قیمت های منطقه ای در ایران قیمت گذاری و فروخته شد.

حسینی نیک ادامه داد: خیانت دیگر رئیس فعلی اتحادیه ناشران و کتابفروشان در این بود که مبلغ اجاره بهای غرفه های بخش بین الملل را در همان نمایشگاه کاهش داد در حالی که آنها داشتند کتابهایشان را با قیمت منطقه اروپا و آمریکا و به صورت ارزی می فروختند. اینها را گفتم که بار دیگر تاکید کنم ما هرگز با ناشران عمومی عضو اتحادیه مشکلی نداشته ایم اما کسانی که منافع ویژه دارند و علیه ما هستند در واقع در حال کار کردن بر علیه منافع خودشان و صنف نشر هستند.

با کتابفروشان زد و بند شده است

در بخش دیگری از این نشست خبری و پس از آنکه فتح الله فروغی نیز عنوان کرد که دوقطبی کردن صنف نشر دستور کار فعلی رئیس اتحادیه است. ما در تصمیم خود برای انصراف از این انتخابات تأکید داریم و در اتاق اصناف نیز آن را اعلام خواهیم کرد، حسینی نیک بازرس قانونی اتحادیه بار دیگر تأکید کرد ما از مسئولیت فعلی خود استعفا نکرده ایم بلکه از حضور در انتخابات انصراف داده ایم. اتحادیه ما بیش از یک ماه است که جلسات هیات مدیره اش برگزار نمی شود و رئیس آن نیز رسما گفته است که حق وتو دارد و این گفته ایشان در صورت جلسه هیات مدیره ثبت شده است. ما این مسئله را به اتاق اصناف نیز گزارش کردیم ولی فایده ای نداشته است. مسئله اینجاست که از بیش از هزار و ۲۰۰ عضو اتحادیه ۵۷۰ نفر کتابفروش هستند و آقایان به روی کتابفروش ها کار ویژه کرده اند و میان خودشان به عنوان واردکننده کتاب و کتابفروشان منافع مشترک ایجاد کرده اند. از سوی دیگر خیلی از همکاران انجمن های نشر عضو اتحادیه نیستند و می دانیم که طبق قانون برای فعالیتشان اجباری برای عضویت در اتحادیه ندارند، در نتیجه موضع بسیاری از اصناف نشر در این انتخابات به ضعف کشیده شده است.

مدیر نشر چشمه پشت پرده همه این اتفاقات است

بازرس قانونی اتحادیه ناشران و کتابفروشان در ادامه از حسن کیائیان مدیرفعلی نشر چشمه به عنوان فرد پشت پرده تمامی این اتفاقات یاد کرد و گفت: او به دلایل سیاسی امکان حضور در انتخابات اتحادیه را ندارد در نتیجه کسانی را سازماندهی می کند تا در این انتخابات شرکت کنند و تنها از او حرف شنوی داشته باشند. جالب است بگویم همین افراد حرف شنو که ریاست فعلی اتحادیه و اقلیت هیات مدیره را در اختیار دارند، چهار سال است به نمایندگی از اتحادیه در نمایشگاه های بین المللی کتاب از جمله نمایشگاه فرانکفورت شرکت می کنند و نه تنها یک صفحه گزارشی از آنچه که به نمایندگی از صنف انجام داده اند منتشر نکرده اند که شاهد بوده ایم که تنها به امور شخصی خود پرداخته اند.

حسینی نیک به مورد دیگری از تخلفات رئیس اتحادیه در نمایشگاه بیست و نهم اشاره کرد و گفت: با هماهنگی ایشان در آن دوره اعلام کردند که اساتید دانشگاه می توانند بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان فقط کتاب خارجی بخرند و ما خیلی تلاش کردیم تا توانستیم جلوی این کار را بگیریم. سال بعدش در نمایشگاه کتاب که با افزایش قیمت دلار همراه بودیم شاهد بودیم که این ناشرنماهای واردکننده کتاب چند میلیارد تومان مابه التفاوت کتاب هایی که مدعی فروشش بودند را از وزارت ارشاد و موسسه نمایشگاه ها دریافت کردند، در حالی که گزارشی که در همان موقع در مطبوعات منتشر شد حاکی از آن بود که انبارهای کتاب های وارداتی نمایشگاه خالی است و آنچه هم که فروش رفته بود کتاب های قدیمی آنها بود. از فعالیت این گروه این را هم بدانید بد نیست که در نمایشگاه بیستم سه نفر از آنها به عنوان واردکننده کتاب با ارائه اسناد جعلی بیش از یک میلیون دلار ارز دولتی دریافت کردند اما مشخص نشد که چه کتابی وارد شده و فروخته شده است.

این فعال صنفی نشر با اشاره به حواشی ایجاد شده پیرامون دعوت میشل کلمن رئیس اتحادیه جهانی ناشران در غرفه ایران در نمایشگاه کتاب فرانکفورت سال گذشته گفت: آقای کلمن در آن نشست گفت که دوستان آمریکایی اش به او می گویند کتابی که ما دوشنبه منتشر می کنیم در ایران روز چهارشنبه منتشر می شود و بر استناد همین او ناشران ایرانی را دزد خواند و به آنها توهین کرد. حرفی که او زد و توهینی که او کرد تنها توهین به ناشران آموزشی نیست بلکه توهین به صنف نشر ایران بود اما چه کسانی از این اتفاق خوشحال شدند، چرا یکی از ناشران به اصطلاح عمومی که بدون کپی رایت کتاب منتشر می کند ناراحت نشد؟ یعنی به آنها توهینی نشده است.

ادعای جعل نامه اتاق اصناف از سوی رئیس اتحادیه

در ادامه این نشست خبری یحیی دهقانی عضو هیات مدیره اتحادیه ناشران نیز به ارائه بخش دیگری از تخلفات رئیس فعلی اتحادیه ناشران پرداخت و گفت: بیستم شهریورماه امسال نامه ای از وزارت ارشاد به اتحادیه می آید که در آن خواسته شده نماینده اتحادیه برای حضور در شورای سیاستگذاری نمایشگاه معرفی شود. دو روز پس از آن در جلسه هیات مدیره اتحادیه صحبتی از این نامه به میان نمی آید و ما پس از آن متوجه می شویم که چنین نامه ای به اتحادیه فرستاده شده است، در نتیجه در جلسه بعدی در مورد آن تصمیم گرفته می شود و به اتفاق اکثریت آراء، بنده به عنوان نماینده انتخاب می شوم. آقای آموزگار به عنوان رئیس اتحادیه این مصوبه را تا بیستم آبان ماه به وزارت ارشاد نمی فرستد. تصورش این بود که چون در پنجم آبان ماه امسال اعتبارنامه اعضای فعلی هیات مدیره تمام می شود، اگر این نامه را بعد از آن ارسال کند می تواند مدعی شود که ما دیگر در اتحادیه سمتی نداریم، در حالی که طبق مکاتبه ای که ما با اتاق اصناف داشتیم، جایگاه حقوقی ما تا زمان برگزاری انتخابات بعدی پابرجا بوده است.

دهقانی ادامه داد: این ماجرا گذشت تا احکام اعضای شورا ابلاغ شد الا حکم نماینده اتحادیه، پیگیری ما نشان داد که رئیس اتحادیه نامه ای جعلی را به معاونت فرهنگی وزارت ارشاد ارائه کرده اند که باعث شده حکم ما ابلاغ نشود. ماجرا از این قرار بود که نامه نگاری بازرس اتحادیه با اتاق اصناف در مورد فعالیت اعضای هیات مدیره و شورای تشکل ها با این پاسخ مواجه شده بود که نمایندگان قبلی به کار خود تا انتخابات ادامه دهند اما نگفته بود منظور از نمایندگان قبلی کدام نمایندگان هستند، نماینده سال قبل که من بودم یا نماینده قبلترش.

رئیس اتحادیه این نامه را با دو رونوشت جعلی به وزارت ارشاد ارسال کرده بود. وقتی ما متوجه این مسئله شدیم و آن را به اطلاع رئیس اتاق اصناف و وزارت ارشاد رساندیم، آن موقع حکم بنده را ابلاغ کردند. حالا شما بگویید ما باید با این بداخلاقی ها چه کنیم؟ بنزین روی خود بریزیم و خودمان را آتش بزنیم یا اینکه بمانیم و به هر قیمتی کار کنیم.

رانت‌خواران مدعی پاکدستی شده‌اند

محمدرضا توکل صدیقی نیز در ادامه به بخش دیگری از بی اخلاقی های رئیس اتحادیه در موضوع باغ کتاب پرداخت و گفت: از قدیم برای بسیاری از ناشران کشور مسئله داشتن ویترین کتاب مهم بوده است. ما در انجمن ناشران کودک و نوجوان به این مسئله فکر کردیم و وقتی که از سال ۱۳۸۹ مسئله ایجاد باغ کتاب عنوان شد، به آقای اشعری که مدیر این پروژه بود مشاوره دادیم و ایشان نیز قول دادند که امکان استفاده از آن را برای ما فراهم کنند. در سال ۱۳۹۱ آقای دهقانی به هیات مدیره اتحادیه موضوع امکان استفاده از باغ کتاب را اعلام می کنند. نمایندگانی هم می روند و با این پاسخ روبرو می شوند که باید برای بهره برداری طرح بدهند که این کار را نمی کنند اما ناشران کودک و نوجوان این کار را می کنند و حاصلش را می بینید.

توکل صدیقی ادامه داد: سیدمجید حسینی رئیس وقت باغ کتاب می گفت من دلم نمی خواهد اینجا را به شما بدهم، چون شما با آقای اشعری نشست و برخاست دارید. انجمنتان که طبق قانون نمی تواند کار اقتصادی انجام دهد پس باید در قالب یک شرکتی در مزایده شرکت کند و بعد هم برای مزایده قیمتی را مطرح کردند که به خیال خودشان ما کنار بکشیم. نشان به آن نشان که هیچکس حتی نمایندگانی که آقای کیائیان برای در اختیار گرفتن این بخش در آن مزایده شرکت داده بود هم جرأت نکردند رقم را بپذیرند، شرکت ما اما آن را پذیرفت و الان نیز حدود ۳۰۰ میلیون تومان در ماه هزینه فروشگاه ما در باغ کتاب است اما خدا را شاکریم که از این فروشگاه استقبال می شود و تجربه موفقی بوده است.

وی ادامه داد: ما برای این کار ریالی وام و تسهیلات نگرفته ایم و در همین پنجشنبه آتی شعبه دوم آن را هم در بندرعباس با هزینه کرد ۲.۵ میلیارد تومان تأسیس می کنیم اما آقایان بگویند که ماجرای تأسیس شرکت پخش پکا در سال ۱۳۷۶ چگونه انجام شد. از آن وام ۲۵۰ میلیون تومانی بگویند که برای خرید مکان آن ملک که در اختیار یک قنادی بود، دریافت کردند. از وام بلاعوض یکصدمیلیون تومانی وزارت ارشاد بگویند یا وام های ۵۰ میلیون تومانی دیگری که گرفته اند و در نهایت هم ملکی را که ۳۲۵ میلیون تومان خریده بودند چند سال بعد ۲ میلیارد تومان فروختند و همان ملک امروز بیش از ۳۰ میلیارد تومان ارزش دارد، حالا بگویند رانت خوار ما هستیم یا آنها؟ ما شرم و حیا نداریم یا آنها؟

از اتاق اصناف هم کاری ساخته نیست

در پایان این نشست خبری از سیدعباس حسینی نیک در سخنانی گفت: شکی نداریم که ذهنیت و فضای فعلی موجود در اتحادیه برای خدمت رسانی و ریاست اتحادیه برای خدمت رسانی نیست. دولت، وزارت ارشاد و اتاق اصناف هم اعلام کردند که از صنف نشر ناامید شده اند و هنوز هم شاهدیم که این اعمال نفوذهای بیرونی نمی گذارد اتفاقی در اتحادیه بیفتد. من بیش از ۱۵ بار تخلفات رخ داده را به اتاق اصناف گزارش کردم اما تصمیم گیری در اتاق اصناف نیز به سبک و سیاق رئیس اتحادیه ناشران است. ایشان کار را به جایی رسانده که دیگر حتی در جلسه آخر هیات مدیره اجازه تغییر دستورجلسه را هم به اعضا نمی دهد.

دهقانی در تکمیل صحبت های حسینی نیک گفت: دو اتفاق در پیش است، یا یک هیات مدیره موفق روی کار می آید که ما هم از آن منتفع می شویم و یا چنین اتفاقی نمی افتد که متأسفیم و می دانیم که به نفع ما نیست.

منبع: مهر

1981