چرا اعتراضات در جشنواره فجر به نسبت دیگر جشنواره های دنیا زیاد است/از دبیر غیرمتخصص تا داوران غیر پاسخگو
چرا بسیاری از دوره‌های جشنواره فیلم فجر نظیر این دوره به حاشیه کشیده می‌شود؛ اما اعتراض‌های مشابه در طول تاریخ جشنواره‌های معتبر جهان، نادر است؟
یکی از علل حواشی جشنواره ملی فیلم فجر، رویکرد عدم پاسخگویی هیأت داوران و دبیر جشنواره در مقابل افکارعمومی در قالب یک نشست خبری است، حال آنکه در جشنواره‌های معتبر سینمایی نظیر جشنواره فیلم کن، هیأت داوران بلافاصله پس از اعلام برندگان در نشست خبری، پاسخگوی اهالی رسانه هستند.
آنها در طول جشنواره نیز دور از منظر خبرنگاران نیستند و معمولاً فیلم‌ها را به همراه سازندگان فیلم‌ها و اهالی رسانه در یک سالن می‌بینند و به داوری درباره آنها می‌پردازند. بدیهی است این نوع تماشا، باعث می‌شود داوران بازخورد اهالی رسانه و منتقدان و دیگر فیلمسازان را پس از نمایش دریافت کنند و اگر در ارزیابی فیلم دچار اشتباه شده‌اند ـ متأثر از بازخوردی که سالن نمایش فیلم می‌گیرند ـ از ارزیابی شتاب‌زده بپرهیزند و در داوری دقت و تأمل بیشتری داشته باشند.
داوران جشنواره‌های معتبر معمولاً از میان معتبرترین چهره‌ها که به اصطلاح «روی بورس هستند» و یا برندگان دوره پیشین انتخاب می‌شوند اما در ایران در میان هیأت داوران، بعضاً فیلمسازان کم‌کار یا چهره‌هایی که اساساً سینمایی محسوب نمی‌شوند و از دیگر مجموعه‌ها نظیر تلویزیون به یک باره وارد سینما شده‌اند، در هیأت‌های انتخاب و داوران به کار گرفته می‌شوند. نتیجه این نوع انتخاب این است که اساساً این چهره‌ها مرجعیت لازم را ندارند که اهالی سینما ولو به انتخاب‌های اشتباه‌شان احترام بگذارند و در مقابل هر تصمیم‌شان سر تعظیم فرود بیاورند.
«تیری فرمو» مدیر انستیتو لومیر و دبیر هنری جشنواره فیلم کن دارای مدرک کارشناسی ارشد تاریخ سینماست و به عنوان منتقد فیلم نیز شناخته می‌شود. همین طور «کارلو شاتریان» دبیر پیشین جشنواره لوکارنو و دبیر کنونی جشنواره فیلم برلین نیز از سال 1995 مستندساز بوده و تجربیات گسترده‌ای در سینما داشته است. این سوابق را با رزومه ابراهیم داروغه زاده مقایسه کنید که هرچند یک. باره جزو مدیران سازمان سینمایی شد فیلمساز یا حتی منتقد فیلم نیز نیست و یک پزشک عمومی است!
دیوار کج جشنواره فجر در دوره‌های مختلف روی امثال همین خشت کج انتخاب‌های اشتباه دبیر، بالا رفته و متأسفانه رؤسای سازمان سینمایی نیز تلاشی برای تغییر ساختار این دیوار نکرده بودند، چرا که می‌ترسیدند این دیوار روی سر آنها بریزد. در بهترین حالت، مدیران سینمایی که تازه نفس بودند، به این دیوار کج جشنواره فیلم فجر مهار زدند تا روی سرشان نریزد و بابت این رویداد هزینه جدی پرداخت نکنند.
منبع: سینما دیلی
1981
