هفت هنرمند پیشکسوت تجلیل شدند/ تئاتر زندگی‌ست یا زندگی تئاتر؟
اختتامیه شانزدهمین دوره گرامیداشت هفته تئاتر با تجلیل از ۷ هنرمند پیشکسوت عرصه تئاتر برگزار شد.
اختتامیه شانزدهمین دوره گرامیداشت «هفته تئاتر» امشب ۱۵ اردیبهشت ماه با حضور هنرمندان و اعضای خانه تئاتر در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
محمدعلی کشاورز، ژاله علو، علی نصیریان، ایرج راد، پرویز پورحسینی، مسعود دلخواه، بهزاد فراهانی، مریم معترف، ابراهیم حقیقی، اسماعیل خلج، بهمن مفید، ایرج راد، مسعود فروتن، مجید قناد، شقایق فراهانی، مجید گیاه‌چی، امید معلم، آناهیتا همتی، محمدجواد حق‌شناس رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر، قباد شیوا، شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی، مسعود موسوی، روح‌الله جعفری، اصغر همت و … از جمله افرادی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
این مراسم با نزدیک به دو ساعت و نیم تاخیر آغاز شد که این میزان تاخیر در برگزاری یک مراسم معمولاً کم سابقه است.
در ابتدای برنامه فرهاد آییش و بهناز نازی پیام روز جهانی تئاتر ۲۰۱۹ را که توسط کارلوس سِلدِران، هنرمند کوبایی نوشته شده بود، خواندند.
در ادامه محمودرضا رحیمی به دلیل تاخیر به وجود آمده در شروع شدن مراسم عذرخواهی کرد و آماری از برنامه‌های مختلف برگزار شده در هفته بزرگداشت تئاتر ارایه داد.
حمیدرضا نعیمی کارگردانی این مراسم را برعهده داشت که با همراهی گروه تئاتر شایا بخش‌های مختلف برنامه را برگزار کردند.
شهرام گیل‌آبادی مدیرعامل خانه تئاتر در سخنانی کوتاه بیان کرد: تا زمانی که دور هم باشیم و به هم حس دلدادگی و عشق دهیم پایا و زنده می‌مانیم. ممنون از اساتید بزرگ که دلدادگی و عشق را به ما یاد دادند.
در ادامه اولین گرامیداشت هنرمندان برگزار شد که روح‌الله جعفری کارگردان تئاتر به نمایندگی از عباس جوانمرد هنرمند پیشکسوت تئاتر ایران که در کانادا اقامت دارد پیام این هنرمند به هفته بزرگداشت تئاتر را قرائت و مدالیوم و لوح تقدیر خانه تئاتر را از جانب وی دریافت کرد.
در پیام عباس جوانمرد آمده است:
«ای آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید...
ببینید، ما همیشه دیریم، متاسفانه در همه زمینه‌ها.
عاشقان نمایش و تئاتر، ای کسانی که لحظه به لحظه زندگی خود را وقف تعالی هنر نمایش کرده‌اید، نمی‌دانم می‌دانید یا نه، به راستی خیلی زود دیر می‌شود و به سرعت و کوتاهی پلک زدن عمر می‌گذرد. اگر فکر می‌کنید بر ساحل امنی نشسته‌اید، سخت در اشتباهید. نه، حال تئاتر ما خوب نیست. باید دل به دریا زد و این غریق را با عشق و از خود گذشتگی از چنین احوال نابابی درآورد.
در این بیش از هفت دهه از فعالیت هنری‌ام، فروتنانه باید بگویم همیشه وام‌دار پیشینیان بوده‌ام. به راستی باور بکنید که هنوز نمی‌دانم «تئاتر زندگی‌ست یا زندگی تئاتر؟». ایمان دارم که اگر شما به این پاسخ مهم دست یابید آن وقت لحظه‌ای تامل نخواهید کرد و با همه وجود به مدد رفع معضلات انبوه آن خواهید آمد.
راستی و جسارت، نخستین امر حیات ماست. این حقیقت، حقیقتی است که هیچ‌گاه نباید فراموش شود. تئاتر به ما و عمر و عطوفت اما نیاز دارد، باید نثارش کنیم. حال، شما بگویید «تئاتر زندگی‌ست یا زندگی تئاتر؟» به راستی کدام یک؟»
دومین گرامیداشت این مراسم به تجلیل از بهرام بیضایی اختصاص داشت که بهزاد فراهانی با اشاره به خصوصیات این هنرمند و کوچ ناخواسته‌اش از کشور بیان کرد: من از سیاست‌گذاران کلان مملکت تقاضا دارم این بزرگ را به کشورش باز گردانیم. تئاتر شهر و سنگلج بدون عطر بیضایی و جوانمرد کم فروغ است. همانطور که جای خالی نصیریان و کشاورز در تئاتر احساس می‌شود. تقاضا دارم بهرام بیضایی را به ایران بازگردانید چون بدون او جامعه ما خلوت است.
بعد از پخش کلیپی از صحبت‌های محمدعلی کشاورز، اسماعیل خلج به نمایندگی از خانه تئاتر مدالیوم این هنرمند را که به دلیل بیماری قادر نبود روی سن حضور پیدا کند به وی تقدیم کرد.
اجرای تک نوازی تنبور توسط آرش شهریاری بخش بعدی برنامه امشب بود.
در ادامه با حضور پرویز پورحسینی و در میان تشویق حضار از علی نصیریان تجلیل شد.
نصیریان با تشکر از برگزاری پربار «جشن هفته تئاتر» بیان کرد: یاد کردن از بهرام بیضایی و عباس جوانمرد کار بسیار به جایی بود چون جوانمرد یکی از پایه‌ها و رکن‌های تئاتر ایران است. یاد کردن از جوانمرد بسیار جالب توجه بود و از طرف دیگر من هم مثل بهزاد فراهانی که حرف به حقی زد، تقاضا می‌کنم که بیضایی را به ایران باز گردانند. حرمت گذاشتن به گذشتگان بسیار کار خوبی است و این اختتامیه هم بسیار پربار بود، البته منهای ۲ ساعت تاخیر در برگزاری!
پورحسینی نیز در سخنان کوتاهی گفت: می‌خواهم از بیژن مفید به عنوان یکی از معلم‌های خودم یاد کنم که در غربت و فراموش شده از دنیا رفت و الان کسی او را به یاد نمی‌آورد. من هم برای خانه سینما و هم خانه تئاتر کار کردم اما هر ۲ جا را دل‌شکسته ترک کردم. به یاد داشته باشیم آدم‌هایی که بر سر کار می‌آیند دیگر نمی‌توانند جای گذشتگان را پر کنند.
منبع: مهر
1981
