رتبه آلودگی هوا از پنجمین عامل خطر برای مرگ زودرس به رتبه چهارم رسید

سولماز احدی با اشاره به اینکه همه‌گیری ویروس در سراسر جهان، نگرانی‌های جمعی در خصوص بهداشت عمومی را به‌دنبال داشته است و متخصصان همچنان در حال تحقیق و مطالعه روی عوارض ناشی از این ویروس نامرئی هستند، اظهار کرد: درعین‌حال، نگرانی‌هایی درباره انتقال ویروس از طریق هوا وجود دارد که متأسفانه در بسیاری از نقاط جهان نادیده گرفته می‌شود.

وی ادامه داد: مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تأثیر سو آلودگی هوا بر سیستم تنفسی و قلبی - عروقی، عاملی بر آسیب‌پذیری بیشتر افراد در برابر اثرات است. این در حالی است که اثرات بیماری ممکن است طی چند هفته کوتاه ظاهر شود اما بروز پیامدهای ناشی از آلودگی هوا ازجمله بیماری‌های مزمن یا مرگ زودرس، ممکن است سال‌ها طول بکشد.

این کارشناس واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با اشاره به گزارش وضعیت هوای جهانی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است، تصریح کرد: آمار ارائه شده در این گزارش نشان می‌دهد که طی سال ۲۰۱۹ در سطح جهانی، رتبه آلودگی هوا از پنجمین عامل خطر برای مرگ زودرس به رتبه چهارم رسیده است. همچنین بر اساس این گزارش در سال ۲۰۱۹، مواجهه با آلودگی هوا منجر به ۶.۶۷ میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان شده است. از سویی دیگر حدود ۱۲ درصد از کل آمار مرگ میر جهانی مربوط به مرگ زودرس ناشی از آلودگی هوا است.

احدی در ادامه با بیان اینکه بر این اساس نرخ مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا نسبت به مرگ ناشی از تصادفات رانندگی در سراسر جهان بیشتر است، گفت: در گزارش وضعیت هوای جهانی به این موضوع اشاره شده که طی سال ۲۰۱۹ آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در هوای آزاد عامل ۴.۱۴ میلیون مرگ و در فضای بسته عامل ۲.۳۱ میلیون مرگ شده است. در این بین آلاینده ازن نیز سبب ۳۶۵ هزار مرگ زودرس شده است.

به گفته وی با استناد به گزارش وضعیت هوای جهانی می‌توان گفت که بیش از ۹۰ درصد از جمعیت جهان در معرض هوای آلوده بوده‌اند و بیشترین مواجه با آلودگی هوا در آسیا، آفریقا و خاورمیانه رخ داده است همچنین ۱۰ کشوری که بیشترین میزان مواجه با آلودگی هوا در سطح جهان را دارند، در این مناطق واقع شده‌اند.

این کارشناس واحد پایش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران درباره وضعیت ایران در این گزارش تصریح کرد: بر اساس گزارش جهانی، میزان مواجهه جمعیت کشور ایران با آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون در سال ۲۰۱۹ نسبت به سال ۲۰۱۰ حدود ۳.۴ میکروگرم بر متر مکعب کاهش و در خصوص آلاینده ازن حدود ۵.۹ ppb افزایش یافته است.

احدی با اشاره به اینکه در برخی از کشورها اجرای محدودیت‌های ناشی از ویروس منجر به کاهش قابل ملاحظه سطح برخی از آلاینده‌ها شده است، اظهار کرد: بررسی شواهد در برخی از کشورها نشان می‌دهد که این تغییرات موقتی است و با کاهش محدودیت‌ها، میزان انتشار آلاینده‌ها نیز مجدد افزایش می‌یابد. هرچند که محدودیت‌های ترددی ناشی از شیوع تنها یک راه‌حل موقت برای کاهش آلودگی هوا ارائه داده است اما این موضوع می‌تواند الهام‌بخش استراتژی کاهش آلودگی هوا و مطالبه هوای پاک در بلندمدت باشد.

منبع: مهر

70