هیچ اجباری برای حضور خوانندگان در جشنواره وجود ندارد/ تخریب جشنواره موسیقی فجر بیشتر جناحی و سیاسی بود نه علمی

به گزارش خبر فوری و به نقل از سایت موسیقی ما، مدیر اجرایی بخش پاپ سی‌و‌سومین دوره جشنواره موسیقی فجر محسن رجب پور، درباره حواشی امسال جشنواره اظهار نظر کرد.

* قبل از جشنواره حواشی مختلفی اعم از اعلام سایت بلیت‌فروشی، نوع تبلیغات جشنواره، انتخاب‌های تکراری در بخش پاپ و... عنوان شد. به عنوان مدیریت اجرایی بخش پاپ، درباره این حواشی چه نظری دارید؟
ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که خودمان را وارد چنین حاشیه‌هایی نکنیم و این سیاست را هم در کارهای خودمان و هم در جشنواره رعایت کرده‌ایم. در بخش‌هایی که من در جشنواره بودم و آقای نوربخش اعلام کردند، از نظر خودم همه‌چیز شفاف است. در مورد بلیت‌فروشی، من ایران نبودم و صحبت‌هایی شد و یکی از خبرگزاری‌ها هم اخیراً درباره نوع بلیت‌فروشی آمار اشتباهی را مطرح کرده است.

اولاً تنها گله و خواهش من این است که اصحاب مطبوعات درباره آنچه که می‌نویسند، متخصصانه تحقیق کنند. بنده و مؤسسه ققنوس طبق سال‌های گذشته و با پنجاه درصد مبلغ اضافه‌تر، قبل از اینکه جشنواره به مرحله بلیت‌فروشی برسد، پول نقد به جشنواره پرداخت کردیم. در مورد اینکه چه چیزی باعث شده که ما این کار را انجام بدهیم، باید بگویم که انجمن موسیقی به نمایندگی مالی از ستاد جشنواره موسیقی فجر برای تمامی سایت‌هایی که قابلیت داشتند و می‌توانستند که در جشنواره بلیت‌فروشی کنند، نامه فرستادند و از آنها پیشنهاد مبلغ مالی گرفتند که شما چه‌قدر می‌توانید پیش‌پرداخت به‌عنوان تضمین پرداخت کنید. معنی این حرف چیست؟ یعنی من آمده‌ام در جشنواره یک‌ونیم میلیارد تومان پول داده‌ام و گفته‌ام تضمین می‌کنم این مبلغ بلیت بفروشم و ما این پول را از قبل به ستاد جشنواره پرداخت کرده‌ایم. به واسطه اتفاقات چند وقت اخیر در کشور، حذف فضای مجازی یعنی حذف فرصت‌های تبلیغاتی برای ما و تمام این اتفاقات ما را به سمتی می‌برد که بخش عظیمی از این مبلغ را ببازیم. آیا آن موقع کسی می‌آمد که بگوید چرا فلانی را انتخاب کردی؟

* اگر می‌گویید مزایده برگزار شده، چرا بقیه سایت‌ها می‌گویند کسی نه به ما نامه‌ای داده و نه دعوتی صورت گرفته است؟
چه سایت‌هایی؟
* یک‌سری از سایت‌های بلیت‌فروشی چنین ادعایی را مطرح کرده‌اند.
گفته بودند فلان سایت سرگرم کارهای خودش است و فلان سایت هم شبیه وبلاگ است. همیشه در چنین مزایده‌هایی بحث کیفیت و صلاحیت مطرح است. سایت «3670» یا «ایران‌کنسرت» به لحاط سرور از قدرتمندترین در این مملکت هستند. من نمی‌گویم بقیه نیستند، چون من اصلاً در جایگاهی نیستم که در مورد بقیه اظهار نظر کنم. اما خبر دارم که حداقل با شش سایت دیگر هم صحبت کرده‌اند. پس احتمالاً معنی‌اش این است که آن سایت‌ها پول کمتری بابت تضمین فروش پیشنهاد کرده‌اند.

* در پیشنهاد شما کنار این مبلغ تضمین، یک پکیج تبلیغاتی هم شامل می‌شده، درست است؟
بخش دوم حرفم همین بود. بخش اول این بوده که من در نامه‌ام نوشته‌ام که این‌قدر پول می‌دهم و بخش دوم این که یک اسپانسر هم به این مبلغ می‌آورم. با توجه به آوردن ال.جی به عنوان اسپانسر، ما تعهدمان را دوبرابر انجام داده‌ایم.

* بله، ولی ال.جی خیلی دیر رونمایی شد. اصلاً این ماجرا فایده‌ای داشت؟
اصلاً قرار نبود ال.جی باشد. سقف تعهد مالی ما با تیسوت تمام می‌شده و ما تعهد داده بودیم که برای تبلیغ جشنواره، فلان مبلغ بیلبورد بزنیم. همه می‌دانند که در این سال‌ها رابطه دوستانه‌ای بین من و ال.جی در جریان بوده و آنها همیشه از من حمایت کرده‌اند و همین مسأله باعث شد تا دو روز قبل از شروع جشنواره، معادل دو میلیارد تومان بیلبورد دیگر در حمایت از جشنواره در تهران بالا برود. یعنی من دو میلیارد تومان بیش از مبلغی که تعهد داده بودم، در جشنواره آورده‌ام و کسی هم بابت این کار از من تشکر نکرده است!

* این مسئله برای شما توجیه بیزینسی دارد یا اعتباری؟ یا صرفاً می‌خواستید به جشنواره کمک کرده باشید؟
همه این موارد در کنار هم برای من اهمیت داشته است. من از ارتباط و رفاقت خودم با شرکت ال.جی به نفع جشنواره استفاده کرده‌ام و کسانی که از نزدیک من را می‌شناسند، می‌دانند چه می‌گویم.

* چه امتیازی قرار بوده در مقابلش بگیرید؟
هیچ‌چیز. خیلی جالب است در تبلیغاتی که ال.جی زده، به دلیل این که دیر آمد، ما نتوانستیم در متریال تبلیغاتی جشنواره از نام ال.جی استفاده کنیم. یعنی اگر شما در سالن‌های دیگر بروید، لوگوی ال.جی دیده نمی‌شود.

* به نظر می‌رسد حضور ال.جی کمکی به فروش بلیت‌ها نکرد و بیشتر فضای تبلیغات محیطی را برای جشنواره گرم کرد.
موضوع این بود که از قبل قرار نبود ال.جی بیاید و شرایط نه‌چندان آرام آن روزها باعث شد ما فضای مجازی را برای تبلیغات در اختیار نداشته باشیم و به روابط‌مان متوسل شویم. ما نمی‌توانستیم در فضای مجازی تبلیغ کنیم.

* حتی خود خواننده‌ها هم روی صفحات شخصی‌شان تبلیغ اجرایشان در جشنواره را نکردند. دلیل این موضوع چه بود؟
من که چنین تصوری ندارم. خود ما چندین بار تبلیغ جشنواره را در پیج خودم و حامد همایون گذاشتیم.

* به نظر می‌رسد نتیجه همه این اتفاقات، ضربه خوردن جشنواره موسیقی فجر است. همه می‌دانند که بلیت‌های جشنواره فروش خوبی نداشته و شاید نیامدن خیلی از خواننده‌ها هم به همین دلیل باشد و برای سال‌های آینده هم سایر خوانندگان را از حضور در جشنواره منصرف کند. این ناهماهنگی‌ها پس از سه دهه چه زمانی قرار است به پایان برسد؟ اصلاً آیا این بودجه یک‌کیلیارد و هفتصد میلیون تومانی کفاف جشنواره را می‌دهد؟
به نظر من جشنواره بین سه‌ونیم تا چهار میلیارد تومان هزینه دارد.

* اسم سایت شما هم که در پوستر جشنواره اشتباه درج شد. این یک اشتباه هولناک برای جشنواره نیست؟
این هم جزء شیطنت‌هایی بوده که اتفاق افتاده است.

* سوال بعدی درباره حوزه مدیریتی جشنواره است. آیا شرح وظایف همه در ستاد جشنواره کاملاً مشخص بوده است؟ وظایف شما و دیگران چه بوده؟ در مورد انتخاب اجراها هم بگویید که چه فاکتورهایی را لحاظ کرده‌اید.
من به عنوان مدیرعامل صنف ناشران و قبل از آن، تهیه‌کننده‌ای که در عرصه موسیقی پاپ فعال است، در چند سال گذشته به رئیس جشنواره صرفاً مشاوره داده‌ام. همین و بس. بخشی از این مشاوره‌ها به کار بسته شده و بخشی دیگر، نه. در نهایت هم با توجه به اینکه ما بیش از چهار هزار کنسرت در سراسر دنیا برگزار کرده‌ایم، از ما خواسته شد که مسئولیت برگزاری بخش پاپ جشنواره را به عهده بگیریم. به غیر از این، بنده نه وظیفه‌ای در برگزاری کلی جشنواره داشته‌ام و نه از جزئیات اتفاقات و تصمیم‌ها خبر دارم. در این بخش هم از تمام توان و تجربه خودمان استفاده کرده‌ایم. چون محیط داخل سالن ایرانیان، پیچیده است و ما در این بخش با کمترین حاشیه و دردسر پیش رفتیم.

* آیا خودتان فکر می‌کنید که حضور خوانندگان پاپ با اجراهای تکراری که در طول سال، بارها و بارها با کیفیت بهتر از این اجرا می‌شود، تأثیری در بهبود وضعیت جشنواره موسیقی فجر دارد؟
من معتقدم که ما باید جشنواره را از حالت کارناوالی خارج کنیم و به سمت رقابتی ببریم. جشنواره می‌تواند با برنامه‌ریزی بلندمدت فعالیت کند. یعنی جشنواره باید یک دبیرخانه دائم داشته باشد و از فردای روزی که جشنواره فعلی به پایان می‌رسد، جشنواره بعدی آغاز شود و شروع به برنامه‌ریزی و تحقیق کنند و از تجربیات جشنواره‌های دیگر دنیا بهره‌مند باشند و کار ریشه‌ای انجام بدهند. سال‌ها است که من می‌گویم دلیلی ندارد که بخش پاپ، بخش جنبی جشنواره باشد. یا بخش پاپ را از جشنواره بیرون بیاورند و یا در مسابقه شرکت دهند.

* در مورد رقم دستمزد خواننده‌ها برای حضور در جشنواره هم هر سال انتقاداتی مطرح می‌شود. آیا از نظر شما این روش و این رقم‌های پایین درست است؟ و آیا شایعه اجبار برای حضور خواننده ها صحت دارد؟
من به شما می‌گویم که هیچ اجباری در کار نیست. من از زاویه خودم و نه کسی که کمی در بخش اجرایی دست‌اندرکار است، صحبت می‌کنم و اعتقاد خودم را می‌گویم. من مشکلی از این بابت ندارم که جشنواره بابت این دو اجرایی که امسال و چهار اجرایی که پارسال داشتم، به من پولی بدهند یا ندهند. از نظر من، این همیاری در برگزاری جشنواره‌ای است که به موسیقی ایران هویت می‌بخشد و مهم‌تر اینکه با این اجراهای جنبی، می‌توان بخش بین‌الملل را برگزار کرد. پارسال هم پولی که به من دادند را به محک دادم. امسال هم همین کار را می‌کنیم و برای من اهمیتی ندارد که به ما پول بدهند یا ندهند یا چه‌قدر بدهند. اینکه گروه‌های دیگر چه فکری می‌کنند را باید از خودشان بپرسید. من نفر اولی بودم که این توافق‌نامه را امضا کردم و از نظر من، این حداقل کاری است که می‌توانیم انجام دهیم. من با حامد همایون از جشنواره پارسال شروع کردیم و تا به امروز، حامد حدود 300 کنسرت داشته است.

* سوال آخر اینکه در روزهای گذشته انتقادهایی از سوی برخی رسانه‌ها نسبت به برگزاری اجراهای موسیقی پاپ، اعم از کیفیت سالن و نور و صدا و اجرای خواننده‌ها شده. چه جوابی برای این انتقادات دارید؟
فقط می‌توانم اظهار تأسف کنم برای رسانه‌هایی که به خاطر خط‌مشی فکری و جناحی و سیاسی رسانه‌شان سعی در تخریب دولت دارند و از هر ابزاری -حتی جشنواره موسیقی فجر- برای این منظور استفاده می‌کنند. گزارش‌هایی را خواندم که مشخصاً بر اساس شنیده‌های خبرنگار مربوط بود و حتی در سالن حضور نداشت ولی گزارشی تخریبی علیه جشنواره نوشته بود! این واقعاً تاسف‌بار است. در همه‌جای دنیا هر گروه موسیقی اپراتور صدا و نور دارد و برای هر اجرا، از نیروهای خود استفاده می‌کند. یعنی آنها خوب می‌دانند که هر یک از اجزای ارکستر کجا و چگونه باید در بهترین حالت صدایشان گرفته شود.

سالن ایرانیان از لحاظ امکانات صدا و کنسرت همه استانداردها را دارد و این انتقادها اصلاً علمی نیست. نکته مهم‌تر این است که ما نیروی متخصصی در زمینه اظهار نظر درباره صدا نداریم و من نمی‌دانم چه‌طور با این وضوح و صراحت، رسانه‌ها این اظهارات غیرعلمی را داشته‌اند. عمده خبرنگارهایی که اقدام به انتشار برخی انتقادات درباره جشنواره و کنسرت‌های پاپ و صدابرداری سالن کرده‌اند، عمدتاً نظرات شخصی خود را نوشته‌اند و عمدتاً هم سلیقه‌شان موسیقی سنتی و ایرانی است. در سالن ایرانیان به نظر من چیزی به نام صدای بد نداشتیم و همه‌چیز در حد استانداردهای برگزاری کنسرت بود و برخی اظهار نظرها به دلیل نبود علم کافی درباره این ماجرا است.

33