عضو هیأت کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی:
ترانه «دایه دایه وقت جنگه» ثبت شد
عضو هیأت کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی ناملموس از ثبت ترانه «دایه دایه وقت جنگه» و همچنین «ساز چگور» در فهرست ملی میراث ناملموس خبر داد.
![ترانه «دایه دایه وقت جنگه» ثبت شد](https://cdn.khabarfoori.com/thumbnail/ixdF6iM9e16A/Z16wE4UvYwwq6tR2EOJTejVKGi50irI1BRxa7rEvYTnP-Bf9ahgZsp-WJuyTV3Z4V6BMQR8T-nfsv9pue1duJJyQAZa29Dua/%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D9%87+%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D9%87.jpg)
بهروز وجدانی با اشاره به نتیجه جلسه کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی ناملموس که سهشنبه یازدهم بهمنماه در اداره کل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث فرهنگی ناملموس و طبیعی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، اظهار کرد: از حدود ۳۰ پروندهای که از سوی پنج استان برای ثبت ارائه شده بود، دو پرونده «ترانه دایه دایه وقت جنگه» از استان لرستان و «شیوه ساخت و نواختن ساز چگور» از استان مرکزی به حوزه موسیقی ارتباط داشت که در فهرست ملی میراث ناملموس ثبت شد.
این پژوهشگر و مؤلف حوزههای مردم شناسی و موسیقی در اهمیت ترانه دایه دایه وقت جنگه، گفت: قدمت این ترانه بیش از یکصد سال بوده که ریشه آن به جنگ جهانی اول و زمان حضور قوای روس و انگلیس در ایران برمیگردد؛ زمانی که اقوام لُر در آزار اقوام خارجی قرار گرفته بودند و این ترانه را برای اتحاد و تقویت روحیه سلحشوری در قوم خود ساختند که نشاندهنده رشادت و مقاومت این اقوام بوده که معمولا هم با کمانچه، مهمترین ساز اقوام لر اجرا میشود.
او اضافه کرد: اگرچه این ترانه در بین اقوام لُر رواج داشته و از بستر این قوم برخاسته، اما با توجه به مفهوم و ماهیت آن، دیگر به جغرافیای لرستان محدود نمیشود و در سراسر ایران شناخته شده است و به وقت مبارزه و برای تقویت روحیه سلحشوری و مقاومت خوانده میشود.
این ترانه با صدای استاد رضا سقایی در فهرست آثار فاخر موسیقی ایران نیز ثبت شده است.
ساز چگور
وجدانی همچنین درباره ثبت ساز چوگور (چگور)، گفت: این ساز که پرونده شیوه ساخت و نواختن آن از سوی استان مرکزی ارائه شد، در بین اقوام عشایری ساکن در این خطه رواج دارد که در زمان ثبت نیز یک چگورنواز حضور داشت و این ساز را نواخت.
چه بموقع