نظریه دنیاهای موازی راه‌حلی برای سفر در زمان است؟
یک تیم پژوهشی به سرپرستی باراک شوشانی، مدرس دانشگاه بروک کانادا، در حال طراحی نظریه‌ای درباره سفر در زمان است که با نظریه نسبیت عام اینشتین هماهنگ باشد. این طرح از نظریه دنیاهای موازی هیو اورت بهره می‌گیرد و تلاش دارد مشکل تناقض‌های سفر زمانی را حل کند.
سفر به گذشته یا آینده از زمان ارائه نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین تا کنون باعث خیالبافی و هنرآفرینی‌های بی‌شماری شده است. شناخت کنونی ما از زمان به نظریه اینشتین سرچشمه می‌گیرد. این نظریه باعث شد زمان و فضا در پیوند با هم در نظر گرفته شوند و دیگر بحث زمان و فضا جدا نباشد، بلکه از «زمان-فضا» صحبت کنیم. با توجه به اینکه پس از گذشت صد سال و آزمایش‌های متعدد خلاف این نظریه ثابت نشده، دانشمندان آن را دقیق‌ترین و موفق‌ترین توصیف از ساختار عالم می‌دانند.
اما نظریه نسبیت کارکرد دیگری نیز داشته است که آن فرض و پژوهش در زمینه سفر در زمان است. پژوهشگران در این راستا توانستند معادلاتی را ارائه دهند که به طور فرضی سفر در زمان را ممکن می‌داند. ولی دو دلیل عملی مانع از بررسی درستی این معادلات است.
نخستین مانع این است که برای ساخت دستگاه سفر در زمان به ماده منفی یا ماده با جرم منفی نیاز داریم. و این ماده با جرم منفی به راحتی در دسترس نیست. فیزیک کوانتومی تولید این ماده را ممکن می‌داند ولی اطلاعات در این زمینه کم است و اثباتی صورت نگرفته است. بعلاوه دانشمندان معتقدند ساخت چنین ماده‌ای تنها در مقدارهای بسیار ناچیز ممکن خواهد بود.
دومین مانع سفر در زمان تناقض‌های آن است. به عنوان مثال، اگر شما به گذشته سفر کنید و جد خود را به طور اتفاقی از بین ببرید، منطقاً دیگر نمی‌توانید وجود داشته باشید تا این سفر را انجام دهید.
در سناریوهای علمی-تخیلی، شخصیت‌های داستان از ایجاد تناقض جلوگیری می‌کنند، مثلاً تصمیم می‌گیرند به هیچ وجه گذشته را تغییر ندهند. ولی در علم فیزیک، ماجرا از قرار دیگری است چرا که این تناقض‌ها در بن نظریه خود را نشان می‌دهد و باید از طریق استدلال علمی حل و فصل شود. در دهه هشتاد، یک دانشمند روسی «اصل خودسازگاری نوویکوف» را تعریف کرد. بر اساس این اصل، قوانین فیزیک به خودی خود مانع از ایجاد تناقض می‌شود. اما این فرضیه نیز نمی‌تواند تمام پارادوکس‌های سفر به زمان را حل کند.
اکنون باراک شوشانی، مدرس دانشگاه بروک که چندسالی است در این زمینه تحقیق می‌کند، نظریه جهان‌های موازی را پیش می‌کشد. نظریه جهان‌های موازی یا نظریه تفسیر دنیاهای چندگانه را هیو اورت، فیزیکدان و ریاضیدان آمریکایی در دهه ۵۰ میلادی مطرح کرد. باراک شوشانی معتقد است نظریه جهان‌های موازی این اجازه را می‌دهد که به گذشته‌های موازی و مستقل از رشته زمانی متصل به حال سفر کنیم بی‌آنکه تناقضی در کار باشد. البته وی تأکید می‌کند که لازمه این سفر این است که جهان اجازه حضور همزمان رشته‌های زمانی موازی را بدهد.
این مسأله خود سؤال جدیدی است: آیا عالم ما رشته‌های زمانی موازی را می‌پذیرد؟ پاسخ مکانیک کوانتومی به این پرسش بیشتر به سمت آری می‌رود. نظریه دنیاهای موازی اورت و داستان گربه شرودینگر که همزمان هم زنده است و هم مرده گواه از این مسأله دارد.
باراک شوشانی و دانشجویانش بر همین اساس سه سال است در حال طرح یک نظریه عملی سفر در زمان هستند که با نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین مغایرت نداشته باشد. چنین نظریه‌ای البته امکان سفرهای زمانی را ثابت نمی‌کند ولی حداقل نشان خواهد داد که تناقض‌ها مانع چنین سفرهایی نیستند.
سفر در زمان امکانپذیر نیست. سفر به گذشته از نظر همان تناقض که گفته شد و سفر به آینده هم چون از نظر فیزیکی هنوز رخ نداده است امکانپذیر نیست. اگر هم قرار باشد که باشد باید کل عالم باهم این سفر را داشته باشند
داداش من خودم از آینده اومدم خبری نیست بیخودی تلاش نکنید .
از موتوری گرفتم بله درست میگید!
تا سال 2100 امکان پذیر می‌شود الان فقط در حد یک نظریه است اما پنجاه یا صد سال آینده با پیشرفت علم و تکنولوژی امکان پذیراست به شرط اینکه زمان مکان دست کاری نشود تعقیری در گذشته داده نشود خیلی دور از واقعیت نیست البته الان نه اما در آیند ه نزدیک چرا که نه
اگر هزاران سال دیگر هم بگذرد و علم پیشرفت کند باز هم سفر در زمان چه گذشته و چه آینده امکانپذیر نیست. من برای این گفته ام هم دلیل منطقی دارم و هم فلسفی. دلیل منطقی ام این است که اگر سفر به گذشته ممکن بود چرا کسانی از آینده به زمان ما سفر نکرده اند؟ و دلیل فلسفی ام اینکه زمان یک پدیده انتزاعی است که وجود خارجی ندارد درست مثل سایه جسم که در اثر تابیدن نور به آن جسم تشکیل می شود. هیچکس نمی تواند یک تکه از سایه جسمی را جدا کند و در دست بگیرد و بگوید این تکه ای از سایه آن شیء است و همینطور هم اگر الآن ساعت ۲ بعد از ظهر باشد هیچکس نمی تواند یک مقدار از زمان را نشان دهد و بگوید این ساعت ۱۰ صبح است. اگر فیلم یا ویدئویی گرفته شده باشد فقط مکان و موقعیت را نشان می دهد نه زمان را همانطور که می توان عکس سایه جسم را هم گرفت. پس نمی توان در زمان سفر کرد چون نمی توان به دنیای سایه ها سفر کرد. دلیل فلسفی دیگر بر رد این ادعا تناقض و محالات است. اگر فردی ۳۰ ساله فرضاً بتواند به ۲۰ سال پیش سفر کند، به یک فرد ۱۰ ساله تبدیل خواهد شد و اگر به ۵۰ سال قبل سفر کند نابود خواهد شد چون هنوز بیست سال دیگر باید بگذرد تا آن شخص متولد شود چون دروغ در زمان راه ندارد. اگر شخصی که الآن ۳۰ سال دارد زمانی که به پنجاه سال قبل سفر می کند باز هم ۳۰ ساله باشد دروغ و تناقض در زمان حاصل می شود چون آن شخص در آن زمان هنوز به دنیا نیامده و وجود نداشته است و این استدلال برای آینده هم صدق می کند.
تنها موردی که هم علم فیزیک اثبات کرده و هم در ماجرای شب معراج بر نبی اکرم اسلام(ص) اتفاق افتاد، توقف زمان است. به این صورت که اگر بتوان با سرعت نور یا بیشتر حرکت کرد زمان در جای خود متوقف خواهد شد. پیامبر(ص) وقتی از معراج برگشتند ملاحظه فرمودند آبی که وضو گرفته بودند هنوز خشک نشده و درجریان است درحالیکه آن واقعه ۱۸ سال طول کشیده و همین مقدار از عمر مبارک آن حضرت کم شده است. اگر بخواهم این پدیده را به همان مثال جسم و سایه اش توضیح دهم به این صورت می شود که همزمان با تابیدن نور به جسم آن جسم هم با سرعت نور و یا بیشتر از منبع نور دور شود پس فرصتی برای تشکیل سایه نمی ماند و اصلاً نور به جسم برخورد نمی کند که سایه بوجود آید. خط سیر زمان بر روی محور xها است و اگر با سرعت نور حرکت کنیم موازی با محور yها حرکت کرده ایم و x ثابت می ماند.
کاملا موافقم👍