ناصر حجازی چگونه اسطوره جاودان شد؟
۲۳ آذر سالروز تولد مردی است که محبوب دل همه مردم ایران بود.
به گزارش خبر فوری، ناصر حجازی اسطوره ای بود که این روزها بیشتر از همیشه جای خالی او را حس می کنیم.
به قول علی کریمی در حالی که فضای فوتبال را ریاکاری و تظاهر مسموم کرده و در روزگارانی که نوکرم و چاکرم‌های مصنوعی و مصلحتی همه جا رایج شده است، ناصر حجازی را باید اسطوره‌ای با شخصیت، چهره‌ای یکرنگ و استثنایی در این فوتبال به حساب آوریم.
گلر خوش‌تیپ استقلال و تیم ملی آخرین دیدار ملی‌اش را در سال ۱۳۵۹ مقابل کویت انجام داد و مدتی بعد با قانونی عجیب، او و یک نسل طلایی از فوتبال ایران کنار گذاشته شدند.
قانون عجیب معروف به «۲۷ساله‌ها» [و به‌روایتی ۲۹ساله‌ها] توسط سازمان تربیت بدنی وقت ابلاغ شد. این قانون از حضور بازیکنان ۲۷ساله و بیشتر در تیم ملی جلوگیری می‌کرد و بسیاری بر این باورند که آن قانون تنها برای کنار گذاشتن ناصر حجازی که دقیقاً در آن زمان ۲۹ساله بود، تدوین شد.
حجازی در بین مردم، ورزشکاری محبوب بود و خیلی زود وارد دنیای مربی‌گری شد. همراه استقلال افتخارات متعددی کسب کرد و هر روز بر میزان محبوبیتش اضافه شد، اما مجدداً از فوتبال ایران رانده شد و به مربی‌گری در هند و بنگلادش پرداخت.
در آخرین روزهای عمرش، وقتی از او درباره مربی‌گری در شرق آسیا سؤال می‌کردند، با بغض می‌گفت: «شما حتی یک ساعت زندگی در آن‌جا را نمی‌توانید تحمل کنید، اما من مجبور بودم.»
همیشه انتهای قصه تلخ است. انتهای قصهٔ کشف بزرگ ارسطو هم تلخ بود. آقای جنتلمن مدت‌ها درگیر بیماری سرطان ریه بود و سرانجام بعد از ۱۸ ماه کلنجار رفتن با سرطان، بیماری او را از پا درآورد. در حالتی که سخت درگیر سرطان بود، برای آخرین بار به ورزشگاه رفت تا دیدار تیم محبوبش، استقلال، را تماشا کند، اما در حین تماشای بازی بیهوش شد و به کما رفت و در نهایت، روز دوم خرداد ۱۳۹۰، به خواب ابدی فرو رفت.
ناصر حجازی که تمام سهمش از فوتبال شد قرار گرفتن نامش روی کمپ باشگاه استقلال و یک خیابان در غرب تهران، در پایان راه به آرزویش رسید: در زمین فوتبال و ایستاده چشم‌هایش را بست.
در این ویدئو مروری داریم بر دلایل اسطوره شدن ناصر حجازی.
مرد خودت بودی و بس
فقط لُنگ حکومتی نباش
یادمه در حین مسابقه دوستانه بین برق شیراز و استقلال در حافظیه. درگیری بوجود اومد و تماشاگران ریختن وسط زمین و بازیکنان استقلال همگی به سمت رختکن فرار کردند تنها بازیکنی که فرار نکرد ، شادروان حجازی بود.تماشاگران وقتی به او رسیدند شروع کردند به بوسیدن و در آغوش گرفتن حجازی . بعد از چند دقیقه کاپیتان برق و حجازی ، تماشاگران رو به آرامش دعوت کردند . نحوه حرف زدن حجازی منو شیفته خودش کرد .کلاسش یک سر و گردن بالاتر از کاپیتان برق بود .من پرسپولیسی هستم و به خاطر "مردمی بودن " حجازی ، همیشه عاشقش هستم . از جنس مردم و همیشه در کنار مردم بودن دلیل اسطوره شدن حجازی است(از نظر من) .
روحش شاد
روح محمد رضا شاه فقید شاد که همه خروجی هایش اسطوره های جاودان بودند و هستند، معلوم نیست این چه حکومت طاغوتی بوده که اینهمه جنتلمن فرهیخته بیرون داده؟!!
روحت شاد. مرد بزرگ
ما او را به رک گویی و صراحت لهجه و بنده زر و زور نبودن و تسلیم نشدن در برابر صاحبان زر و زور می شناسیم. خدایش بیامرزد. همین ویژگی های شخصیتی و رفتاری او را از برخی همنوعان هم سن و سال خود متمایز کرده بود وگرنه از لحاظ فوتبالی برتری خاصی نسبت به هم دوره ای های خود نداشت که او را تبدیل به اسطوره کند!
دوست عزیز لطفا به آمار سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا رجوع کن. ناصر حجازی دومین دروازه بان قرن شناخته شد.
من آن گلبرگ مغرورم، که میمیرم ز بی آبی،،، ولی با خفت و خواری، پی شبنم نمیگردم.... درود به روان پاکِت، ناصر خان حجازی،نفرین بر بد خواهات....