«بنا»ی کشتی فرنگی فرو می‌ریزد؟

بی شک در تاریخ کشتی ایران، محمد بنا نامی ماندگار است که موفقیت های زیادی کسب کرده. سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران، در مسابقات جهانی 1983 نایب قهرمان شده و در قامت مربی هم موفقیت های کم نظیری را به دست آورده. مدال های جهانی و المپیک کشتی فرنگی ایران، دهه های متمادی به تعداد انگشتان دست بود اما محمد بنا با پوشیدن ردای مربی گری در تیم ملی کشتی فرنگی، توانست اتفاقات خوبی را رقم بزند. تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات جهانی مدال های مختلف کسب کرد و در المپیک لندن سه طلای ماندگار را دشت کرد تا یک نتیجه تاریخی رقم بخورد. نتیجه ای که نمی توان امضای بنا زیر آن را کتمان کرد اما در سال های اخیر همیشه به شیوه کار بنا انتقاداتی وارد بوده. این انتقادات در هفته های اخیر، به اوج خود رسید و باعث بروز اختلاف هایی در بین اهالی کشتی فرنگی و انتقاد شاگردان سابق بنا شد. اما ماجرا چه بود؟

مهاجرت ارسلان و باز شدن زخم کهنه

در یک دهه اخیر کشتی گیران مختلفی از ایران مهاجرت کرده و تغییر تابعیت داده اند؛ از صباح شریعتی و سامان طهماسبی تا نوید زنگنه و حالا علی ارسلان. علی ارسلان فرنگی کار با استعداد آملی که قهرمانی آسیا را در کارنامه داشت، پس از آنکه امیدی به حضور در ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی نداشت و به عقیده خودش جایی در تفکرات سرمربی نداشت، تغییر تابعیت داد تا برای صربستان کشتی بگیرد. این اتفاق مانند جرقه در انبار باروت باعث شد تا دوباره بحث منسوخ بودن سیستم مدیریت محمد بنا، گلخانه ای بودن آن و رعایت نشدن عدالت سر باز کند و انتقادهای زیادی به او وارد شود. در همه سال هایی که بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بوده ، همیشه این انتقاد به او وارد بوده که به جای برگزاری رقابت انتخابی، از سیستم گلخانه ای استفاده می کند و این موضوع به کشتی و استعدادهایش لطمه می زند. آقای خاص کشتی فرنگی اما این حرف ها را قبول ندارد و می گوید سیستم او گلخانه ای نیست و باعث شده کشتی فرنگی افتخارات بی سابقه ای را کسب کند. با این وصف نمی توان سرخورده شدن بعضی استعدادها از روش بنا را کتمان کرد. در سال های قبل از المپیک لندن، عدم مدیریت درست نفرات در کشتی فرنگی باعث شد دو ستاره مانند امیر علی اکبری و بابک قربانی به بیراهه بروند یا همین نبود انتخابی و سرخوردگی نفرات، منجر به این شد که قاسم رضایی امیدی به حضور در تیم ملی کشتی فرنگی نداشته باشد تا جایی که تنها چند قدم تا حضورش در آذربایجان باقی مانده بود اما ماجرای بابک قربانی باعث شد بنا دست به دامن رضایی شود و بعد از آن این فرنگی کار آملی با یک طلا و یک برنز المپیک، پرافتخار ترین فرنگی کار ایران در تاریخ المپیک نامش ماندگار شود.

شورش شاگردان سابق علیه اقای خاص!

همیشه به شیوه انتخاب ملی پوشان کشتی فرنگی انتقاد هایی وارد بوده اما این بار، انتقاد های مختلفی از سوی شاگردان سابق بنا صورت گرفت که بی سابقه بود. امید نوروزی، قاسم رضایی و سعید عبدولی افرادی بودند که علیه بنا شورش کردند و حسابی به او تاختند. نکته جالب این نفرات، پای ثابت درخشش کشتی فرنگی در مسابقات مختلف از جمله المپیک لندن و ریو بودند و حالا همان شاگردان بنا به او انتقاد می کنند.  جمشید خیرآبادی، مسعود هاشم زاده، صباح شریعتی، محمدعلی چمیانی و برخی دیگر از پیشکسوتان کشتی فرنگی ایران نیز به تبعیت از ۳ چهره شاخص کشتی جهان و المپیک، علیه محمد بنا و رویکرد او در انتخاب ملی پوشان، موضع گرفتند تا آقای خاص کشتی ایران پس از درخشش تیمش در مسابقات جهانی نروژ که با کسب ۴ مدال طلا همراه بود، مورد هجمه سنگین منتقدان قرار گیرد.

پس از انتقاد این افراد رسول جزینی، دست راست بنا و یار دیرین او در این سال ها، به منتقدان پاسخ داد و از سرمربی تیم ملی دفاع کرد.

جزینی مثل همیشه شدیدا به منتقدان بنا تاخت و گفت: «این رسم مردانگی نیست کسانی که خود روزی شاگرد، محمد بنا بوده اند و با زحمات وی در اردوهای تیم ملی به مدال جهانی و المپیک رسیده اند، حال به همه چیز پشت کنند و سال های گذشته را به فراموشی بسپارند.»

سعید عبدولی نیز در پاسخ به جزینی در صفحه شخصی خود نوشت: «بعضی از مربیان(ثابت)مسافرت های خارجی تیم ملی کشتی فرنگی میان میگن بنای کشتی ایران را ویران نکنیم. آره استاد شما راستشو میگی با این گرونی و بی پولی اگر من هم هر روز پای ثابت مسافرت و مسابقه بودم از همه تمجید و تشکر می‌کردم.»

امید نوروزی دیگر طلایی المپیک لندن نیز درباره انتقادها از نحوه انتخاب تیم ملی کشتی فرنگی برای رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲، گفت: «این چرخه پر از ایراد و فرمالیته است و نمی‌تواند عدالت را در انتخاب ملی پوشان اجرا کند. احساس می‌کنم ارائه این چرخه فقط برای راضی کردن اهالی کشتی و مردم است، در حالیکه این چرخه اصلا انتخابی نیست.»

همه این صحبت ها باعث شد تا طرفداران کشتی و کارشناسان این رشته به صحبت های این قهرمانان انتقاد کنند. اگر چه می توان صحبت های عبدولی، نوروزی و رضایی در نقد چرخه انتخابی کشتی فرنگی را درست دانست اما سوال اصلی اینجاست که این نفرات در سال هایی که ملی پوش بوده اند چرا صحبتی نکرده اند؟ آیا خود این افراد که بر اساس این روش انتخاب شده اند هم با عدالتی دوبنده تیم ملی را پوشیده اند؟ خود امید نوروزی که سابقه بداخلاقی در انتخابی تیم ملی را هم دارد چرا آن زمان از سیستم گلخانه ای کشتی فرنگی انتقاد نکرده تا نفراتی مانند حسین نوری با وجود پیروزی در انتخابی المپیک، حقشان پایمال شود و در حسرت این رقابت بزرگ بمانند؟

محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی درباره انتقاد های اخیر و حضور نداشتن در مسابقات کشوری، مصاحبه مفصلی با ایران ورزشی داشت و ضمن پاسخ به انتقاد ها، گفت: به این حرف‌ها عادت کردم. باید 24 آذر جایی می‌رفتم و امکان تغییرش وجود نداشت و مجبور شدم. هر چند که در سال‌های اخیر بارها از این حرف‌ها شنیدم. مگر قرار بود من کشتی بگیرم که حتماً باید زاهدان می‌رفتم؟ مربیان دیگر و حمید سوریان هم حضور داشتند. ضمن اینکه باید مسابقات را می‌دیدم که دیدم.

وی درباره تصمیمش درباره فینالیست‌های غایب مسابقات کشوری که خیلی هم سر و صدا کرد گفت: ببینید این کار دهان‌کجی به علاقه‌مندان کشتی و میزبان مسابقات بود. اگر قرار بود هر کسی که در این رقابت‌ها به فینال رسید و خیالش از گرفتن سهمیه جام تختی راحت شد در فینال کشتی نگیرد، چه اتفاقی رخ می‌داد؟ اگر این مسابقات فقط حکم قهرمانی کشور داشت و مرحله اول انتخابی نبود باز می‌گفتیم عنوان قهرمانی کشور را از دست داده اما یک مرحله از انتخابی تیم ملی بوده و به همین دلیل هم تمام کشتی‌گیران موظف هستند که به طور کامل این مراحل را سپری کنند.

بنا درباره اینکه این معافیت‌ها هم البته خودش منتقدانی دارد گفت: اینجوری نیست. در همین مسابقات جام تختی تکلیف چهار وزن تقریباً مشخص می‌شود. یعنی یک رقابت رودررو دارند. تمام مدعیان این وزن باید با هم کشتی بگیرند. نفر اول به قهرمانی آسیا می‌رود و اگر در آسیایی اول شد که یک قدم جلو است اما اگر نشد نوبت به بقیه می‌رسد. ضمن اینکه این حرف‌هایی که گفته می‌شود بیشتر به خاطر این است که از من خوش‌شان نمی‌آید وگرنه برنامه نه اینکه بی‌نقص باشد اما هم عادلانه‌تر از همه برنامه‌هاست و هم اینکه تضمین بیشتری هم برای موفقیت دارد. در همین 2 سال اخیر یک مورد را بگویند که خارج از فرآیند به تیم ملی رسیده باشد؟
بنا درباره تغییر تابعیت علی ارسلان و حواشی آن افزود: از نظر من مدالی مهم است که زیر پرچم ایران به دست بیاید. دوره قهرمانی تمام می‌شود اما چیزی که می ماند مدالی است که برای ایران کسب شده است. این همه ورزشکار از ایران رفت که همه ستاره و نامدار ؛ اما چه اتفاقی افتاد؟ کیمیا علیزاده رفت؛ سعید ملایی رفت یا مهدی زیدوند، صباح شریعتی و سامان طهماسبی. درست است که قهرمانی در کشور بسیار مهم است اما چرا باید این همه جنجال به راه بیفتد؟ این همه پزشک و آدم‌های متخصص از ایران رفتند و حالا با کمبود پزشک روبه‌رو هستیم؛ چرا کسی درباره آنها حرف نمی‌زند؟
 وی ادامه داد: او کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی 2018 در انتخابی اول شده اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن‌ هم رفته امیدهای جهان عنوانی نیاورده. سال بعد در جام تختی هم عنوان نیاورد اما با توجه به اینکه در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد برای مسابقات قهرمانی جهان در صربستان که البته لغو شد؛ به اردو دعوتش کردم و در انتخابی به کاویانی‌نژاد باخت. همین امسال هم در انتخابی به مختاری 8 بر صفر باخت. کجا اول شده که من انتخابش نکردم؟

 بنا ادامه داد: او کشتی گیر با استعدادی بود ولی خیلی نوسان داشت. یک روز گرایی را 10 بر صفر می‌کرد و یک روز به کاویانی‌نژاد 10 بر صفر می‌باخت. اگر به این دوستان باشد که الان مشکلات و حق‌خوری‌های ترکیب تیم ملی در سال 1992 و 93 هم به پای من نوشته می‌شود.
سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی درباره صحبت های تندی که علیه او مطرح شده ادامه داد: بعد از بازی‌های المپیک 2012 وقتی تیم سه تا طلا گرفت، احساس کردند که عقب مانده‌اند. سفره‌ای با نان و بوقلمون آماده شده و به همین خاطر شروع کردند به مشکل ایجاد کردن؛ به همین خاطر هم از سال 2012 تا 2016 که تیم باید هر سال قهرمان جهان می‌شد فقط یک بار 2014 به آن رسید که البته آن‌هم تا دو ماه قبلش خودم در تیم حضور داشتم. همیشه این‌جور بوده که بیرون نشستن و حرف زدن راحت بوده. الان هم تیم سر و سامان گرفته و فکر می‌کنند که نان و بوقلمونی هست و شروع کرده‌اند به این حرف‌ها. یادشان هست که تیم سال 2018 چه بلایی سرش آمده بود؟ می‌دانند که این تیم 2 سال و نیم پیش کجا بود و الان کجاست؟ البته من متوجه همه موارد هستم و خوب می‌دانم که بچه‌های دوره من را به بازی گرفتند که هر روز این حرف‌ها مطرح می‌شود.

او افزود: سال 2005 پای قاسم ایستادم و کلی حرف شنیدم اما دو سال بعد به همین قاسم گفتم باید یک وزن بالاتر برود و سامان طهماسبی در 84 کیلوگرم کشتی بگیرد؛ قهر کرد. وقتی پای قاسم ایستادم به خاطر کشتی بود و وقتی هم پای سامان ایستادم به خاطر کشتی بود. موقعی هم که پای امید ایستادم چون کشتی برایم مهم بود، این کار را کردم.
بنا درباره اینکه می‌گویند منفعت هایی نصیبش شده افزود: من چه نفعی بردم؟ هیچ‌وقت آویزان کشتی نبودم. زوری اینجا نیست؛ البته که همیشه از کار کردن در کشتی لذت بردم و دوست داشتم اما هیچ‌وقت هم آویزان نبودم. هر موقع علیرضا دبیر بگوید نیا از فردا می‌نشینم خانه در کنار فرزندم اما آویزان کسی نمی‌شوم.