کی‌روش: ۲۲ ستاره می‌خواهم
«فکر کردید در جام‌جهانی چه چیز منتظر ماست؟ یک پارتی و مهمانی؟ که ما هم قرار است مهمانش باشیم؟ خیر. آنجا مقابل جنگنده‌ترین و سریع‌ترین بازیکنان قرار می‌گیریم. اگر در سطح آنها نباشیم، بازنده خواهیم بود.»
هشتم فروردین۱۳۹۷، فرصت اندکی تا شروع جام جهانی روسیه۲۰۱۸، ایران در تب و تاب سه دیدار تاریخی مقابل مراکش، اسپانیا و الجزایر. اسمش را گروه مرگ گذاشته‌اند. مراکش در اوج قدرت. اسپانیا و پرتغال مدعی جام و ایران ناشناخته اما خطرناک. فروردین ماه تیم‌ملی دو بازی دوستانه دارد. روز قبل از بازی الجزایر، کارلوس کی‌روش روبه‌روی خبرنگاران می‌نشیند و برای اولین بار پرده از یک برنامه متفاوت برمی‌دارد: «من خیلی شفاف می‌گویم به هیچ عنوان بازیکنان داخلی ما برای حضور در جام جهانی آماده نیستند. بازیکنان داخلی به برنامه آماده‌سازی ویژه‌ای در ۴۰ روز آینده نیاز دارند تا به این سطح برسند. آنها نیاز دارند برای دوئل‌ها بهتر آماده شوند. آنها احتیاج دارند قوی‌تر و سریع‌تر باشند. آنها نیاز دارند تا فکر کردن و بازی کردن سریع را تمرین کنند و به همین علت باید در اختیار من باشند تا کار کنیم.»
کارلوس، مکثی می‌کند و جمله مهم دیگری به زبان می‌آورد: «این وظیفه من است تا هشدار لازم را بدهم. اکنون تصمیم با ما نیست. تصمیم با کسانی است که فوتبال ایران را مدیریت می‌کنند. تصمیم با رئیس محترم فدراسیون آقای تاج، روسای باشگاه‌ها و مقام عالی وزارت ورزش است. ما به تمرینات ویژه‌ای برای بازیکنان داخلی‌مان نیاز داریم.»
مسئولان فدراسیون به تکاپو می‌افتند. نقشه کی‌روش این است که بازیکنان بعد از بازیهای لیگ، دو روز برای ریکاوری و تمرینات بدنی و ذهنی در اختیارش باشند. برانکو و مربیان دیگر اعتراض می‌کنند اما فدراسیون که خطر را احساس کرده، با پلن کارلوس موافقت می‌کند. روز بعد از اتمام بازیهای لیگ ملی‌پوشان داخلی به پک(مرکز تمرینی تیم‌ملی) می‌روند تا در اختیار کارلوس باشند. او در یکی از روزهای بهاری به خبرنگار ما می‌گوید: «بازیکنان حین تمرین فیلم می‌بینند. حرکات رونالدو. ابرستاره‌‌های فوتبال جهان. می‌خواهیم آنها را به این باور برسانیم که می‌توانند مقابل بهترین‌‌های جهان، بهترین باشند.»
او بازیکنان را به لحاظ روحی آنچنان می‌سازد که جام‌جهانی روسیه می‌شود محل درخشش بازیکنان لیگ برتری، آنها که تا چندی قبل کی‌روش می‌گفت: «آماده نیستند.»
سید مجید حسینی، وحید امیری، علیرضا بیرانوند، امید ابراهیمی، مهدی طارمی، روزبه چشمی و همه آنها که این دوره آماده‌سازی را سپری کرده‌اند، حتی بهتر از لژیونرها بازی می‌کنند.
در پک چه خبر است؟
حالا تقویم به سال۱۴۰۱ رسیده. چهار سال بعد از آن روزها. دوباره همان اتفاق و دوباره همان تب و تاب. کارلوس درخواست داده ملی‌پوشان سه روز در اختیارشان باشند.فهرست هم داده. بازیکنان یک روز بعد از اتمام لیگ به پک می‌روند تا رویای درخشش را در جام‌جهانی آنجا جست‌وجو کنند؛ این بار نه برای دو روز که برای سه روز. البته یحیی گل محمدی، سرمربی قرمزها می‌گوید: «زمان زیادی بازیکنان در اختیار ما نیستند. یعنی چهار روز.» او یک روز تعطیل ملی‌پوشان را محاسبه کرده است. سری به داخل پک می‌زنیم. محل گردهمایی ستاره‌های داخلی؛ آنها که قرار است در قطر تاریخ‌ساز شوند. کی‌روش تغییری در برنامه‌های ۲۰۱۸ نداشته و آن را امروز پیاده می‌کند. هدف اصلی علاوه بر ریکاوری و تمرینات بدنسازی برای آمادگی ملی‌پوشان، کارهای روحی و روانی است. کیست که نداند کارلوس یک روان‌شناس به تمام معناست. او فیلم بازیهای انگلیس، ولز و آمریکا را به بازیکنان نشان می‌دهد. کی‌روش این باور را در بازیکنان تقویت می‌کند که از هرکدام از ستاره‌های فوتبال قوی‌تر هستند و می‌توانند در میدانی چون جام‌جهانی با جنگندگی و تلاش، شانس موفقیت خود را بالا ببرند. او می‌خواهد اعتماد به نفس بازیکنان را بالا ببرد تا خود را بازنده چنین میدانی ندانند.
تیم ستاره
در ورای تمام این جزئیات، کارلوس یک هدف ویژه دارد که در این جمله خلاصه می‌شود: «من یک ستاره نمی‌خواهم، من تیم ستاره می‌خواهم.» چه جمله‌ای؛ گویای واقعیتی است که در این سال‌ها همواره به اعتبار ایران افزوده. او می‌خواهد یک تیم بسازد، همان تیمی که بازیکنانش در دیدار اسپانیا برای آن‌که توپ گل نشود، سر و صورت خود را جلوی آن بگذارند. یکی از زیباترین و همیشگی‌ترین تصاویر جام‌جهانی برای ایرانی‌ها. کارلوس یک جمله در پایان می‌گوید: «فکر کردید در جام‌جهانی چه چیز منتظر ماست؟ یک پارتی و مهمانی؟ که ما هم قرار است مهمانش باشیم؟ خیر. آنجا مقابل جنگنده‌ترین و سریع‌ترین بازیکنان قرار می‌گیریم. اگر در سطح آنها نباشیم، بازنده خواهیم بود.»
یاد حرف‌های معروف او قبل از جام‌جهانی در مسیر آماده سازی بازیکنان داخلی می‌افتیم، مزین به چنین جملاتی: «کشورهایی مثل پرتغال و اسپانیا از نظر توسعه فوتبال ۴۰، ۵۰ سال از ایران جلوتر هستند. آیا می‌توان این تفاوت بزرگ را طی مدت کوتاه جبران کرد؟ خیر. تنها راهی که ما داریم این است که حداقل خود را کاملا آماده کنیم. بازیکنان ما می‌توانند مقابل رونالدو ۱۰ بار بپرند؟ نه تا این حد این شانس را ندارند! ما به اینجا آمدیم تا ببریم یا بیاموزیم و اکنون یاد گرفتیم که نیاز به کار داریم.» حالا کارلوس امیدوار است با نسخه شفابخشی که این روزها برای بازیکنان داخلی در پک پیچیده، کاری کند که بازیکنان به اندازه هری‌کین و گرت‌بیل بپرند و به اندازه فیل فودن و سرجیو سرعت داشته باشند.
کار جالب کی‌روش
کارلوس کی‌روش علاوه بر دقت و حساسیت بالا روی وضعیت بدنی و آمادگی ملی‌پوشان، اعتقاد دارد کارهای روحی نتایج شگفت‌انگیزی در موفقیت ایرانی‌ها دارد. به عنوان مثال او در جام‌جهانی برزیل دست به کار جالبی زد. وقتی بازیکنان به کنفرانس مطبوعاتی می‌آمدند، یک توپ تنیس(یا همان هفت سنگ خودمان) در دست‌شان بود. آن روزها خسرو حیدری راز این توپ را فاش کرد: «روی این توپ مخفف شش کلمه نوشته شده که باید آن را در ذهن داشته باشیم. قسمت اول، دلیل حضورمان در برزیل است. دومی از خودگذشتگی است که اینجا باید زجر کشیدن را یاد بگیریم. سومین قسمت احساس مسئولیت و چهارم هدف ماست. پنجم همان گل است که ان‌شاءا... به آن می‌رسیم و ششم انرژی مثبت که باید همه به هم بدهیم و به امید خدا به آن برسیم.»
او برای جام جهانی قطر هم چنین نقشه‌ای در ذهن دارد و می‌خواهد یک شوک روحی به بازیکنان بدهد تا بدانند در چه تورنمنت حیاتی و مهمی شرکت خواهند کرد.
بهترین و با ارزش تریت مربی که تا حالا به ایران اومده