گلزن تاریخ ساز ایران درگذشت

انشأ... دردنیای بهتری زندگی کنه

روحش شاد

روحش شاد و خداوند رحمتش کند.، خیلی وقت بود افکار عمومی ورزشی از او بی خبر بود تا الآن که شنیدیم به رحمت خدا رفته است.

روحش شاد

روحش شاد

خداوند بیامرزش
روحش شاد

روحش شادگل زن تیم شاهین تهران بود یک پای خدابیاموزترکش خورده بود ایشان سرزن بسیارعالی بود.خدابیامورزه همایون بهزادی راسرمربی شاهین بود آن زمان

روحش شاد♥

خداوند مهربان روحش را متعالی فرماید.فاتحه و صلوات

پروار ابدی این قهرمان بلند پرواز و نام آور و نام آشنای فوتبال ایران و آسیا مایه تاسف و تاثر عمیق من و همه کسانی شد که کریم باوی بخشی از خاطرات خوب فوتبالی دوران زندگی آنان است. روحش شاد و نام و یادش جاودانه باد!
پرش های بسیار بلند و ضربات دقیق و پرقدرت از ویژگی های برترین سرزن تاریخ فوتبال ایران و آسیا بود.
اما افسوس! که پهلوان زنده را عشق است. و تمام شدن دوره قهرمانی به معنای فراموشی کامل این قهرمانان بزرگ و افتخار آفرین است. و گم شدن در هیاهوی زندگی و انزوا و مرگ تدریحی و غریبانه آنان در کنج عزلت و غربت سرانجام تلخ بسیاری از این قهرمانان است.
قهرمانان ملی بایستی بیمه شوند و حقوق ماهانه دریافت کنند تا در دوران بازنشستگی؛ عژتمندانه و آسوده خاطر زندگی کنند. این خواسته بحق، بایستی توسط جامعه ورزش پیگیری شود تا به قانون تبدیل شود و اجرایی گردد!
کریم باوی که هم رزمنده و جانباز جنگ تحمیلی و هم قهرمان ورزشی و تیم ملی فوتبال بوده و در حقیقت از دو جهت قهرمان ملی ما بود، نباید اینگوته منزوی شود و سالها با فقر و تنگدستی و بیماری دست و پنجه نرم کند و نهایتا مظلومانه و غریبانه و در تنهایی مطلق دنیا را ترک کند.
مرگ پایان زندگی همه ماست و همه تسلیم مشیت الهی هستیم. اما قهرمان ملی حق دارد و بایستی مانند یک قهرمان بمیرد!
البته حمایت های برخی از دوستان فوتبالی این قهرمان بزرگ قابل تقدیر و تحسین است‌ اما خب طبیعتا کافی نبوده است.
در هر صورت، مجلس عزای با شکوه و تشییع جنازه پر جمعیت و پوشیدن لباس سیاه خوب است اما فایده چندانی برای این قهرمانان، از جمله کریم باوی ندارد. کاش! در زمان حیات و بودنش به فریادش می رسیدیم!
تا که خفتیم همه بیدار شدند / تا که مردیم همگی یار شدند!
قدر آن شیشه بدانید که هست / نه در آن موقع که افتاد و شکست!