رکورددار پرتاب نیزه راننده اسنپ شد!
در حالی که بازی‌های آسیایی پیش روست و ورزشکاران باید خود را برای این رویداد مهم آماده کنند اما رکورددار پرتاب نیزه ایران مجبور است برای تامین هزینه‌های ورزشی خودر در اسنپ کار کند و وقت کمتری را به تمریناتش اختصاص بدهد.
علی فتحی گنجی رکورددار پرتاب نیزه ایران و یکی از دو مدال آور دوومیدانی ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی از بی‌توجهی مسئولان استانی گلایه دارد. این ورزشکار که چند ماه قبل در بازی‌های قونیه موفق به کسب مدال برنز شد و در ادامه هم رکورد ملی ایران در این ماده را به نام خود ثبت کرد، برای تامین هزینه‌های ورزشی خود مجبور است در اسنپ کار کند و می‌گوید با اینکه بازی‌های آسیایی پیش روست اما مسئولان ورزشی استان توجهی به او ندارند.
دوومیدانی به عنوان پرمدال‌ترین ورزش در بازی‌های المپیک و آسیایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و کشورها می‌توانند با حمایت از این رشته سهم خود را در سبد مدالی بازی‌های مهم افزایش دهند اما در ایران رکورددار پرتاب نیزه مجبور است بخش قابل توجهی از زمان تمرین خود را به تامین هزینه‌های ورزشی اختصاص بدهد.
فتحی‌گنجی در مورد وعده محقق نشده مسئولان اداره کل وزش و جوانان لرستان بیان کرد: بعد از مدال‌آوری در بازی‌های کشورهای اسلامی، مسئولان اداره کل ورزش و جوانان استان گفتند وقتی به ایران برگردی پیش استاندار می‌رویم تا تقدیر شوی. قرار بود شنبه بعد از بازگشتم از بازی‌ها برویم اما هنوز آن شنبه نرسیده است.
او در ادامه افزود: مسئولان استان به وعده‌هایی که به من دادند عمل نکردند اما در فضای مجازی می‌بینم از ورزشکاران سایر رشته‌ها تقدیر کردند و آنها را پیش استاندارد بردند. مدال‌آوری در دوومیدانی خیلی سخت است و من این کار را انجام داده‌ام اما توجهی نمی‌کنند.
رکورددار پرتاب نیزه ایران در مورد عدم حمایت مسئولان استانی گفت: از سمت مسئولان استان حمایت نمی‌شوم. در واقع آنقدر حمایت ها ناچیز است که آدم خجالت می‌کشد در موردش صحبت کند. نمی‌شود با آن ورزش کرد و رو به جلو رفت.
او در مورد تامین هزینه‌های ورزشی خود بیان کرد: صبح‌ها در اسنپ کار می‌کنم تا از این طریق مخارج ورزشم را تامین کنم. عصر هم تمریناتم را انجام می‌دهم. این در حالی است که مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی را پیش رو داریم و مسئولان انتظار دارند مدال بگیرم.
فتحی‌گنجی در این مورد افزود: هزینه‌هایم را به صورت شخصی تامین می‌کنم و برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شوم. آقای بادپی مربی من است اما به او حقوق نمی‌دهند و مجبورم خودم پول بدهم تا برایم برنامه بفرستند چون در شهر دیگری است و از من دور است.
این ورزشکار در پایان گفت: بعد از مدال‌آوری در بازی‌های کشورهای اسلامی در استان هیچ توجهی به من نشد. روبرو با من خوب هستند اما تقدیر و حمایت هایشان را از افراد دیگری انجام می‌دهند.
اگر یک فامیل حکومتی داشت الان رئیس یا معاون فدراسیون بود !
اگر در شرکت ما هم بود به جرم جوان بودن اوضاع بهتری نداشت چون پاتالهای زاقارت باید تا ۴۰ سال بمانند و حقوق فوق مکفی دریافت کنند چه در دولت قبل و چه الان
اینکه چیزی نیست! ما بعضاً پزشک عمومی و متخصص و وکیل پایه یک دادگستری داریم که بیکار هستند و به اجبار جهت گذران زندگی مجبور هستند مسافرکشی کنند یا به مشاغل کاذب و دلالی روی بیاورند!